1. Inflection Czasownika czytuje nazwany jego Koniugację.
2. Przez jego koniugację Czasownik wyraża Głos, Tryb, Czas trwania, Osoba i Liczba.
3. Głosy dwaj: Czynny i Środek (albo Mediopassive).
4. Tryby mogą być czterej: Indikatiwus i Imperatyw najbardziej stari, póki Subjunctive i Optative, który świeższy, nie wspólny do całych Indoeuropejskich dialektów.
5. Ogólne Czasy trwania trzej, viz.:
. Prezent
B. Obok albo Preterite.
C. Przyszłość
NUTA. Przyszły Pień ogólnie uwierzył do ukazały się w Późnej SROCE, nie być zdolnym rozciągnąć do jakichś dialektów zanim generał biorą na szynę proto-języków; różnica między Prezentem i Przyszłością czas trwania, jakkolwiek, obopólnie do wszystko IE języki.
6. Aspekty zmajstrowały do trzech:
. Dla nieprzerwanego, nie uzupełniłem czynu, Prezentu.
B. Dla stanu zasięgnąłem od czynu, Perfekt.
C. Dla uzupełniłem czyn, Aoryst.
NUTA 1. To jest jakieś zamieszanie na li Aoryst (od Gk. αορισ03c, “indefinite albo unlimited”) czas trwania albo aspekt. To odbija podwójną naturę aorystu w Starożytnym greku. W indikatiwie, Starożytny grecki aoryst przedstawia kombinację czasu trwania i aspektu: obok czasu trwania, perfektywny aspekt. W innych trybach (subjunctive, optative i imperatyw), jakkolwiek, oraz w bezokoliczniku i (przeważnie) imiesłów, aoryst czysto aspectual, z żadnym odwołaniem do lady szczególny czas trwania. Nowoczesny grek odziedziczył ten sam system. W Proto-indoeuropejski, aoryst był pierwotnie właśnie aspektem, ale przed dwoiną Późnych PASZTETOWYCH dialektów to już było rozciągane jak kombinacją czasu trwania i aspektu, jak w Starożytnym greku, od podobnego systemu występuje także w Sanskrycie.
NUTA 2. Pierwotne treści obok czasów trwania (Aoryst, Perfekt i Imperfektum) często czytują przywdziane żeby dopasować ich treści w greku. Iż, Aoryst przedstawia jednorazowy czyn w obok, patrzał jak discrete wypadek; Imperfektum przedstawia powtórny obok czynu albo obok czynu patrzało jak wyciągnięcie nad czasem, z ogniskiem na jakimś punkcie pośrodku czynu; i Perfekt przedstawia prezent państwowy wynikający od obok czynu. To odpowiada, w przybliżeniu, do angielskiej różnicy między “i ate”, “i eating” i “i mają eaten”, respectively. Nuta iż angielski “i mają eaten” często ma treść, albo przynajmniej silny domyślnik, “i w stanie wynikającym od eaten”, w innym słówku “i teraz full”. Jednaki, “i nadarz letter” znaczy w przybliżeniu “the literę teraz (w stanie bego) sent”. Jakkolwiek, grek, i presumably PASZTETOWY, perfekt, bardziej jędrnie kładzie nacisk stan wynikający od czynu, aniżeli czyn się, i może zasłonić do obecnego czasu trwania.
W greku różnica między prezentem, aoryst i doskonałe czasy trwania kiedy używana zewnętrzna strona indikatiwu (że, w subjunctive, optative, imperatyw, bezokolicznik i imiesłowy) niemal całkowicie jedne z gramatyczny aspekt, nie czasu trwania. Iż, tyczeni aorystu do naturalnego czynu, prezent aby ongoing czyn, i perfekt do stanu wynikającego od poprzedniego czynu. Aoryst bezokolicznik albo imperatyw, dla przykładu, nie odniesie się do obok czynu, i faktycznie dla wielu czasowników (e.g. “kill”) by prawdopodobnie bardziej wspólny niż prezent bezokolicznik albo imperatyw. W jakichś imiesłowowych zbudowaniach, jakkolwiek, imiesłów aorystu może mieć czy tensal czy aspectual treść. To czytuje przywdziane tamtą tę różnicę aspektu było pierwotnym znaczeniem Rannej SROKI “tenses”, aniżeli jakaś faktyczna napięta różnica, i tamten napięty honor pierwotnie był wskazywany przez znaczy przysłówków, że w chińczyku. Jakkolwiek, to postacie iż przez Późną SROKĘ, różne czasy trwania już nabyły tensal treść w szczególności konteksty, że w greku, i w dalszych Indoeuropejskich językach to zostało dominant.
Treści trzech czasów trwania w najbardziej starym Vedic Sanskrycie, jakkolwiek, differs nieco od ich treści w greku, i tak to nie jasne li PASZTETOWE treści odpowiadały akuratnie do greckich treści. M.in., Vedic imperfektum miało treść iż szczelnie do greckiego aorystu, i Vedic aoryst miał treść iż szczelnie do greckiego perfekt. W międzyczasie, Vedic perfekt często indistinguishable od obecnego czasu trwania (Whitney 1924). W trybach innych niż indikatiwus, prezent, aoryst i perfekt niemal indistinguishable od siebie. Brak semantycznej różnicy między różnymi gramatycznymi kształtami w literackim języku często ukazuje się że nieco tych kształtów żadnych dłuższych nie istniał w mówionym języku czasu. Faktycznie, w Klasycznym Sanskrycie, subjunctive odpasiony, że zrobił całe czasy trwania optative i imperatywu innego niż prezent; w międzyczasie, w indikatiwie imperfektum, aoryst i perfekt stawał przeważnie wymienny, i w dalszym Klasycznym Sanskrycie, wszystko trzej dowolnie mogło być doprawione przez imiesłowowe zbudowanie. Wszystko tej postaci rozw odbić zmiany w mówionym Środku Indoaryjskim; wśród obok czasów trwania, dla przykładu, tylko aoryst wyżywał się do rannego Środka Indoaryjskiego, którego później był przesuwany przez imiesłowowy obok czasu trwania.
7. Są czterej IE Ustne Pnie my obdzielimy z w tej gramatyce:
I. Prezent Pień, który daje Prezent z pierwotnymi zakończeniami i Imperfektum z drugorzędnymi zakończeniami.
II. Pień Aorystu, zawsze Obok, z drugorzędnymi zakończeniami, dając Aoryst, zwykle w zerze-stopień, z dialektycznym augmentem i czasem redundancją.
III. Perfekt Pień, dając Perfekt, jedyny później specjalizował się w Prezencie i Obok.
IV. Przyszłość Tamują, innowacja Późnej SROKI.
NUTA. Pod punkt wglądu najbardziej uczniów, wtedy, od tego pierwotnego PASZTETOWEGO ustnego systemu, Aoryst połączony z Niedokonanym Pniem w Bałtosłowiańskim, i dalej z Doskonałym Pniem w Germańskich, Italikach, Celtyckich i Tocharian dialekty. Aoryst, treść uzupełniony czyn, wtedy czytuje odbudowany jak trzeci PASZTETOWY napięty-aspekt, następując głównie odkrycia Starego indianina, grek, i także – mieszany z Imperfektum i Doskonałymi Pniami – łacina.
8. Osoby trzej: Pierwszy, Drugi, i Tercja.
9. Liczby w Nowoczesnym Indoeuropejskie dwaj: Liczba pojedynczy i Mnoga, i to jest jedyna wspólna klasa z nazwiskiem. To czytuje poznaczone bardzo inaczej, mimo.
NUTA. Dual, że w rzeczownikach, li innowacja albo archaizm Późnych Proto-indoeuropejskich dialektów, nie czytuje usystematyzowany w Nowoczesnym Indoeuropejski.
1. Następujący Rzeczownik i kształty Przymiotnika także włączonego w inflection Indoeuropejskiego Czasownika:
Ustne Rzeczowniki istniały w Proto-indoeuropejski, ale to jest żaden jednorazowy wspólny prototyp dla SROKI Bezokolicznik, że oni pierwotnie rzeczowniki które później wciągały ustną koniugację i rozpoczęły się być alternowane jako czasowniki. Są jakieś pomyślne bezokolicznikowe zakończenia, chociaż, że później będą objaśniane.
NUTA 1. To obopólnie do najbardziej IE języków że szczególny szafkowy-kształt (zwykle celownik albo biernik) ustnych rzeczowników namarzło, tak wchodzący ustny inflection i twarzowe bezokoliczniki. Chociaż jakieś zakończenia tamtych pomyślnych precedensów bezokoliczników mogą być odtworzone z jakimś pewniakiem dla SROKI, (później wybranej) dialektyczne szafkowe-kształty nie mogą, że żaden ogólny wzór nie występuje.
NUTA 2. Wspólna praktyka w Proto-indoeuropejskie podręczniki (następują łacińska tradycja) żeby nazwać czasowniki koniugowane w pierwszym człowieku obecnym, e.g. ésmi, ja, dla czasownika es, żeby być albo “being”, albo bhérō (także prawdopodobnie starszy Atematyczny bhérmi), ja niosę, dla czasownika bhértu, żeby nanieść, albo bhérom, nośny.
B. Imiesłowy starsze przymiotniki które później były włączane w ustnym inflection.
I. Najbardziej stary wiedziany Obecny Imiesłów, w-nt.
II. Doskonały Imiesłów, świeższy, pokazuje wielorakie zakończenia, że-ues,-uos,-uet,-uot.
III. Średnie Imiesłowy, innowacja w Późnej SROCE, końcu w-meno,-mōno,-mno; i także nieco w do, nie,-lo,-mo, itp.
C. Gerundium i Absolutive, nie uogólniony w Późnej SROCE, wskazał możliwość albo potrzebę.
2. Imiesłowy używane następująco:
Obecny Imiesłów ma zwykle tę samą treść i korzyść jak angielski imiesłów w-ing; jak, woqnts, powołanie, légents134, czytanie.
B. Doskonały Imiesłów ma dwa korzyści:
I. To jest czasem równowartość do angielskiego doskonałego bezwolnego imiesłowa; jak, tektós34, zacierny, adkēptós, przyjęty, i często ma prosto przymiotnik treść.
II. To używano z czasownikiem es, żeby być, żeby utworzyć statyczny bezwolny; jak, ja woqātós ésti, on czytuje nazwany.
NUTA 1. Jakieś pytania o imiesłowach niełatwo conciled: w łacinie, oni czytują utworzeni z e zakończenie i pnie w ja; w greku, oni czytują utworzeni w o i spółgłoskowe pnie. Grek, z drugiej strony, nieruchome pokazania pozostaje anegdotycznej pełnogłoski w imiesłowach verba vocalia-ājont --ējont -, itp. Łacina doesn’t.
NUTA 2. Statyczny bezwolny nowa niezależna budowa wielu Indoeuropejskich dialektów, nie wspólnych do Późno SROKI, ale prawdopodobnie wspólny ratunek europejskich dialektów, lekko zawiążą się w głowy tłumaczył od Romancy, Germańskich i Bałtosłowiańskich języków do Nowoczesnego Indoeuropejskich jako pomocniczy czasownik do be+ doskonały imiesłów.
C. Gerundive często używany jako przymiotnik implikujący obowiązek, potrzeba, albo przyzwoitość (ought albo musi); jak, iawisdhíjendhos ésti, on musi dolecieć.
NUTA. Czasownik zwykle na końcu frazy, że w łacinie, greku i Sanskrycie. W Hittite, to wyczynia tył cząstki (do siedmiu w następstwie). W Starym irlandzkim tym byłem obajo na początku frazy albo w drugim miejscu po cząstce. Dla bardziej na tym, widzą PASZTETOWĄ Syntaksę w Wyrostku robaczkowym I.
1. W gramatyce, Głos związek między czynem albo państwowym wyrażany przez czasownik i jego argumenty. Kiedy materia przedstawiciel albo aktor czasownika, czasownik czytuje powiedziany będą w Czynny. Kiedy materia pacjent albo tarcza czynu, to czytuje powiedziane będą w Bezwolny.
2. Czynny i Środek (albo Mediopassive) Głosy w Nowoczesnym Indoeuropejskie ogólnie odpowiadają do czynny i bezwolny w angielskim, ale:
. Średni głos często ma odruchową treść. To ogólnie wiąże do czynu czyj obiekt podpada, albo czyn w która materia ma interes albo szczególne współuczestnictwo:
( I) wértetoi, ona/on kolejno (się/się).
(éi) wésntoi, oni strój (siebie).
NUTA. Ten odruchowy zmysł mógł także naniosą zmysł benefaction dla materii, że w frazie “i składana w ofierze koza (dla mojej własnej korzyści) ”. Te zbudowania by mają używany czynny kształt “sacrificed” kiedy czyn był spełniany dla jakiegoś powodu innego niż materia korzyść.
B. Mediopassive z Bezwolnymi zakończeniami (w-r) czytuje odłożony dla własnej specyficznej korzyści w Nowoczesnym Indoeuropejskim, Dynamicznym albo Eventive passives; jak
(Egṓ) bhéromar 20tósdjówilioi, ja stawałem noszony 20 lipca (albo 20 Djówiliī, “20 July”).
Móiros[171] píngetor [172], ściana czytuje malowana albo kogoś maluje ścianę, zapalaną. “the ścienna malatura (bezosobowa oznaka) ”.
NUTA 1. Dynamiczny bezwolny zwykle znaczy iż czyn czytuje robiony, póki statyczny albo stative bezwolny znaczy iż czyn zdążył robiony na punkcie, że to już czytuje robione. Kopytko czytuje otrzymywane w MIE (jak zwykle w Germańskiej, Romancy i Bałtosłowiańskich dialektach) z peryfrazą, zawierają czasownik es,. Następując ponad przykładami:
(Egṓ) gn (a) t/bh (e) rt ésmi 20ósdjówilios, I (f.) Urodziłem się 20 lipca.
Móiros pigtósi (ésti), ściana () [już] barwiony.
I infiks-n utonie zewnątrz Prezent Pień; tak, Imiesłów nie pingtós, ale pigtós. Niemniej, kiedy n część Basica Pień, to pozostaje. Zobaczcie Ustne Pnie dla bardziej wyszczególnia na Nosowym Infiksie.
NUTA 2. Nowoczesne Indoeuropejskie Bezwolne Głoskowe zakończenia (w-r) starsze Bezosobowe i Późne PASZTETOWE Średnie Głoskowe alternatywne zakończenia, znajdowane w Italikach, Celtycka, Tocharian, Germańska, Indo-iranka i Anatolijska, później dialektycznie specjalizowała się dla bezwolny w jakichś tamtych dialektów. Pojęcia underlying nowoczesne IE Passives, chociaż, generał do Północnych dialektów (chociaż inaczej wyjęzyczył się w Germańskim i Bałtosłowiański), i przeto MIE potrzebuje wspólnego tłumaczenia wyrazić to. Dla stative bezwolnej, korzyści czasownika es, żeby być, obopólnie, ale dynamiczne passives mają różne budowy w każdym dialekcie. Ograniczone Mediopassive dialektyczne zakończenia zdaje się tak najlepsze zachowanie opcji tak tradycja i jedność. Zobaczcie §§ 7.2.2 i 7.2.7.3.
C. Jakieś czasowniki tylko czynne, że, ésmi44,, édMi[173], zjadacz, albo dṓmi96, dają
D. Wielu czasowniki środek w kształcie, ale czynnym albo odruchowym w treści. Ten czytują nazwawszy Świadków: jak, kéjai77, skłamałem; séqomai60, następują, itp.
1. Póki IE II miał możliwie jedyny Indikatiwus i Imperatyw, Subjunctive i Optative był dodawany w trzecim rusztowaniu Proto-indoeuropejskim, obu używanym w Prezencie, Perfekt i Aoryście. Nie całe dialekty, jakkolwiek, rozwinęły tamte nowe budowy dalej.
2. Imperatyw zwykle czytuje utworzony z bezgrzesznym pniem, dodając czasem przysłówkowe albo zaimkowe elementy.
3. Jakieś wspólne Subjunctive oznaki m zakończenia pnia-ā,-ē, i-s, ale to bardziej zwykle utworzone z przeciwstawnością Indikatiwus Atematyczny vs. Subjunctive Anegdotyczny, albo Indikatiwus Anegdotyczny vs. Subjunctive Anegdotyczny z podłużaną pełnogłoską.
4. Optative czytuje odróżniony od Subjunctive przez jego charakterystyczny przyrostek-iē/-ī; w anegdotycznych Czasach trwania tym m-oi, i.e. Pierwotnie ten sam Subjunctive przyrostek przydał się do anegdotycznej pełnogłoski-o.
5. Tryby używane następująco:
. Oznajmujący Tryb używany dla najbardziej bezpośrednich oświadczeń i zapytań.
B. Subjunctive Tryb ma wielu idiomatyczne korzyści, że w rozkazach, położeniu, i różnych zależnych warunkach. To często czytuje tłumaczone przez angielski Indikatiwus; często przez znaczy auxiliaries może, może, by, musi; czasem przez (rzadki) Subjunctive; czasem przez Bezokolicznik; i często przez Imperatyw, specjalnie w zakazach.
C. Imperatyw używany dla exhortation, entreaty, albo rozkazu; ale Subjunctive mógł być używany zamiast.
D. Bezokolicznik używany głównie jako indeclinable rzeczownik, że materia albo uzupełnienie innego czasownika.
1. Czasy trwania Indikatiwu mają, w generale, tej samej treści jak odpowiednie czasy trwania w angielskim:
. Nieprzerwanego poczynają,
I. Obecny: bhérō24, ja noszę, ja noszę, ja robię misia.
II. Imperfektum: bheróm, ja peleng.
III. Przyszły: bhérsō, ja wydaję się.
B. Uzupełnionego czynu albo stanu derywowanego od czynu,
IV. Perfekt: (bhé) bhora, ja wydałem się.
V. Aoryst: (é) bheróm, ja wydałem się.
NUTA. Chociaż budowa Aorystu prawdopodobnie była uogólniana w Późnej SROCE, Augment występuje dialektyczny rys tylko w Ind.-Ira., Gk., Ręka i Phryg. To zdaje się że wielkie powodzenie tamtego augmentu szczegółu (podobnego do innych dodatków lubią Lat. Per - albo Gmc. Ga -) zdarzałem się później w proto-językach. Vedic Sanskryt pokazuje iż Augment był nieobowiązkowego, i dla Proto-grek, cf. Mycenaean robią-ke/-pe-robią-ke, Myc. qi-ri-ja-do, Hom. Gk. πριατ03b, itp.
1. Kształty czasownika mogą być odniesione do czterech podstawowych Pni, mogą być nazwane (1) Prezent, (2) Aoryst, (3) Perfekt i (4) Przyszłość.
NUTA. Są jakieś kształty cecha charakterystyczna każdego pnia, lubią przyrostek-n - albo-sko, który dadzą ogólnie Obecne pnie. Ogólnie, jakkolwiek, kształty dają różne pnie jedyne kiedy przeciwstawny do innego.
2. Są jakieś monothematic czasowniki jak ésmi, żeby być, albo édmi, eat– przypuszczalnie pozostaje starszej sytuacji IE II. I są także jakieś ślady świeżych albo nawet nonexistent trybowych opozycji. Żeby otrzymać tę przeciwstawność są nie jedyne redundancj, lengthenings i alternacje, ale także zmiany pełnogłoski i akcent przesunięcia.
3. Są także jakieś inne czasowniki, nie derywowane od okopowego słówka, Denominatives i Deverbatives. Pierwszy czytują derywując od rzeczowników; jak, strówiō, nasyłają, szczypta, od stróu -, budowa; kopytko czytują derywowane od czasowników, że, wédiō, zapowiedzą (od weid-33, wiedzą, patrzą), także baczność, uważają.
NUTA. To nie jasne li te Deverbatives – Causatives, Desideratives, Intensives, Iteratives, itp. –Faktycznie derywaty starszej PASZTETOWEJ okopowizny, albo czytują mrożone pozostaje, formowały przez compounds starszego (IE II albo Ranna SROKA) niezależne czasowniki przydały się do innych czasowników, regarded jak basic.
5. Redundancja inny wspólny ratunek; to składa powtórki korzenia, czy dokompletowują czy abbreviated; jak, sísdō, siadają, poważnieją (także sízdō, że Lat. Sisto, Gk. Hidzein, znajdowany w nísdos/nízdos, gniazdo, wszystko od sed-44, posiedzenie), gígnoskō, wiedzą (jak Gk. Gignosko, od gnō-100), mímnāskō, pamiętają (od mężczyzn-178, myślą), itp.
6. Pełnogłoska Pnia nie ma treść w się, ale to usługi zbudować różne pnie, li anegdotyczne albo semithematic (tamte które mogą być anegdotyczne i atematyczny), przeciwstawny do athematics. Tak, To może zwyknąć przeciwstawią a) Oznajmujący Atematyczny do Subjunctive Anegdotyczny, b) Obecny Anegdotyczny do Niedokonanego Atematyczny, c) Czynny do Środka głos, itp. Czasem akcent przesuwają miejsce usługi stworzyć rozpoznawczą treść, też.
7. Pnie czytują alternowane, że w deklinacji rzeczowników, z pomocą lengthenings i zakończeń (albo “desinences”).
1. Każdy kształt finite czasownik czytuje charakteryzowany dwóch strony:
I. Pień. To czy korzeń czy modyfikacja albo rozwój tego.
II. Zakończenie albo Desinence, składając:
. Oznakowanie Trybu i Czasu trwania.
B. Osobiste Zakończenie.
Tak w czasowniku bhér-se-ti, on naniesie, korzeń bher -, naniesienie, zmienione do anegdotycznego przyszłego czasownika-pień bher-s-e/o -, naniesie, który przez dodatek osobistego nadrzędnika zakończenie-ti staje meaningful bhérseti; zakończenie-ti, w obrocie, składa (prawdopodobnie) czas trwania-znak ja i osobiste zakończenie trzeciej osoby liczba pojedyncza,-t.
2. Ustne zakończenia mogą tak określić Pień czasownika, Czas trwania i Tryb.
Pierwotna seria ukazuje się prezent i przyszły, i-mi,-si,-ti, i 3rd Pl. -Nti najoczywistsze budowy Późnej SROKI. Drugorzędne zakończenia ukazują się Obok; jak,-m,-s,-t i 3rd Pl. -Nt. Subjunctive i optative zwykle czytują poznaczony z drugorzędnymi zakończeniami, ale w subjunctive nadrzędnik desinences czytują zaświadczone czasem. Imperatyw ma Ø albo szczególne zakończenia.
NUTA. Chociaż niełatwo odbudowany, Późno Proto-indoeuropejski miałem już niezależne budowy dla pierwszej i drugiej osoby mnogiej. Jakkolwiek, to byli prawdopodobnie żadne wspólne zakończenia używane w wszystko zaświadczone dialekty, i przeto wybór nie musi być zrobiony dla MIE, v.i.
Oni mogą także poznaczą osobę; tamten ponad znaczą pierwszą, drugą i trzecią osobę liczba pojedyncza i tercja mnoga. Także, z anegdotycznymi pełnogłoskami, oni znaczą głos:-tiactive Sztywny. <-> -Toi Środek Sztywny. <-> -Torpassive, itp.
3. Augment był używanego w południowych dialektach – i.e. Indo-iranka, grek & Armenka – żeby poznaczyć Obok Czasu trwania (i.e., Aoryst i Imperfektum). To było umieszczane przed Pniem, i było składane ogólnie akcentowanego é -, który dialektyczny Graeco-aria rys w Nowoczesnym Indoeuropejski.
NUTA. Jakieś wspólne warianty istniały, jak podłużajcie ḗ -, cf. Gk. η < ē/ā i ω < ō, tak zwane Wackernagel kontrakcje Augmentu i początku ustnego korzenia, którego zdarzały się już przez 2000 BC. Ten różno od tamtych który zdarzałem się w Attyckim greku przez 1000 BC.
4. Nowoczesne Indoeuropejskie ustne zakończenia, że oni czytują utworzeni przez oznakowanie dla trybu i czasu trwania połączonego z osobistymi zakończeniami, mogą być zorganizowani w pięciu serii.
|
|
| CZYNNY | ŚRODEK (albo Środek-bezwolny) | |||
|
|
| Nadrzędnik | Drugorzędny | Nadrzędnik | Drugorzędny | Bezwolny-jedyny |
| Sg. | 1. | -Mi | -M | -( M) aj | -Ma | -( M) ar |
|
| 2. | -Si | -S | -Soi | -Tak | -Sor |
|
| 3. | -Ti | -T | -Toi | -Aby | -Tor |
| Pl. | 1. | -Mes/-mos | -Mn/-mo | -Mesdha | -Medha | -Mosr/-mor |
|
| 2. | -Te | -Te | -Dhe | -Dhue | -Dhuer |
|
| 3. | -Nti | -Nt | -Ntoi | -Nto | -Ntor |
NUTA. Środek lekko czytuje odbudowany dla liczby pojedyncza i trzecia osoba mnoga drugorzędnych zakończeń. Dla reszty Pierwotnych Zakończeń to jest żadna zgoda jak jak oni nie wyjrzeli jakby w SROCE. Co my wiedzieć:
1. Iż Południowe i Anatolijskie dialekty pokazują Średnie Pierwotne Zakończenia w ja, i drugie mnogie kształty w-medha (albo *medhh2),-mesdha (albo *mesdhh2), który mogą być także zastąpiły przez wspólny IE kształty w-mężczyźni-, którzy występuje jak Gk. -Mężczyźni, Hitt. -Meni.
2. Tamta łacina, Italika, Celtyckie i Tocharian miały Mediopassive Pierwotne Zakończenia w-r, podczas gdy w Indo-iranka i Anatolijska, takie zakończenia współistniały z ogólny anegdotyczny-oi.
3. Tamten przeto obaj Mediopassive zakończenia (-r i-oi) współistniałem już w najbardziej rannym reconstructable Proto-indoeuropejskim; i
4. Iż Średnie zakończenia były używanego dla Średniego Głosu w Graeco-aryjskich dialektów, póki w Północnych dialektach oni czasem byli ograniczani jako Passives albo inaczej znikły.
Tak, następując potrzeba dla czystości w Nowoczesnych Indoeuropejskich, my obwarowujemy PASZTETOWE zakończenia w-r dla dynamiczne bezwolne, i jedzenie tamto w ja dla autentyku Średni Głos.
5. Doskonałe zakończenia następująco:
|
|
| Perfekt |
| Sg. | 1. | - |
|
| 2. | -Ta |
|
| 3. | -E |
| Pl. | 1. | -Mé |
|
| 2. | -Té |
|
| 3. | -(ḗ) r |
6. Anegdotyczne i Atematyczne zakończenia Czynnego, Środka i Bezwolnego:
| Czynny
| Atematyczny | Anegdotyczny | |||
|
|
| Nadrzędnik | Drugorzędny | Nadrzędnik | Drugorzędny |
| Sg. | 1. | -Mi | -M | -ō,-omi | -Om |
|
| 2. | -Si | -S | -Esi | -Es |
|
| 3. | -Ti | -T | -Eti | -Et |
| Pl. | 1. | -Mes/-mos | -Mn/-mo | -Omes/-omos | -Ome/-omo |
|
| 2. | -Te | -Ete | ||
|
| 3. | -Nti | -Nt | -Onti | -Ont |
NUTA. Atematyczne Desinences w-enti, jak znajdujcie w Mycenaean i zwykle odbudowały jak właściwe PASZTETOWE zakończenia, weren’t prawdopodobnie pierwotna SROKA kształty. Porównajcie Att.Gk. -Aasi (< ansi <-anti), albo O. Ind. -Ati, oba remade od pierwotnego zera-stopień <-n̥ti. Faktycznie, Mycenaean pokazania jakieś jasno remade przykłady, że Myc. E-e-esi < *esenti (cf. Jon. εων), albo ki-ti-je-si (< ktíensi)
| Mediopass.
| Atematyczny | Anegdotyczny | BEZWOLNY* | ||||
|
|
| Nadrzędnik | Drugorzędny | Nadrzędnik | Drugorzędny | Atematyczny | Anegdotyczny |
| Sg. | 1. | -Mai | -Ma | -Aj,-omai | -Oma | -Zepsujcie | -Ar,-omar |
|
| 2. | -Soi | -Tak | -Esoi | -Eso | -Sor | -Esor |
|
| 3. | -Toi | -Aby | -Etoi | -Eto | -Tor | -Etor |
| Pl. | 1. | -Mesdha | -Medha | -Omesdha | -Omedha | -Mo (s) r | -Omo (s) r |
|
| 2. | -Dhe | -Dhue | -Edhe | -Edhue | -Dhuer | -Edhuer |
|
| 3. | -Ntoi | -Nto | -Ontoi | -Na | -Ntor | -Ontor |
. Drugorzędne zakończenia faktycznie przeczący termin przeciwstawiony do nadrzędników. Oni mogą być przeciwstawieni do prezentu albo przyszłości indikatiwu, oni mogą ukazać indifference do Czasu trwania, i oni mogą także będą używani w Prezencie.
NUTA 1. To ogólnie czytuje przyjęte że Drugorzędne Zakończenia ukazały się pierwsze, i wtedy ja (albo-r) były dodawane do nich. Przeciwstawiony do nowszych budów, starsze zakończenia otrzymywane Preterite (albo Obok) wartość, i stawała wtedy Drugorzędna.
NUTA 2. Kształty z drugorzędnymi zakończeniami – i.e. Bez czasowego markiera ja albo-r (bez różnicy czasu) –, nie używanego z Preterite wartością, tradycyjnie czytuję nazwany Injunctives, i mam głównie modalną wartość. Injunctive zdaje się nigdy niezależnym trybem, chociaż, ale właśnie inna możliwa korzyść pierwotnych zakończeń w Proto-indoeuropejskich.
B. Średnia-czynna Przeciwstawność nie zawsze prosta, że są jedyne-czynne i jedyne-średnie czasowniki, oraz czasowniki z oboma głosami ale bez semantycznych różnic między nimi.
1. Tamować pełnogłoski – jak w rzeczownikach – zakończenia pełnogłoski Pnia, specjalnie kiedy oni derywaty. Oni mogą być I, u, ā, ē (i także ō w Okopowiźnie). Ale najbardziej rozciągana pełnogłoska pnia e/o (także podłużała ē/ō), nazywana Anegdotyczna Pełnogłoska, która istniała w SROCE przed dwoiną Anatolijskich dialektów, i których overshadowed (starszy) atematyczne pnie przez Późną SROKĘ. Thematization pni, tak rozmawiać, wydalił atematyczne kształty specjalnie do aorystu i do perfekt; większość starego athematics, nawet tamtego w-ā - i-ē -, zwykle występują rozciągana z anegdotycznymi zakończeniami-ie - albo-io- w IE III.
NUTA. Stary thematics zwykle remade, ale są nieco który opierał się ten kierunek; jak bhérō, ja noszę, dō, ja daję, albo I!,Odchodzenie!.
Pełnogłoska pnia ma czasem treść, że z-ē - i-ā -, który może ukazać stan. Są także jakieś stare specjalizacj treści, dokumentowanych na opozycjach:
. Anegdotyczny vs. Atematyczny:
- Atematyczny Indikatiwus vs. Anegdotyczny Subjunctive. Przeciwieństwo rzadkie.
- Anegdotyczny Prezent vs. Atematyczny Aoryst, i wice versa.
- Anegdotyczny 1 Osoba Sg. & Pl. I 3rdperson Pl., I Atematyczna reszta.
- To może także występują w Średnim-czynnym głosie przeciwstawność.
B. Anegdotyczny pień z wariantami:
- Pierwszy człowiek, anegdotyczny w podłużanym-ō.
- Anegdotyczny o w 1 Osobie Sg. & Pl. I 3rd Osoba Pl.; E w 2 i 3rd Osoba Sg. I 2 Pl. Tam także archaiczna 3rd Osoba Pl. W e, że w sénti, oni. C. P
rzeciwstawność Anegdotycznych pni. To czytuje otrzymywane z różnymi stopniami pełnogłoski korzenia i przez akcentowe położenie.
2. W Semithematic inflection Atematyczna zmienniczka kształtów z Anegdotycznymi.
NUTA. Semithematic dla nieco innowacji Późnej SROKI, której nie dobiegła nieco dialektów, póki dla innego tego przedstawia sytuację w która przeciwstawność Anegdotyczne-atematyczne i Akcentowe Przesunięcia starszego systemu były zapominane, jechawszy jedyny jakiś mieszanym pozostaje.
1. Z Stworzeniem Czasownika my wiążemy do czasowników drogi czytujemy stworzone od Rzeczowników i innych Czasowników dodając przyrostki i przez redundancję pni.
2. Są ogólnie dwa rodzaju przyrostków: Korzeń i Derywat; oni tak czytują sklasyfikowani ponieważ oni pierwotnie czytują dodawani do Okopowizny albo do Derywatów ich. Większość przyrostków my zobaczyliśmy (lubimy-u, I,-n,-s, itp.) Okopowy przyrostek.
Derywacyjne przyrostki mogą być:
. Denominatives, która pomoc tworzą nowe czasowniki od rzeczowników; jak,-ie/io.
B. Deverbatives, tamta która pomoc tworzą nowe czasowniki od innych czasowników; jak,-ei - (plus korzeń wokalistyka o), I-,-s -,-sk -,-ā -,-ē - itp.
3. Redundancja zwykła w wielu nowoczesnych językach. To ogólnie służy wskazać intensywność albo powtórkę w rzeczownikach; w Proto-indoeuropejski czasownik to miało dwa korzyści:
. Wspomagane to tworzą Deverbative, przeciwstawiło zakorzenić się czasowniki, ogólnie w Prezencie, specjalnie w intensives; jak, bhérbher - od bhér -, dostarczają, albo gálgal - (cf. O. C. S. Glagolją) od gál-[174], obwołują; itp.
NUTA. To problematyczne li ten pozostaje starszego systemu dokumentowanego na przeciwrządowym Korzeniu/Deverbative, przeor do bardziej skomplikowanych rozw Późnej SROKI w przyrostkach i zakończeniach, albo, owszem, to jest wpływ rannych derywacji rzeczownika.
B. Esencjonalnie, chociaż, redundancja straciła jego starą wartość i znaczy różne pnie, li Obecne, Aoryst albo Perfekt. Są jakaś zasada w redundancji:
- W Prezencie, to może być połączone z okopowizną i akcentem; jak, bhíbher-mi, gígnō-mi, itp.
- W Perfekt, ogólnie z okopową wokalistyką i szczególnymi zakończeniami; jak, bhébhor, gégon, itp.
NUTA. Reduplicated Perfekt pokazują zwykle o-klasyfikują korzeń pełnogłoska (jak w Gk., Gmc. I O. Ind.), Ale są wyjątki z zerem-stopień wokalistyka, cf. Lat. Tutudi, Gk. Mémikha, tétaka, gégaa.
- Pełne redundancj intensives (cf. Bher-bher -, mor-mor -) różne od naturalnych redundancj ustnych Pni, których czytują utworzona przez inicjał spółgłoska i iin Prezent (cf. Bhi-bher -, mi-mno -, pí-bo -), albo e w Perfekt i w Aoryście (cf. Bhe-bher -, gé-gon, ké-klow -).
NUTA. W innych wypadkach, reduplicated pnie mogą być przeciwstawione, dla przykładu, do Aorystu utworzyć Perfekt albo wice versa, albo disambiguate inne elementy pnia albo zakończenia.
1. Rozłączny Czasownik verbthat czytuje komponowany Pnia Czasownika i Rozłącznego Afiksu. W jakimś czasowniku kształty, postacie czasownika w jednym słowie, podczas gdy w innym pniu czasownika i afiksie czytują rozdzielone.
NUTA. Przedrostek typ tego afiksu poprzedza morfy do które to może przymocować. Rozłączny afiks affixthat może być odłączony od słowa to attache do i umieszczonych gdzie indziej w frazie w pewnej sytuacji.
2. Wielu Nowoczesne Indoeuropejskie czasowniki rozłączne czasowniki, że w Homerowym greku, w Hittite, w najbardziej starym Vedic i w nowoczesnym niemieckim ‘trennbare Verben’.
Tak, dla przykładu, (łacina) czasownik supplakiō, żebrzą kornie, supplicate (od suppláks, petent, od SROKI plk, płaski), daje sup wos (egṓ) plakiō (cf.
O. Lat. Sub uos placō), ja błagam was, i nie (egṓ) wos supplakiō, że Klasyk Lat. Uos supplicō.
NUTA. Niemiecka studnia czytuje wiedziana dla mających wielu rozłącznych afiksów. W frazie Ger. Ich komme jelito zu Hause anthe przedrostek w czasowniku ankommen czytuje odłączony. Jakkolwiek, w imiesłowie, że w Er ist angekommen, “he ma arrived”, to nie czytuje rozdzielone. W holenderskim, bilansuję Hij aangekomen, “he ma arrived”, ale Ik kom morgen aan, ja przybędę jutro.
Angielski ma dużo phrasal albo zmieszają kształty czasownika tego czynią w tędy. Dla przykładu, przysłówek (albo przysłówkowa cząstka) do góry w phrasal czasowniku wyśrubować może ukazać się po materii (“things”) w frazie: “he zawsze śrubuje rzeczy up”.
Pozaosobiste kształty, i.e. Rzeczowniki i Przymiotniki, formowały karmadharaya z prepozycją, że O. Ind. Prasādaḥ, “favour”, Lat subsidium, praesidium, O. Ind. Apaciti, Gk. Apotisis, “reprisal”, itp.
NUTA. Są, naprawdę, non-rozłączne czasowniki, że e.g. Wszystko tamto z non-indoeuropejskie przedrostki, viz. Lat. Re -, aiqi -, Gk. Haimn -, itp.
7.3.1. Koniugacja tradycyjne nazwisko grupowe tego czasowników dzielą podobny wzór koniugacji w szczególnym języku, Czasowniku Klasa. To zmysł w które my powiadamy iż Nowoczesne Indoeuropejskie czasowniki czytują dzielone do dwanastu Regularnych Koniugacji; to znaczy iż jakiś regularny Nowoczesny Indoeuropejski czasownik może być koniugowany w jakiejś osobie, liczba, czas trwania, tryb i udźwięczniają wiedząc którą dwanastu koniugacji grupuje to należy do, i jego magistralne pnie.
NUTA. Treść Regularnego i Nieregularna staje, tak, materia wyboru, chociaż wybór oczywisto nieswobodny. My mogliśmy podzieliliśmy czasowniki do dziesięciu koniugacji, albo dwudziestka, albo właśnie dwie (wyjęzyczamy się Anegdotyczna i Atematyczny), i zostawiły mniejsze wspólne typy wewnątrz i dla ogromnej grupy nieregularnych czasowników. My wierzymy że nasz wybór pośrodku między upraszczanym systemem (tak zbyt fałszywy), z wielu nieregularnymi koniugacjami – którymi potrzebowałby w obrocie bardziej PASZTETOWE dane dla sprostowania inflection czasowników –, i obszerny system koniugacji – bolesnej włączyć każdy możliwy inflection zaświadczony w Późnej SROCE –, istota tak zbyt skomplikowany i przeto trudny nauczyć się.
To jasne że droga język czytuje usystematyzowany wpływy jego rozwój; żeby uniknąć takiego fałszywego wpływu my staramy się ofiarować ustne zgrupowania jak kasownik jak możliwy – tamtych czasowników odwiedzamy w Późnym Proto-indoeuropejskim ustnym systemie –, bez istoty zbyt giętki stworzyć określoną i stoimy w stajni (i tak używalny) system.
7.3.2. Nowoczesne Indoeuropejskie czasowniki czytują dzielone do dwóch Koniugacji Grupy: Anegdotyczny, nowszy i szczodry w Późnej SROCE, i (starszej) Atematyczne Czasowniki. Te grupy, w obrocie, subdivided do ośmiu i czterech podgrup respectively.
NUTA. To jest fisza zanotować iż fakt że korzeń pewnego typu doesn’t implikują koniecznie że to należy do specyficznej koniugacji, że oni mogą występować w różnych podgrupach zależące dialekty (dla Eng. Miłość, cf. Lat. Lubet, Skr. Lubhyati, Gmc. Liuban), i nawet wewnątrz ten sam dialekt (cf. Lat. Scatō, scateō). That’s dlaczego Stare indyjskie czasowniki nie czytują wyrażone przez ich osobiste kształty, ale przez ich okopowiznę.
Czasowniki nie mogą ukazać się w różnej Koniugacji Grupy; oni czy Anegdotyczny czy Atematyczny.
NUTA 1. Jakieś czasowniki (głównie PASZTETOWA okopowizna) uwierzyły do miały starszą Atematyczną koniugację którą później reinterpreted jak Anegdotycznego, tak dającego dwa inflection typy i może być tak zwany Semithematic inflection (v.i.). Przeto, stare okopowe czasowniki lubią bher -, naniesienie, może ukazać się jako bhérsior bhéresi, wy niesiecie, itp.
NUTA 2. Zamiast tej naturalnej klasyfikacji czasowników do nowoczesnych zgrupowań (MIE Koniugacje), od §7.2.6. Na, wspólne, bardziej tradycyjne zbliżanie zwyknie sumitują się jak Proto-indoeuropejskie czasowniki i ustne pnie zwykle pobudowały od okopowizny i jednostajnie koniugowały.
Pierwsza albo Anegdotyczna Grupa Koniugacji czytuje utworzona przez następujący 8 podgrup:
1) Korzeń Czasowniki z okopową pełnogłoską e w Prezencie i o w Perfekt:
O Triliteral: déikō, dikóm, dóika, déiksō, pokazują, itp.
O Wklęsły: téqō, teqóm, tóqa/tṓqa, téqsō, ucieczka, séqomai, pójście, itp.
NUTA. Dla IE téqō, cf.
O. Ir. Téchid/táich (< e/ō).
2) Wklęsłe Okopowe Czasowniki z non-regularna Doskonała wokalistyka. Różne warianty włączają:
O lábhō, lbha, doprowadzenie; láwō, lwa, korzystają, slábai, slboma, upadek (Średni Głos); áidai, wychwalają.
NUTA. Porównajcie Gk. αιδομ03b, O.ind. Ile, Gmc. Część. Idja -. Pierwsza fraza Rigveda może już być tłumaczona do Nowoczesnego Indoeuropejski z aforementioned czasowniki.
O káno, kékana/kékāna, kiwnięcie.
O légō, lḗga, połączenie, czytae, postanowienie.
O lówō, lṓwa, mycie.
O rdō, rda, szurgoczą, draśnięcie, drapią.
O rḗpō, rḗpa, porywają, rozerwanie na zewnątrz.
O rṓdō, rṓda, emocjonują się.
3) Verba Vocalia (i.e., Rozciągane kształty--io-,-ḗ-io-,-í-jo -,-ú-io-)
O amiō, kochają.
O lubhḗiō, kochają, życzenie.
O sāgíjō, szukają, przetrząśnięcie.
O argúiō powód, perswadują (cf. Lat. Arguō, Hitt. Arkuwwai).
4) Czasowniki w io:
O Triliteral: kúpiō, kup (i) óm, kóupa, kéupsō, będą sekując.
O Wklęsły: jákiō, jḗka, obrzucenie.
O Lamed-on: páriō, pépra/péprōka, produkcja.
O Reduplicated Intensives: kárkariō, okrzyczą, zapowiedzą (cf. Gk. καρκα1f7, ale Skr. Carkarti)
NUTA. Przykłady anegdotycznego reduplicated intensives włączają także wspólne kształty lubią greka πορφυ03c, παμπα03b, γαργα03b, μορμο03c, μερμη03c, καγχα03b, μαρμα03b, δενδι03b, λαλεω, i, w innych IE dialektach, slawistycznych glagoljo, łacina (‘broken’ redundancja z różnymi wariantami) bombico, bombio, cachinno, cacillo, cracerro, crocito, cucullio, cucurrio, curculio, didintrio, lallo, imbubino, murmillo, palpor, pipito, plipio, pipio, tetrinnio, tetrissito, tintinnio, titio, titubo, itp.
5) Intensives-inchoatives w-sko.
O Ruchomego Przyrostka: swḗdhskō, swēdhióm, swḗdhua, swḗdhsō, zwykną.
O Trwałego Przyrostka: prkskṓ, dowiedzą się.
6) Z nosowym infiksem albo przyrostkiem.
O Perfekt z o wokalistyka: júngō, jugóm, jóuga, jéugsō, łączą.
O Reduplicated Perfekt: túndō, tét (o) uda/tút (o) uda, strajk.
O Wypukły: bhrángō, bhrḗga, przełamują.
O Nosowy Infiks i Perfekt z o korzeniem: gúsnō, góusa (cf. Lat. Dēgūnō, dēgustus)
O Nosowy Infiks i Reduplicated Perfekt: cf. Lat. Tollō, sustulii (supsi+tét -), wydźwigają.
7) Z Reduplicated Prezent
O sísō, sḗwa, dosiewają.
O gígnō, gégna, gégnāka, okazują.
8) Inny Thematics:
O pĺdō, pép (o) la,
O w (e) idḗiō, wóida,
O itp.
Czasowniki Sekundy albo Atematycznej Grupy Koniugacji mogą być subdivided:
1) Jednosylabowy:
O W Spółgłosce: ésmi,, édmi, zjadacz, ḗsmai, znajdują sam,.O
W ā (i.e. SROKA *h2): snmi, podpłynięcie, bhámai, rozmawiają.
O W ē (i.e. SROKA *h1): bhlḗmi, wykrzyknienie, (s) rémai, rozliczają się.
O Z Nosowym infiksem: leiq - (linéqti/linqńti), odchodzenie, klew - (klnéuti/klnúnti), usłyszenie, ławeczka- (punti/punnti), oczyszczają, itp.
O Inny: eími, idą, itp.
2) Reduplicated:
O (sí) stāmi, stoją.
O (dhí) dhēmi, wystawiają, miejsce, jíjēmi, obrzucenie.
O (dí) dōmi, dają.
O (bhí) bheimi, lękają się.
O kíkumi/kuwóm/kékuwa, wzmacniają.
3) Bisyllabic:
O wémāmi, wymiotują.
NUTA. Możliwie łacińskie kształty z bezokolicznikiem-āre, Preterite-ui i imiesłów-itusare wewnątrz ta grupa; jak, crepō, fricō, domō, tonō, itp.
O bhélumi, podupadają, (cf. Got. Bliggwan, “whip”)
NUTA. Ten czasownik może możliwie być bardziej ortograficznie sklasyfikowany jak bheluiō, wewnątrz Verba Vocalia, typem 3) w-u-io Anegdotycznej Grupy.
4) Suffixed:
O W nā (i.e. SROKA *neh2): pérnāmi, nadanie, odchodzenie (cf. Gk. περνη03b, O. Ir. Ren (a) id, itp.), qrnāmi, kupują (cf. O. Ind. Krīnāti, O. Ind. Cren (a) im, gr. πρίαμ03b, itp).
O W nu: árnumi/órnumi, wschód (do góry).
NUTA. Dla tych czasowników Stary indianin pokazuje zero-stopień korzeń pełnogłoska i kolejne przyrostki. Grek pokazuje przeciwległe odniesienie, które musi być zamianowany w Nowoczesnym Indoeuropejski gwoli jego wygodzie korzyści.
1. Pnie Prezentu mogą być:
I. Buchtuje, specjalnie Anegdotyczny, ale także Atematyczny i Semithematic.
II. Reduplicated Okopowizna, specjalnie Atematyczna.
III. Spółgłoskowe pnie, całe Anegdotyczne. Oni mogą kończyć się w occlusive, albo-s i jego lengthenings, lubią-ske/o; jak, prk-skó -, zapytanie dla, dowiedzą się, od zera-stopień prek, zapytanie.
IV. W Pełnogłosce, Anegdotycznej w I-,-u -, i Atematyczny w-ā,-ē.
V. W Nosowym, Anegdotyczny i Atematyczny (specjalnie w-neu/-nu,-nā/-na).
2. Pień Aorystu czytuje przeciwstawiony do Prezentu:
Aoryst Atematyczna Okopowizna vs. Obecna Okopowizna i Reduplicates.
B. Aoryst Anegdotyczna Okopowizna vs. Atematyczne Prezenty.
C. Aoryst Anegdotyczny Reduplicated Okopowizna vs. Atematyczny Reduplicated Prezent.
D. Aoryst z-s i jego lengthenings, obaj Anegdotyczne & Atematyczne.
E. Aoryst z-t i-k rzadki, że Lat. Feci.
F. Aoryst z-ā,-ē, i I,-u, & ich lengthenings.
3. Pnie Perfekt mają zwykle zakorzeniają się pełnogłoska-/-Ø, z dialektyczną redundancją – głównie Indo-iranka i grek –, i jakieś especial zakończenia.
4. Nowoczesne Indoeuropejskie korzyści generał Przyszły Pień z przyrostkiem-s -, zwykle Anegdotycznym.
NUTA. Przyszłość może także będę utworzona z prezentem w jakichś sytuacjach, że w angielskim ja jadę do muzeum, którego mogłem znaczyć ja jadę do muzeum albo ja pójdę do muzeum. Prezent, tak, naturalna droga tworzącej (specjalnie bezpośrednia) przyszłe frazy w najbardziej nowoczesnych Indoeuropejskich językach, że to było już w Późnym PASZTETOWYM czasie trwania.
5. Żeby podsumować, są cztery odmiennego Pnia, ale każdy każdy ma w obrocie pięć odmiennego kształtów (Indikatiwus, Imperatyw, Subjunctive, Optative i Imiesłów), i nie odmienny (Ustny Rzeczownik). Ustny inflection czytuje robiony z desinences (zawierają Ø), który wskażą Osobę, Czas i Głos. Osoba tak czytuje połączona z inny dwa.
NUTA. Niedokonany pień miał ani subjunctive ani optative budowa w Późnej SROCE.
Przykład czterech pni (dla PASZTETOWEGO ustnego rootléiq-156, odchodzenia) léiqe/o - (albo nosowego linéqe/o -) dla Prezentu, (é) liqé/ó - dla Aorystu, (lé) lóiq - dla Perfekt, i léiqse/o - dla Przyszłości.
1. Ustna Okopowizna (Atematyczna, Semithematic i Anegdotyczna) byłam niezbyt obopólnie w Późnej SROCE. Oni mogą mieć jedyny jeden Pień, albo oni mogą mieć wielorakie Pnie przeciwstawne do siebie.
2. Reduplicates zwykle różne zależące pnie: tamto zakończenie w occlusive albo-u - czytują derywowane od rozciąganej okopowizny, i używany głównie w czasownikach; tamten w-s i-u rzadkie, i głównie używane dla ocalałych pni.
3. Najpłodniejsze pnie w Późnej SROCE były tamtym zakończeniem w ja,-ēand-ā, bacznie krewny. Athematics w-ēand-ā mają przeważnie Obecne korzyści (cf. Dhē134, układają się, robią, cā82, odchodzenie), że Thematics w-ske/o (jak gnō-sko -, wiedzą, prk-skó-42, dowiedzą się) i Athematics albo Thematics z nosowym infiksem (i.e. W-n -, że li-n-eq -, odchodzenie, od leiq, albo bhu-n-dho -, marka świadoma, od bheudh60).
1. Bezgrzeszny Okopowy Pień, z albo bez anegdotycznej pełnogłoski, może być używany jako Prezent, przeciwstawiony do Aorystu, Perfekt i czasem do Przyszłych Pni. Pień Aorystu może także będą Korzeniem, i to wtedy celuje od Obecnego Pnia z 1) pełnogłoski przeciwstawność, i.e., Pełny stopień, o-stopień albo zerowy-stopień, 2) thematism-athematism, albo 3) z drugorzędnymi fonetycznymi rozróżnieniami (jak akcent przesuwają miejsce).
Obecna ustna okopowizna może być atematyczna, semithematic i anegdotyczny. Athematics, w Późnej SROCE, tylko pozostaje starszego systemu, otóż semithematics.
2. W Jednosylabowej Okopowiźnie zakończenie w spółgłosce albo sonancie, inflection zwykle czytuje robiony:
. W Czynnym Głosie Sg., Z okopową pełnogłoską eand korzeń akcent
B. W Czynnym i Środku Głos Pl., Korzeń pełnogłoska Ø i akcent na zakończeniu.
Najoczywistszy przykład że es,, który ma liczbę pojedynczą w es - i mnogą w s -. Są także inne jednosylabowe czasowniki, że chen111, strajk, ed173, zjadacz. Inna okopowizna, że eí61, odchodzenie, następują to inflection też.
|
|
| Ed, futrują | Chen, knok | Eí, idą | Es, | Dhē, wystawiają, układają się | Dō, dają |
| Sg. | 1. | édmi | Chénmi | Eími | ésmi | (Dhí) dhḗmi | (Dí) dṓmi |
|
| 2. | édsi | Chénsi | Eísi | éssi | (Dhí) dhḗsi | (Dí) dṓsi |
|
| 3. | éstii | Chénti | Eíti | ésti | (Dhí) dhḗti | (Dí) dṓti |
| Pl. | 1. | Dmé | Chnmés | Imés | Sme | (Dhí) dhames | (Dí) otamowuje |
|
| 2. | Dté | Chnté | Ité | Ste | (Dhí) dhate | (Dí) data |
|
| 3. | Dénti | Chnónti | Jénti | Sénti | (Dhí) dhanti | (Dí) danti |
Ja MIE ésti < SROKA *édti
NUTA. Najbardziej czasowniki zwykle czytują odbudowane z ruchomym akcentem (jak w Sanskrycie), ale my przechowujemy łatwiejszego greka kolumnowy akcent; to zwykle czyta dhidhamés, dhidhaté, dhidhánti, albo didamés, didaté, didánti.
3. Tam także inny rzadki ustny typ, Korzeń Atematyczny z pełnym albo długim korzeniem pełnogłoska i stały korzeń akcent, zwykle odezwał się Proterodynamic. To postacie często pośrodku Głoskowe.
4. Jednosylabowa Okopowizna z Długą Pełnogłoską (jak dhē i dō) czytują alternowana w Sg. Z długą pełnogłoską, i w Pl. I Środek z. Oni rzadcy w Prezencie, zwykle oficjalnym dla Aorystu.
5. Dwuzgłoskowa Okopowizna która ochronią atematyczny inflection mają Prezent w pełnym/Ø-pełnogłoska. Alternatywa Ø/pełna-pełnogłoska ogólnie czytuje odłożona dla Aorystu.
6. W Semithematic Okopowym Pniu, 3rd Osoba Pl. Miejcie często zakończający poprzedziłem przez Anegdotyczny e/o. Iż zdarza także w 1stperson Sg., Który często ma-o albo-o-m (i); i w 1 Osobie Pl., Który może kończyć się w-o-mos,-o-mo.
NUTA. W starym inflection lubią iż ustnego korzenia es, i.e. ésmi-smés, czasem Semithematic alternatywa występuje. Porównajcie paradygmat czasownika bądźcie w łacinie, gdzie zero-stopień i o kształty pełnogłoski występują: s-ómi (cf. Lat. Suma), nie és-mi; s-ómes (cf. Lat. Sumus), nie s-mn; i s-ónti (cf. Lat. Sunt), nie s-énti. Taki inflection, nie ograniczony do łaciny, miał małe powodzenie w Indoeuropejskim ustnym systemie, przynajmniej w tym dialektów był zaświadczany. Są, jakkolwiek, dużo examplesof semithematic inflection w non-korzeniu czasowniki, co mogli znaczyć iż independent semithematic inflection istniał w SROCE, albo, owszem, że stare atematyczne kształty remade i mieszany z nowszym anegdotycznym inflection (Adrados).
7. Anegdotyczna ustna okopowizna mają ogólnie-e/o przydała się przed zakończeniami. Przeto, w Atematycznych pniach e/omay występują w 3rd P. Pl., W Semithematics w 1stp. Sg. I Pl., I w Anegdotycznych postaciach tego zawsze.
Anegdotyczny inflection pokazuje dwa ogólnego budowy:
. Korzeń pełnogłoska e i korzeń akcent; jak w déiketi, on/ona/to okazuje.
B. Korzeń pełnogłoska Ø i akcent na anegdotycznej pełnogłosce, że w dikóm on/ona/to pokazało.
Pierwsze postacie zwykle w Prezencie, i sekunda w Aoryście, chociaż oba mogła ukazać się w ladzie ich w SROCE. Faktycznie, kiedy obaj postaci w Prezencie,-typ zwykle Durative – treść czyn nie gładki –, póki b-typ czasowniki Terminatives albo Punctuals – treść zawarcie czynu. Ta semantyczna wartość nie generał, chociaż, i często występuje w Graeco-aryjskie dialekty.
NUTA. Nowszy inflection, tak (w pojedynczy/mnogi układ), że pełnego/pełna wokalistyka dla Obecnego, Ø/Ø dla Aorystu. (głównie) Korzeń Atematyczny - i Semithematic - inflection w pełnym/Ø postacie być starsze niż Anegdotyczny. Anegdotyczny inflection prawdopodobnie overshadowed Atematyczne i Semithematic w IE III, i są losy przykładów współistniejących budów, nieco nowszych przeciwstawionych do starszych w treści.
1. Zależąc jego Budowa, obecne pnie mogą mieć obaj Pełną Redundancję, czasem utrzymywana na wskroś koniugacja, albo Naturalna Redundancja, która normalnie składa początkowej spółgłoski okopowej poszła przez I-.
Zależąc jego Treść, redundancja może mieć generała oceniają (Iteracji albo Intensywności), albo prosto przeciwstawne dobro w indywidualnych parach Podstawowego Czasownika-deverbative. Przeto, to usługi odróżnić czasownik w jego różnych kształtach.
2. Jak Redundancja czytuje robiona:
I. Pełna Redundancja, normalnie znajdowana w Obecnym Pniu, przepowiada Korzeń albo przynajmniej grupę spółgłoska/sonorant+vowel+consonant/sonorny; jak, gal-gal -, rozmowa, bher-bher -, dotrwają, mor-mor -/mur-mur -, szept, itp.
Pełna redundancja także że który przepowiada Korzeń z vowel+consonant/sonornym; jak, ul-ul -, wykrzyknienie głośno (cf. Lat. Ululāre).
II. Naturalna Redundancja czytuje robiona:
. Z spółgłoską+I,
- W Atematycznych czasownikach; jak, bhi-bher, naniesienie (od bher),
- W Anegdotycznych czasownikach; jak, gi-gnō-sko -, wiedzą (od gnō), itp. Si-sdo -, siadają, ława ze schowkiem (od zera-stopień sed, posiedzenie),
- Jakieś Intensives mają pół pełnego, pół naturalnego Redundancji, że w dei-dik -, pokazują (od déik).
- Są inne kształty z-w,-u, że w lei-luk -, świecą (od leuk, lekki).
- Są także jakieś Doskonałe pnie z ja.
B. Z spółgłoską+e/ē, że dhe-dhē -, de-dō -, itp.
Naturalna Redundancja w e postaciach głównie w Perfekt, póki iis cecha charakterystyczna Obecnych pni. Redundancja w e występuje także często w Intensives w południowych dialektach.
NUTA. Formalna redundancja w ja głównie dowolny w Nowoczesnym Indoeuropejski, że to przeważnie Graeco-aria rys; jak, gignōskō/gnōskō, didō/dō, pibō/pō(i)[175], itp.
NUTA. Redundancja nie obchodzi różnej okopowej pełnogłoski stopnie w inflection, i generał zasada czytują śledzona; jak, bíbherti-bibhrmés, (s) ístāmi - (s) istamés, itp.
3. Różna Treść Reduplicates znajdowanego w SROCE:
- Indo-iranka i grek pokazują systematyczny przeciwrządowy Podstawowy Czasownik - Deverbative Reduplicated, żeby otrzymać Iteratywny albo Intensywny czasownik.
- Desideratives Reduplicates z ja+Korzeń+-se/o, że e.g. Mężczyźni vs. Mi-mn-tak-, myślą. Taki Reduplicates czytują nazwany Terminatives.
NUTA. Chociaż Iteratywne-intensives, Desideratives i czasem Terminatives nie nastąpiły w zaświadczonych europejskich dialektach, my odważamy to stary ratunek Późnej SROKI, prawdopodobnie starszej niż przeciwstawność Obecny-perfekt. My przeto włączamy to rys w ryczałcie MIE system.
1. Indoeuropejska Okopowizna może być naddana z occlusive dać pień czasownika, czy generała czy Obecny-jedyny. Takie pnie zwykle czytują robione dodają stomatologiczny-t,-d,-dh, albo gardlany-k,-g,-gh (także-k,-g,-gh), ale tylko rzadko z labials albo labiovelars. Oni cali Anegdotyczny, i lengthenings czytują dodawane do Korzenia.
NUTA. Takie lengthenings były prawdopodobnie dowolnych w bardziej rannym rusztowaniu języka, zanim oni stawali mrożeni jak odróżnijcie słownik przez Późną SROKĘ. Jakieś zakończenia (lubią-sko, io, itp.) Byłam wciąż dowolnego w IE III, v.i.
2. Tutaj jakieś przykłady:
- T: plek-tō, robota tkacka, kan-tō, kiwnięcie; klus-tiō, usłyszenie, słuchają, itp.
- D: sal-dō, żeby osolić, ekskel-dō, będą znakomity, pel-dō, potłuczenie, itp.
NUTA. Podłużający w-d czasem czytuje integrując dokumentnie do korzenia (cf. Lat. Stridō, tendō), albo to postacie tylko w jakichś czasach trwania, cf. Lat. Pellō/pepuli/pulsus, ale frec. Pulsō& pultō,-āre.
- Dh: ghr-dhiō, opasają, gawi-dhē, weselą się; wol-dhō, dominują, itp.
- K: ped-kā, potknięcie, pleu-kō, mucha, żel-kiō, marzną, itp.
- G: tmā-gō, od tem, cną, itp.
- Gh: smē-ghō, nē-ghō, przeczą, stena-ghō, itp.
- P: wel-pō, służenie, od wel, życzenia, będzie, itp.
- Bh: gnei-bhō, golą (cf. Gneid, drapią), skre (i)-bhō, drapią napisać (od sker, drapią, draśnięcie), ster-bhō, kostka do gry (od ster, trafiają weksel), itp.
NUTA. Te lengthenings czytują rozważone przez jakichś lingwistów jak równo możliwe okopowe modyfikatory w Proto-indoeuropejskie do tamtych w-s,-sk,-n -,-nu,-nā, itp. Jakkolwiek, to jest oczywiste że te (obaczą infra) postać bardziej często, i że oni ukazują się zwykle jak część koniugacji, póki formierz stawał niemal zawsze część korzenia i czytują zmieniona przeto. Cokolwiek natura i starożytność wszystko ich, tamtych ponad w Nowoczesnej Indoeuropejskiej zwykle sprawiedliwej części zastanych pni (i.e., Część IE morphology), póki następujące pawilony często część koniugacji.
3. Niedokonane Pnie w-s i jego derywaty, że-sk - i-st -, niemal całe Anegdotyczny.
NUTA. Anegdotyczny przyrostek-ste/o ma zwykle Pełen wyrazu zmysł, treść brzmi większość czasu trwania; jak, bresto, trzęsą się, bhresto, wystrzelają, złamanie, itp.
4. Pnie w-s mają wspólną ograniczoną korzyść (przeciwstawną do Podstawowych pni), znaczenie Preterite, Przyszłość, i czasem Subjunctive.
NUTA 1. Pnie aorystu w-s zwykle Atematyczne.
NUTA 2. Gwoli jego wspólnej korzyści w ustnym inflection, deverbatives z podłużającymi w-s - aren’t ogólnie przeciwstawiony w Treści do ich podstawowych pni. Tam mogą występować jakieś indywidualne treści w takim przeciwstawnym pniu pary, chociaż, już w Późnej SROCE; jak, Insistents albo Iteratives (cf. Wéid-tak, “want zobaczyć, odchodzenie do see”, stąd “visit”, że Lat. vīsere, Got. Gaweisōn, O. S. O. H. G. Wīsōn, vs. Pres. W (e) id-ḗ-io, patrzą, wiedzą, że Lat. vidēre), Causatives, i specjalnie Desideratives (które zwykły także kształtują Przyszły pień w Południowym Dialekcie). Tam, jakkolwiek, żaden generał wspólna treść oficjalna dla rozciąganego pnia w-s. Porównajcie także Lat. Pressī < pres-saivs. Lat. Premō; Lat. Tremō vs. Gk. τρεω < *tre-sō, O. Ind. Trásate, ‘he frightened’.
Obecne LENGTHENINGS Spółgłoski
Anegdotyczny przyrostek-ske/o czytuje dodawany żeby Zakorzenia w zerze-stopień, specjalnie do monosyllabics i disyllabics; jak, prk-skṓ (od prek42), cm-skṓ, (od cem82), gnṓ-skō (od gnō100). To może także będą dodawane Reduplicated pnie, że dí-dk-skō (od dek89), gí-gnō-skō, i żeby podłużały Okopowiznę, specjalnie w ī, u, ē, ā, że krḗ-skō (fromker175).
Czasem te Deverbatives pokazują ograniczyły generała modeluje, tworząc specjalnie Iteratives, ale także Inchoatives, Causatives, i równe Determinatives albo Terminatives.
To podłużające w-sk - zdaje się część Prezentu-jedyne pnie w Późnej SROCE; cf. Lat. Flōrescō/flōruī, Gk. κικλη03c/κεκλη03b, itp.
NUTA 1. Wypadki lubią IE czasownik prkskṓ, zapytanie, żądanie (cf. O. H. G. Forscōn, Ger. Forschen, Lat. Poscō > por (c) scō, O. Ind. Pṛcch, Uzbrajają. Harc’anem, O. Ir. Arcu), który ukażą się na wskroś cała koniugacja w różnych IE dialektach, snadź wyjątki Późne Proto-indoeuropejski ustny system; podtrzymując wspólną budowę zera-stopień korzeń Iteratywne prezenty, bilansują także kształt (e) skó - (< h1skó), czasownik es - z ‘existencial’ wyczuwają, że O. Lat.escit, “is”, Gk. ẽske, “was”, Hom. Gk. éske, Kumpel. Iška, itp.
NUTA 2. Podtrzymując teorię iż-sk ma nowszy rozwój niż inne lengthenings e.g. Hittite budowa duskiski (ta) (cf. O. Ind.túsyate, 'bardziej milczący', O. Ir. Inna tuai 'silentia’), który ukazuje się że w Anatolijskim (stąd możliwie w IE III zbyt) takie zakończenie – różnoimienne inne zakończenia pokaze - wciąż czynnie w budowie.
B. Pnie w-n czytują powiedziane mają nosowy przyrostek albo nosowy infix– jeśli przydały się wewnątrz korzeń. Oni mogą być Atematyczn albo Anegdotyczny, i najbardziej wspólne kształty m-n,-neu/-nu,-nā: jak w str-neu/ster-nu, rozciągają; li-n-eq/li-n-q, odchodzą; ml-nā, oswajają; dhre-n-g, pijają; pu-n-g, prik; bhu-n-dh, będą świadomą, pla-n-tā, rośliną; itp. Te czasowniki mogą występować także bez nosowego przyrostka albo infiksu, viz. Streu, leiq, demā, dhreg, peug, plat.
Są inne, nie tak wspólne nosowe budowy; jak,-ne/o, i.e. -[nie] albo - [n̥-o], i (możliwie derywowały od odmiennego-neu i-nei) kształty-nue/o,-nie/o.
NUTA. Te budowy bardzo świeże do Późno Proto-indoeuropejski. Jakieś przykłady theabove sper-nō, rozrzut, p (e) l-nō, obsadzenie. W greckim tym często nosowy przyrostek. Inny jako-nue/o, i-nie/o postać często, też; jak Gk. Phthínuo, Got. Winnan (od *wenwan); Gk. Iaíno, phaínomai, (patrzą bhā) i Stare indyjskie czasowniki w-niati.
1. Jakaś okopowizna i derywaty (deverbatives albo denominatives) kształtują Anegdotyczne pnie czasownika z-ie/o, i Semithematics w –ī, zwykle przydał się do pnia w spółgłosce.
Poprzednia pełnogłoska może potrafić-ā -,-ē -,-ja- albo-u -, czasem że część korzenia albo derywatu, czasem że część przyrostka. Możliwe przyrostki w io wtedy także (tak zwany Verba Vocalia)-io,-ḗio,-íjo i-úio.
NUTA 1. Czasowniki w io zwykle czytują sklasyfikowane jak różny typ deverbatives (nie włączyły w verba vocalia); w tych wypadkach, Okopowy stopień zwykle Ø; jak, bhúdhiō, przebudzają się, od bheudh; ale pełny stopień także możliwy, że w spékiō, spojrzenie.
NUTA 2. Deverbatives w io dają zwykle Statives, i czasem Causatives i Iteratives, które przeżyją głównie w europejskich dialektach (ale cf. Gk. ωθεω, O. Ind. vadhayati, itp), że especial drugorzędna budowa Przyczynowa-iteratywna, z o-klasyfikują Korzeń i przyrostek-ie/o, cf. Od wes, strój, Activewosḗieti (cf. Hitt. Waššizzi, Skr. vāsáiati, Ger. Wazjan, Alba. vesh), od leuk, lekki, Czynny loukḗieti (cf. Hitt. Lukiizzi, Skr. Rocáyati, Av. Raočayeiti, O. Lat. Lūmina lūcent), itp. Są także wielu deverbatives w io bez generała znaczącego kiedy przeciwstawny do jego podstawowego czasownika.
NUTA 2. Anegdotyczny inflection tych czasowników regularny, i zwykle przygrywał przez Semithematic w Północnych dialektach, ale nie w Południowych, których don’t kombinują ich z I-,-ē -, też nie-ā -.
2. Anegdotyczne okopowe czasowniki w io staro, ale współżyły z semithematics io/I/-ī. Te czasowniki mogą być deverbatives – normalnie Iteratives albo Causatives – albo Denominatives.
NUTA. Oni odsiedzieli specjalnie utworzyć czasowniki od rzeczowników i przymiotników, że wesnóm, cena, i wesneiṓ, wartość (cf. Skr. vasna-yá), nómn, nazywają, nómniō, nazwisko (cf. Dostay. Namnjan), albo mélit, miód, mlítiō, biorą miód od plastra (jak Gk. Blíttō), itp.
Deverbative inflection mógł mieć io,-ḗio, albo jego semithematic wariant.
NUTA 1. Stan albo wartość Stanu tych czasowników występuje rys głównie w Bałtosłowiańskich dialektach, z czasownikami w-ēand-ā, czyj inflection czasem czytuje połączony z anegdotycznym-ie/o.
NUTA 2. O zwykłej różnicy-éiō/-ḗiō, to widocznie czytuje zaświadczone w Anatolijskiej, Indo-irance, greku i Armence (cf. Ręka. Gen. Siroy, “love”, sirem, “i love” < *kejre-ié -); Grek opada-j - i pójści (jak łacina) reguła ‘uocālis ante uocālem corripitur’, co dopomaga metryce. Jakkolwiek, grek miał prawdopodobnie prezent z epistołą ē (jak w non-płyn przyszły i perfekt). Mycenaean doesn’t klarują pytanie; nadto, to często czytuje przyjęte że formuje podobne O. Ind. W-ayati czytują odizolowawszy. Dla pragmatycznych celów, Nowoczesnych Indoeuropejskich woli pójść zawsze zakończenie-ēiō, który leży lepiej do Zachodniej poetyckości, której następuje Klasyczny grek i łacińska metryka – to jest nie tak odpoczynek włączyć lubhéieti (z trzema sylabami) w wspólnym klasycznym heksametrze ...
3. Pnie w-u rzadko występują w Prezencie, ale często występują w Preterite i Perfekt pnie.
NUTA. Pnie w-u mają, tak, przeciwstawne odniesienie do tamtych w ja, którym zwykle występuję w Prezencie i rzadko w Preterite i Perfekt.
W Obecnych pniach,-u występuje w okopowiźnie albo jak przyrostku, li anegdotycznym albo atematycznym (ale nie semithematic), dając pień iż może normalnie ukazać się jak generał tamują czasownika. To przeto ogólnie czy część korzenia czy stajni podłużającej tego.
NUTA. Wspólne wyjątki do tego generała panują co do Późnych PASZTETOWYCH czasowników w-u, zwykle ogólne pnie, różne pary gheu-ghō, pleu-plō, itp.
4. Korzeń albo pnie w-ē, Atematyczne albo mieszany z I-. Czasem-ē część Korzenia, czasem to jest przyrostek przydał się albo zastępujący-e Pnia.
Oni mogą być czasownikami stanowymi; jak, albhḗiō, biały, z wartością stative. Są także Iteratywne-causatives; Denominatives zwykle czytują derywowane od anegdotycznych przymiotników w e/o.
NUTA. Ten prawdopodobnie czytuję opowiadany z pniami w ja (i.e., W-ēie/o) że w albhḗiō, biały, monḗiō, przypominają, doradzenie, senḗiō, stare.
Atematyczne przykłady lubhḗiō, drogie, podobać się; rudhḗiō, rumieniec, czerwienieją; galḗiō, wołanie (nie denominative).
5. Okopowizna albo pnie w-ā, Atematyczny albo mieszany z I-. Oni czytują rozciągani na wskroś ogólny system Czasownika; jak, bh (iō), poprowadzenie; duk (iō), włóka, poprowadzenie; am (iō), kochają, itp.
NUTA. Jakieś znalezisko widocznie nieregularne budowy, zmieszały z I-, że Lat. Amō, “i love”, od starszy am-iō, ale czasem odbudowałem jak od *amō, i.e. W-āwithout zakończenie (cf. Lat. Amas, amat, ...); Przeciw tego, bilansują wspólne IE budowy jak Umb. Subocau ‘invocō’, Russ. Délaiu, itp.
O ich Treści, oni mogą być (specjalnie w łacinie) Statives albo Duratives, i czasem Factitives przeciwstawne do Statives w-ē (cf. Hitt. Maršaḫ-marše -, Lat. Clarāre-clarēre, albāre-albēre, nigrāre-nigrēre, liquāre-liquēre). Ale są także wielu deverbatives w-ā bez szczególnej wartości przeciwstawionej do podstawowego czasownika.
Pnie w-ā pomoc tworzą Subjunctives, Aorysty, i Imperfectives. Korzyść-ā żeby zrobić Iteratywny i Stative deverbatives i denominatives nie tak wspólna jak korzyść-ē.
NUTA. To jest opowiadanie z czasownikami w I- (i.e. W - āio), że z pniami w-ē.
1. Aoryst opisuje uzupełniony czyn w obok, aktualnie kiedy to już czytuje zakończone, że e.g. Eng. Ja robiłem posyłam/nadarz że e-poczta przed/kiedy wy ukazaliście się.
NUTA. Jak przeciwstawcie do Aorystu, tyczeni Imperfektum do durative czynu w obok (obaj nie zakończonego na tamtej chwili albo nie gładkiej jeszcze), że e.g. Eng. Ja nadarz/posyłałem e-poczta kiedy wy ukazaliście się.
2. Aoryst czytuje robiony zwykle w Ø/Ø, Drugorzędne Zakończenia, Augment i czasem Redundancja; jak, 1. P. Sg. (é) bheróm.
NUTA. Augment był oczywisto obowiązkowego ani w Imperfektum ani w budowach Aorystu w Późnej SROCE (cf. Najbardziej starogrece i Vedic Sanskryckie kształty), ale to zwykle czytuje pokazywane w tej gramatyce ponieważ IE studies’ tradycja zrobiła Augment obowiązkowy, i ponieważ a) Aoryst przeważnie litterary ratunek, b) jedyny grek i Sanskryt dalej ograniczył to, i c) te dialekty robiony Augment obowiązkowy. To jasne, jakkolwiek, że dla Nowoczesny Indoeuropejski Europy to byłoby lepszego wybrać ‘augment’ w pro -, że w Celtyckim, w kom -, że w Germańskim, albo w per - jak w łacinie, zamiast Graeco-aria Augment w é -.
3. Przeciwstawność Prezentu i Preterite pnie czytuje robione:
. Prezent Reduplicated Korzeń vs. Aoryst Basic Korzeń; jak, sí-stā-mi, ja stoję, vs. Stā-m, ja postałem.
B. Anegdotyczny Prezent vs. Atematyczny Aoryst w-s; jak, léiq-ō, ja jadę, lḗiq-s-m, ja jechałem.
C. Obaj pni Anegdotycznych, ale z różnymi stopniami pełnogłoski; jak, léiq-ō, ja jadę, liq-óm, ja ubyłem.
NUTA. Każdy pień mógł zwykle być Prezentem albo Aorystem w SROCE, pod warunkiem że oni byli przeciwstawieni do siebie. I tam mógł być bardziej niż jeden Prezent i pień Aorystu od tego samego Korzenia; jak, dla Anegdotycznego Prezentu léiq-ō, ja jadę, który pokazuje dwa starego budowy, jednej Atematycznej rozciąganej lḗiq-s-m (tak zwany sygmatyczny Aoryst), i inny Anegdotyczny zerowy-stopień liq-óm.
4. To był logiczny kierunek ograniczyć role różnych budów, tak że tamte Pnie które rzadko występują w Prezencie zwykłe w Aorystach. Dla przykładu, Anegdotyczna okopowizna dla Prezentu, i Aorysty rozciągane w (atematyczne)-s -.
NUTA. Faktycznie, to było faktycznie jedyne jedno zamieszanie problemowo odróżniając pnie w Proto-indoeuropejskie, viz. Kiedy oni kończyli się w-ē albo-ā, że oni ukazali się w Prezentach i Aorystach alike. To przez opozycje i formalne specjalizacj jednostki bukuje iż oni mogli być odróżnieni.
1. Atematyczny Aoryst Korzeń pnie ogólnie były przeciwstawione aby Atematyczny Reduplicated Prezent pnie, ale to wasn’t jedyna możliwa przeciwstawność w SROCE.
NUTA. Takie atematyczne Okopowe pnie aren’t znajdowany z zakończeniami w spółgłosce, mimo.
2. Jednosylabowe Okopowe Aorysty zwykle czytują przeciwstawione żeby Przedstawia:
. W-neu; jak, klnéuō, od klew, usłyszenie, albo qrnéuō, od qer, marka, robią; itp.
B. Reduplicated albo w-sko, io; jak, camskṓ, od cem, przychodzą, albo bhésiō, od bhes, dychawica; itp.
C. Anegdotyczny Prezent; jak, ghéwō, od ghew, polanie; bháwō, od bhā, okrzyczą.
3. Dwuzgłoskowe Okopowe Prezenty pokazują podobną przeciwstawność modelują; jak, gígnōskō-gnō, bháliō-bhlē, itp.
Anegdotyczna pełnogłoska regularny system w inflection, i.e. Obecny Sg. Czynny z pełną pełnogłoską, i Øin reszta.
NUTA. To zdaje się że Proto-indoeuropejska dwuzgłoskowa okopowizna zmierzała uogólnić jedyne kształt, pogardzając przeciwstawnością modelują; jak, gnō -, bhlē -, itp.
4. Anegdotyczne pnie Aorystu te same jak tamte Prezentu, i.e. Pełny-stopień i zerowy-stopień, e.g. Leiq - i liq -, zawsze przeciwstawiony do Prezentu:
. Liqé/ó - kształt (i.e. Zero-stopień) zwykle czytuje odłożony dla pnia Aorystu;
B. Leiqe/o - kształt (i.e. Pełny-stopień) rzadko występuje w Aoryście – ale, kiedy to występuje, Prezent logicznie musi być odróżniony od tego; e.g. Od Imperfektum z Augmentem, viz. Od bhertu, żeby nanieść, Pres. Bhéreti/bhérti, on niesie, Imperf. Bherét/bhert, on niósł, Aoryst ébheret/ébhert, on naniósł.
1. Aoryst Reduplicated pnie – anegdotyczne i atematyczny – występują głównie w greku i Indo-iranka, ale także sporadycznie w łacinie.
NUTA. Południowe dialekty mają także (jak w Prezencie) ograniczona pełnogłoska dla Reduplicated Aorysty, v.i., Ale w tym szafkowym tym niezrównano do nich, że inne zaświadczone dialekty widocznie poszły za różnymi układami. W Nowoczesnych Indoeuropejskich zaświadczonych dialektycznych układach czytują śledziwszy.
2. Aoryst Anegdotyczny Reduplicates mają ogólną pełnogłoskę e (przeciwstawił do iof Prezent), zero-stopień korzeń pełnogłoska (generał w Aorystach), i czasem także akcent przed zakończeniem; jak, chéchnō, ja zgięcie, od chen.
W okopowiźnie której rozpoczynają się z pełnogłoską, redundancja typu vowel+consonant.
NUTA. To ratunek dla budowy Aorystu zdaje się nie do rozciągnęły szczęśliwie zewnątrz Graeco-aryjskie dialekty; jakkolwiek, przeciwstawność Obecnej Redundancji w ja, Preterite Redundancji w e (cf. Doskonały Pień) naprawdę był uogólniany w Późnym Proto-indoeuropejski.
3. Jakaś okopowizna która rozpoczynają się z kształtem pełnogłoski także Reduplicated Aorysty; jak ágagom (jak Gk. ηγαγο03b, gdzie η < ā < é+a– Wackernagel, stąd *é-agagom)
4. Także, Causatives kształt często Reduplicated Aorysty, cf. Lat. Momorit, totondit, spopondit, itp., Albo O. Ind. Atitaram, ajijanam, itp.
1. Jako my zobaczyliśmy, Obecne Anegdotyczne pnie w-s - często Desideratives (także używany jako bezpośrednie Przyszłoś). Te same pnie służą jako Aorysty z drugorzędnymi zakończeniami, zwykle oficjalnymi dla Aorystu, ogólnie nazywanego Sygmatycznego Aorystu (od Gk. σίγμα, “sigma”, i.e. Σ, σor ς).
NUTA. Kształty w więc często występują w slawistycznym; jak, vedu-veso, reco-reso, itp.
2. -s - czytuje dodając:
. Do Spółgłoski zakończenie i naddało okopową pełnogłoskę, kontrastowo z Prezentem w pełnej pełnogłosce.
B. Do pełnogłoski ā, ē, ō, z tym samym pniem jak Prezent, albo do rzeczownika z czego czasownik czytuje derywowany. Tamten w ē i ā musi mieć Ø korzeń stopień.
Tam sekunduje także oznace Aorystu:-e - przed-s - (możliwie starsza oznaka Aorystu, do która inna oznaka była dodawana); jak, álkō, alkesṓ, dorośnięcie, od al; mńiō, mnesṓ, będą obłąkany, od mężczyzn; itp.
NUTA. Anegdotyczne pnie Aorystu przeważnie używane jako Prezenty w Indo-iranka, grek, slawistyczny, i łacina (cf. Lat. Dīxī).
3. Atematyczne pnie w-s - rozlewne w Późnej SROCE. Oni dawniej byli dodawani do Korzenia, li jednosylabowego albo dwuzgłoskowego, w spółgłosce albo pełnogłosce, przeciwstawionej tak do Prezentu.
Jednosylabowy albo Dwuzgłoskowy Aoryst korzeń pnie w ja, u, ā, ē, ō, mam stały stopień pełnogłoski (lubię najbardziej Atematyczne Okopowe Aorysty); e.g. 3rd P. Pl. Plēnt, od redupl. Pí (m) plēmi, obsadzenie (i.e. W zerze-/pełny-stopień), albo 3rd P. Pl. Pewisntfrom pōnā, purifie (i.e. W pełnym-/zero-stopień).
Najczęstsze pnie Aorystu w SROCE były jednosylabową okopowizną zakończenie w spółgłosce albo sonancie.
NUTA 1. Oni zwykle mają w Graeco-aria naddała okopową pełnogłoskę w czynnym głosie, i zerowym-stopniu w reszcie; jak, leiq -, odchodzenie, z czego liq - & lēiq-s-m; tak zbyt od qer -, gotują, dając qēr-tak; albo od bher -, dostarczają, bhēr-tak, itp. Taka podłużana wokalistyka w sygmatycznych aorystach prawdopodobnie innowacja w Późnej SROCE.
NUTA 2. Aorysty w-s - wtedy nowoczesny rys Późnej SROKI, znajdowanej w całych jego dialektach (jako Imperfekta albo Perfekt w europejskich dialektach), ale dla Germańskiego i Bałtyka, możliwie dialektów mówionych precz od ocalałego PASZTETOWEGO jąderka, wciąż w bliskim kontakcie po wędrówkach. Budowa pnia aorystu w I-,-ē -,-ā - wciąż świeższa, ukazując tylko w jakichś proto-językach.
4. Jakieś inne wspólne dialektyczne budowy w-s-:
. W (łacina i Indoaryjska),-es (grek); jak, genis - od gen, zrodzą; wersis - od wers -, deszcz; także, cf. Lat. Amauis (amāuistī i amāuerām <-uisām), itp.
B. W-sa, zaświadczyłem w łacinie, Tocharian i Armence.
C. W-sē,-sie/o, itp.
5. Pnie w-t - funkcja zwykle jako Aorysty przeciwstawiły Przedstawić pnie, specjalnie w łacinie, Italikach, Celtyckich i Germańskich.
NUTA. Póki korzyść-t dla osób w ustnej koniugacji oczywiście staro, korzyść rozciągania w-t - żeby utworzyć ustne Pnie zdaje się być świeższa, i głównie wyrastała przez europejskie dialekty.
6. Pnie w-k - rzadkie, ale są przykłady ich w całych kształtach czasownika, zawierają Aorysty.
1. Aorysty w ā, ē, bardzo obopólnie, obaj jako bezgrzeszne pnie z Atematycznym inflection, albo mieszanym z innymi zakończeniami, że e.g. -U -.
NUTA. Pnie rozciągane w-u - rzadko występują w Obecnych pniach, ale częste w Preterites, i przeciwieństwo musi być powiedziane pni w I-. Dla bardziej na tych budowach, obaczą suprathe Obecna sekcja Pnia Pełnogłoski.
Kiedy przeciwstawiły do Prezentu, pnie rozciągane w-ā,-ē, często Aorysty.
2. Wspólny wzór w przeciwstawności Obecny Pień vs. Pień pełnogłoski aorystu:
Prezent w I- (anegdotyczny albo semithematic) vs. Aoryst w-ē,-ā; jak, mńiō-mnē, będą obłąkany, álkiō-alkā, będą głodny.
B. Obecny Anegdotyczny (w-e/o) vs. Aoryst w-ē,-ā; jak, lege-legē, kolekta, rozmawiają, gnte-gntāu, wiedzą.
3. Korzyść pni w-u - zwykle związana z Obok i czasem do Perfekt. Takie zakończenia mogą ukazać się jak-u, - āu, - ēu,-ēuē, - āuā,-ēuā, - āuē.
4. Pnie w ja/-ī ledwo używany dla Aorystów, cf. Awisdhíjō-awisdhíuī, usłyszenie, Lat. Audĭo, audĭui.
Pnie aorystu często czytują podłużane w-e - albo I-, żeby uniknąć straty spółgłosek kiedy rozciągały w-s -.
Doskonały pień (przeciwstawił do Prezentu) ma albo podłużana okopowa pełnogłoska i szczególne Doskonałe zakończenia, Sg. -,-ta,-e; 3rd Pl. - R. W Gk. I Ind.-Ira., Pień często reduplicated, ogólnie z pełnogłoską e.
NUTA. Pierwotnie Perfekt był prawdopodobnie różnym Stative czasownikiem, którym ostatecznie wciągał ustną koniugację, treść stan derywowany od czynu. PASZTETOWY Perfekt nie miał Czasu trwania albo Głosu wartość; to było przeciwstawione do Zaprzeszły (albo Obok Perfekt) i stawało Prezent, i do Średniego Perfekt i stawał Czynny.
I. Korzeń pełnogłoska zwykle /Ø; jak, (Pres. 1stp. Sg., Perf. 1stp. Sg., Perf.1stp. Pl), gígnō-mi, gégon, gegn-mé, wiedzą; bhíndh-ō, bhóndh, bhndh-mé, ligatura; bhéudh-ō, bhóudh, bhudh-mé, każą;
Ale dla różnych budów, cf. Kán-ō, (ké) kán, kn-mé, kiwnięcie; (dla podgrup koniugacji, v.s.)
NUTA 1. Porównajcie O. Ir. Cechan, cechan, cechuin (i cechain), cechnammar, cechn (u) id, cechnatar. Dla przykładów okopowej pełnogłoski ā, cf. Lat. Scābī, albo Gk. τεθηλ03b, i dla przykładów z okopową pełnogłoską, cf. Umb. Procanurent (Lat. ‘procinuerint’, patrzą ablaut) – ten przykład stracił redundancję jako dialekty Italików zwykle robią po preposed prepozycja (cf. Lat. Compulī, detinuī), chociaż to nie może być wypadkiem (cf. Lat. Concinuī).
NUTA 2. Są także (dialektyczny) Perfekt z podłużanym Korzeniem pełnogłoska; jak, od łaciny sedḗ-iō, sḗd, posiedzenie; éd-ō, ḗd, zjadacz; cém-iō, cḗm, przychodzą; ág-ō, g, postępują; od Germańskiego, sléb-ō, séslēb, sen; itp.
II. Zakończenia Perfekt m,-ta,-e, dla liczby pojedynczej, i-mé, - (t) é, - (ē) r, dla mnogiej.
III. Redundancja czytuje robiona w e, i także czasem w ja i-u.
NUTA. Widocznie, Indo-iranka i greckie dialekty robiona redundancja obowiązkowe, zważywszy europejskie dialekty nie. Tak, że generał panują, czasowniki jednostajnie reduplicated w Nowoczesnym Indoeuropejski jeśli Obecny Pień reduplicate; jak, Obecny bhi-bher -, Perfekt bhe-bhor -, itp. Taki generał panują naprawdę czytuje przetrawiany do naturalnych wyjątków; cf. Gk. εγνοκ03b, Lat. Sēuī (który zdaje się stary, nawet z Got. Saiso), itp. Także, cf. Lat. Sedī, od sedeōand sīdo, który don’t da się odbudować kiedy *sesdaiand kiedy *sēdai.
1. Przyszłe pnie często m budowane z Anegdotycznym-s - zakończeniem, chociaż nie całe Indoeuropejskie dialekty pokazują te same budowy.
NUTA. Oblezieni Przyszłości prawdopodobnie od SROKI Desiderative-przyczynowy Prezent pnie, zwykle formowały z pawilonami w-s - (i jego warianty), które prawdopodobnie stawały z czasem regularna część ustnej koniugacji w jakichś dialektach, podczas gdy znikających w innym. Faktycznie, li używające to budowa albo nie, całe Indoeuropejskie języki zmierzały odróżnić Prezent od Przyszłego Czasu trwania. Zwykłe zasoby znajdowane w Indoeuropejskich językach odnieść się do przyszłości 1) Prezent jak Bezpośrednia Przyszłość, 2) Prezent Subjunctive albo Aoryst z dotyczącą przyszłości wartością, 3) różne Desiderative budowy w Prezencie, i 4) Ustna Peryfraza.
Przyszłe pnie zwykle były robione w Proto-indoeuropejskich dialektach:
. Z naturalny Atematyczny-s, albo z rozciąganym Anegdotyczny więc,-sio, albo-seio.
B. Z okopową pełnogłoską e, i.e. W pełnym-stopniu.
C. Z albo bez redundancji.
NUTA. Porównajcie, dla wspólnego początku przyszłości w-s -, Sanskrytu (i Bałtyk) przyszłoś w-sia (cf. Skr. Da-syā-mi, Lith. Dou-siu, “i będzie give”), Doric grek w-seo,-sio, Klasyczny grek i Archaiczna łacina w więc (cf. O. Lat. Faxo, *dhak-tak, “i będzie make”, O. Lat. Peccas-tak, od peccāre, Lat. Erō, “i będzie be”, od *esō, od IE es, itp.), I Stary irlandczyk wspólne Desideratives w-s. Także, jakieś bardziej dialektyczne dodatki występują ukazują się przed-s - edings; jak,-ja-s - w Indo-iranka i łacina,-e-s - w greku i Osco-umbrian.
2. W Nowoczesnej Indoeuropejskiej, Przyszłości jednostajnie czytuje robiony dodając Anegdotyczny więc,-sio (albo nawet-seio), następujący jeśli możliwy zaświadczony wspólny słownik.
NUTA. Przyszły pień w-s występuje żaden w Germańskich i slawistycznych dialektach, też nie w Klasyku łacina, która rozwinęła rozmaite mieszane przyszłoś. Jakkolwiek, Indo-iranka, grek i Bałtyk pokazują niemal te same Przyszłe pnie (wzdłuż z podobnymi budowami w Archaicznej łacinie, Oso-umbrian i Stare Celtyckie dialekty), co znaczy iż Przyszły pień miał prawdopodobnie wspólny (ale chwiejny) modelują już rozwinięty przed pierwszymi wędrówkami; widocznie, Germańskie i slawistyczne dialekty, oraz usystematyzowany Klasyk łacina, nie poszła za tym albo później zastąpiła to z ich własnymi innovative budowami. My używamy to w Nowoczesnym Indoeuropejskie, chociaż, ponieważ regularna Przyszła budowa potrzebowała.
Dla Germańskiej przyszłości compounds, bilansują generała Gmc. Werthan, “become, obrót into” (cf. Got. Wairþan, O. S., O. Du. Werthan, O. N. verða, O. E. Weorðan, O. Fris. Wertha, O. H. G. Werdan, Eng. Wartość, Ger. Werden), od IE wer, obrót. Także, Gmc. Skulan, “owe, podlegają obligation” (cf. Got. Skulan, O. S. Sculan, O. N., Swed. Skola, O. H. G. Solan, M. Du. Zwarzony, Eng. Będzie, Ger. Sollen), z dialektyczną treścią przesunięcie od ‘obligation’ do ‘probable future’, związany z O. E. Scyld “guilt”, Ger. Schuld, także w O. N. Skuld; cf. O. Prus. Skallisnan, Lith. Skeleti“be guilty”, skilti, “get do debt”. Także, dla Eng. “will”, od Gmc. Welljan, “wish, desire”, bilansują derywaty od SROKI wel.
W Osco-umbrian i Klasyk łacina, podobne kształty występują tamto objawienie korzyść compounds z czasownikiem bhew130,, istnieją, używany jako pomocniczy czasownik z Potencjalną-dotyczącą przyszłości wartością (może być w wspólną Proto-italika język), później wnoszenie ustna koniugacja jak desinence; porównajcie Osc.,Umb. -Fo -, (cf. Osc.,Umb. Carefo, pipafo), albo Lat. -Bo -, *- (cf. Lat. Ama-bo, od bardziej rannego *ami bhéwō, albo lauda-bo, od *laudi bhewō).
Wspólne slawistyczne formacyjne oblezieni także od SROKI bhew,, istnieją, dorośnięcie, z zerem-stopień bhútiō, przychodzą być, stawał, znajdowanym w Bal.-Sla. Byt - (cf. O. C. S. бъіти, Russ. быть, Cz. Býti, Pol. Być, Sr.-Cr. Bíti, itp.), I także w Lith. Bū́ti, O. Ind. Bhūtíṣ, i O. Ir buith. Także, z podobnymi treściami i kształtami, bilansują Gmc. Biju, “be”, (cf. Eng. , Ger. Skrzynia), albo Lat. Fui, “was”, także w bhutús, “that do be”, i bhutū́ros, przyszły, że Lat. Futūrus, albo Gk. φύομα03b; także, cf. Got. Bauan, O. H. G. Buan, “live”.
3. Warunkowe frazy mogą pobudować w jakimś Proto-indoeuropejskie dialekty używający wspólny Indikatiwus i Subjunctive budowy. W Nowoczesnej Indoeuropejskiej, obaj takiej archaicznej syntaksie czytuje naśladowana, albo innovative budowa używana, viz. Przyszły Pień z Drugorzędnymi Zakończeniami.
NUTA. MIE ofiarowuje nowy warunkowy inflection używający Przyszły Pień, z głównie czastarską korzyścią, często aby wyjęzyczać się “future w past” czasie trwania, robionym z “a obok kształtu Przyszłości stem”, i.e. –Przykładając tę nowoczesną budowę do PASZTETOWEGO ustnego systemu – używający Przyszły Pień z Drugorzędnymi Zakończeniami. Jakkolwiek, warunkowe frazy mogą być zrobione z dostępną ustną koniugacją, używającą peryfrazą z Indikatiwem i Subjunctive (jak Klasyczna łacina), albo z Subjunctive i Optative (jak Klasyczny grek), itp. Li MIE mówiące wolą użyć Warunkowy Inflection albo różna peryfraza PASZTETOWYCH indikatiwów, subjunctives i optatives, praktyczna materia zewnątrz meta tej gramatyki.
W Sanskrycie, Warunkowym pobudowałem używają Przyszły Pień z Drugorzędnymi Zakończeniami; jak, Skr. Daa-sya-ti, “he będzie give”, vs. Daa-sya-t, “he by give”, od IE dō, albo Skr. Abhavi-sya-mi, “i będzie be”, abhavi-sya-m, “i by be”, od IE bhew. W Klasycznym greku,
W Germańskich dialektach, warunkowych zwykle czytuje robiony z ustną peryfrazą, składając modalną (przyszłą) pomocniczy czasownik w obok, i.e. By (albo musi, także mógł, może), i bezokolicznikowy kształt magistralnego czasownika, że w ja przyjdę, ale ja przyszedłbym; porównajcie także Ger. (Fut.) Ich werde kommen, (cond.) Ich würde kommen.
Póki łacina używany indikatiwus i subjunctive w warunkowych frazach, Romanca języki rozwinęły warunkowy inflection, robiony przez imperfektum Lat. Habēre, cf. V. Lat. (Fut.) Uenire habeo, “i musi come”, V. Lat. (Cond.) Uenire habēbam, “i musi był come”, że w Fr. (Fut.) Je viendr-aj, (cond.) Je viendr-ais, Kąpielisko. (Fut.) Yo vendr-é, (cond.) Yo vendr-ía, itp., Cf. Także portugalskie nieruchome rozłączne kształty, że e.g. Pt. Fazę-lo-iainstead “o fazería”. Nowoczesne italiki zastąpiły to przez inne podobne zakończenie, od perfekt Lat. Habēre.
Pełne warunkowe frazy zawierają dwa warunku: Protasis albo warunek, i Apodosis albo wynik, chociaż to materia badana szczegółowo przez Indoeuropejską Syntaksę.
. To był wspólny ratunek już w Proto-indoeuropejski przeciwstawić nową Doskonałą budowę do starego, tak że starego stawał jedyny Czynny i nowszy Środek. Takie budowy były uogólniane w południowych dialektach, ale didn’t udają się w północnych.
Nowy Doskonały Średni pień ogólnie był otrzymywany z Doskonałym pniem w zerze-stopień i średnie zakończenia.
B. Obok Perfekt albo Zaprzeszłego także wspólny rozwój jakichś dialektów, opozycyjny nowy Perfekt z drugorzędnymi zakończeniami do starego Perfekt, którego stawał wtedy Prezent Perfekt.
Szczególny Obok albo Preterite występuje w IE dialekty Europy (i.e., Northwestern dialekty i grek), czasem nazywany Przyszły Obok, który czytuje utworzony przez dwa elementu: ustny pień śledzony przez pełnogłoskę (-ā,-ē,-ī,-ō), i pomocniczy czasownik, z treściami (es), stawał (bhew), robią (dhē), albo dają (dō).
NUTA. Chociaż każdy język pokazuje różne budowy, oni wszystko dzielą wspólny wzór i przeto mają wspólny traceable początku do Późno SROKI, chwiejnej początkowo i później usystematyzowanej w jednostce proto-języki.
Mieszany Obok maja zbadany działowy budowa w trzech trzonach: kształty pierwszych i drugich elementów i zmysłu mieszanego.
1. Pierwszy Element może być
. Bezgrzeszny Korzeń.
B. Obok Pnia z tego samego podłużającym jako reszta czasownika.
C. Obok Pnia podłużanego, ale zmieniającego z Obecnym pniem, i.e. Normalnie Obecne zero-stopień vs. Obok w pełnym-stopniu.
D. Obok Pnia podłużanego vs. Anegdotyczny Prezent (i Aoryst).
NUTA. Pierwotnie, wtedy, Zmieszają Przeszłoś czytują derywowane od korzenia albo pnia z pełnogłoską zakończenie, czy Prezent czy Pień Aorystu. Oni, wtedy, Przeszłoś podobne do inne (i.e. Imperfekta i Aorysty), ale zamiast odbioru drugorzędne zakończenia, oni otrzymują drugorzędny pień (lubią Perfekt).
2. Drugi element pomocniczy czasownik; jak, dhēin grek i Germański, bhew w łacinie i Celtyckiej, i dō w Bałtosłowiańskim.
3. Ich specifical Obok treści mógł urozmaicić według wymagania indywidualnych dialektów.
Indikatiwus wyraża Prawdziwy Czyn, kontrastowo do innych trybów, których był ograniczany przeciwstawnie do basica Oznajmujący tryb. To postacie w Czterech ustnych Pniach.
Imperatyw miał prawdopodobnie w IE II ten sam podstawowy pień Indikatiwu, i był używanego bez tego żeby zakończać, w naturalnej Pełnej Wyrazu-wywołującej funkcji, Okrzyku albo Rzędu. Oni byli równowartością w ustnym inflection do wołacza w nominalnej deklinacji.
Jakieś Późne PASZTETOWE dialekty derywowane od tego starszego układu inny, bardziej złożony Rozkazujący system, z osobą, czasem trwania i nawet głosem.
NUTA. W Późnej SROCE, tylko postać honoru osoby była uogólniana, i my włączyliśmy jedyne te wiedziane wspólne kształty w tym MIE gramatyka.
To także stary, obok korzyści bezgrzesznego pnia, korzyści Injunctive dla Imperatywu w drugiej osobie mnogiej; jak, bhére!, Naniesienie! (Kawałek), bhérete!, Naniesienie! (Wy).
Injunctive czytuje określony jak Podstawowy Czasownik, z Drugorzędnymi Zakończeniami, bez Augmentu. To ukazało przeto ani prezent ani obok, tak lekko wskazujący Zamiar. To jest ten kształt który był ogólnie używanego jako Imperatyw.
1. Podstawowy Pień dla Imperatywu 2ndp. Sg. Tak generał;
2. Injunctive formuje 2ndp. Pl.; I
3. 3rdp. Sg. I 3rdp. Pl. Pokażcie szczególne zakończenie-tōd.
NUTA. To generał zakończenie zwykle czytuje objaśnione jak wprowadzanie do ustnej koniugacji drugorzędnego kształtu Ablatiwu nijakiego zaimka do, tego. Oni dalej byli ograniczani w jakichś dialektach jak Przyszłe Imperatywy.
Imperatyw w Nowoczesnym Indoeuropejski czytuje robiony z Obecnym Pniem i Drugorzędnymi Zakończeniami, i tak ogólnie dzielił do dwóch magistralnych budów:
. Stare, atematyczne Imperatywy; jak w í!, Odchodzenie!, Od eí; albo es!, !; Itp.
NUTA 1. W starych Okopowych Atematycznych czasownikach, mnogie kształty pokazują-Ø pełnogłoska i akcent na zakończeniu; jak, s-éntōd!,Bądźcie oni!.
NUTA 2. Jacyś uczniowie odbudowują dla 2 P. Sg. Atematyczny, wzdłuż z generałem zero-zakończenie, wspólne-dhiending, który zdaje się być bardzo stare też.
B. Anegdotyczne Imperatywy; jak bhére!, Naniesienie!, Albo áge!, Zróbcie!, Czyn!, Itp.
| Imperat. | Athem. | I. | |
| Sg. | 2. | -Ø, (-dhi) | -E |
|
| 3. | -Tōd | -Etōd |
| Pl. | 2. | -Te | -Ete |
|
| 3. | -Ntōd | -Ontōd |
NUTA. Zakończenie-u, zwykle-tu, czasem czytuje odbudowane (Beekes); włączanie takiego zakończenia wewnątrz ustny system, jakkolwiek, trudny. Wspólne IE zakończenie-tōd, z drugiej strony, może oczywisto być związane z starszym ablatiwem ekspansywnym więc/do, logiczny dodatek do Rozkazującej budowy, z zmysłem ‘here’, stąd ‘now’, jak dodatek ja, ‘here i now’ żeby przeciwstawić nowe zakończenia do starszych desinences.
1. Subjunctive normalnie Atematyczny, zwykle w-ā,-ēand czasem-ō, zawsze przeciwstawiony do Indikatiwu. Są także Subjunctives w-s, prawdopodobnie nowszy niż tamten w-ē,-ā.
NUTA. To wiedziany rys Bałtosłowiańskich dialektów tamten żaden subjunctive nie czytuje zaświadczony, który mógł znaczyć iż to była innowacja Późnej SROKI że didn’t rozciągają do całych dialektów przed pierwszymi wędrówkami.
2. Subjunctive Pień czytuje robiony opozycyjne to do Indikatiwu Pień, zwykle następująca ta zasada:
. Oznajmujący Atematyczny vs. Subjunctive Anegdotyczny; jak, Ind. ésmi, ja, Sub. ésō, (jeśli) ja.
B. Oznajmujący Anegdotyczny vs. Subjunctive z Podłużaną Anegdotyczną Pełnogłoską (nie korzeń pełnogłoska!); Jak, Ind. Bhéresi, wy niesiecie, Sub. Bhérēs, wy możecie nanieść, (jeśli) wy nanieśliście.
3. W Anegdotycznych Czasownikach Subjunctive czytuje robiony od Obecnego Pnia, ale w Atematycznych Czasownikach to zwykle czytuje robione od Podstawowego Pnia; jak, od jeug, połączenie, 1 P. Pres. Júngō, Subj. Júngōm; od kleu, usłyszenie, 1 P. Pres.klnéumi, Subj. Kléwōm, nie klnéwōm.
1. Optative tryb wolitywny tryb iż sygnalizuje życzący albo ufającego, że w angielskim ja chciałbym, żeby ja mogę, albo ja chciałbym, żeby wy mogliście, itp.
1) Atematyczny Optative ma kolejny przyrostek-iē (-ije po długiej sylabie), zwykle w liczbie pojedynczej, i zerowy-stopień-ī, zwykle w mnogi.
2) Anegdotyczny Optative ma regularny-oi. (Prawdopodobnie anegdotyczny-o - plus redukowany Optują. - I)
NUTA. Jedyna Albanka, Avestan, Starożytny grek, Sanskryt, i do niejako Starego Cerkiewnosłowiański zachowywanego subjunctive i optative pełno oddzielna i paralela. Jakkolwiek, w Sanskrycie, korzyść subjunctive występuje tylko w Vedic języku najbardziej rannego czasu trwania, i optative i imperatyw wobec mniejszego zwykle używany.
2. Optative pobuduje z Drugorzędnymi Zakończeniami, i zwykle z zerem-stopień korzeń pełnogłoska.
3. Obecne Optative budowy mają zwykle zakorzeniają się akcent, póki reszta pokazują akcent na Optative przyrostku.
1. Charakterystyczne Pierwotne Zakończenia m-mi,-si,-ti, 3rd Pl. -Nti, póki Drugorzędny nie mają zwieńczenia I, i.e. -M,-s,-t, 3rdpl. -Nt.
NUTA. Drugorzędne zakończenia uwierzyły być starszą, istotą pierwotnie jedyne ustne zakończenia dostępne. Z dodatkiem deiktycznego ja, którego możliwie ukazałem pierwotnie “here i now”, starsze zakończenia stawały drugorzędne, i nowsze budowy zostały pierwotnymi zakończeniami.
Porównajcie podobny rozwój w Romańskich językach od Lat. Habere, dając wspólny Fr. Il y, “there (to) is”, albo Kot. Iha, “there is”, póki hiszpański język stracił związek z takim starszy Lat. I, “there”, viz. Kąpielisko. Siano, “there is” (od O. Kąpielisko. Ha+i), już zintegrowałem wewnątrz regularną ustną koniugację czasownika haber.
2. Te Desinences używane dla całych czasowników, li Atematycznych albo Anegdotycznych; jak, ésti, on, albo bhéreti, on niesie. Jakkolwiek, w 1 P. Sg., Wiele koniec Thematics w-ō; jak, bhérō.
NUTA. Te zakończenia w-ōare prawdopodobnie pozostaje starszej sytuacji, w które żadno zakończenie nie było potrzebnego poznaczyć 1 P. Sg. (Iż mówiącego), i przeto, nawet chociaż desinence-m zostały generałem z czasem, jakieś nieregularne starsze budowy zagnieździły się, w jakichś wypadkach nawet wzdłuż z nowszych Anegdotycznych-o-mi.
| Czynny | Atematyczny | Anegdotyczny | |||
|
|
| Nadrzędnik | Drugorzędny | Nadrzędnik | Drugorzędny |
| Sg. | 1. | -Mi | -M | -ō,-omi | -Om |
|
| 2. | -Si | -S | -Esi | -Es |
|
| 3. | -Ti | -T | -Eti | -Et |
| Pl. | 1. | -Mes,-mos | -Mn,-mo | -Omes,-omos | -Ome,-omo |
|
| 2. | -Te | -Ete | ||
|
| 3. | -Nti | -Nt | -Onti | -Ont |
NUTA. Kształty pierwszego człowieka mnogiego niełatwo czytują odbudowane (jak każdy Indoeuropejski dialekt rozwinął jego własne zakończenia) ale oni zwykle m utworzeni z-mn-/-mo -+Ø/Spółgłoska (-s, też nie-r).
1. Średnie Zakończenia ogólnie tamte Czynnego głosu z cechą charakterystyczny Środek głos-o (czasem-e), w które Pierwotne Zakończenia mają dodatkowy ja.
| Środek | Nadrzędnik | Drugorzędny | |
| Sg. | 1. | -( M) aj | -( M) |
|
| 2. | -Soi | -Tak |
|
| 3. | -Toi | -Aby |
| Pl. | 1. | -Mesdha | -Medha |
|
| 2. | -Dhe | -Dhue |
|
| 3. | -Ntoi | -Nto |
2. W Trybach, zakończenia zaświadczone w SROCE zwykle ten sam, ale to byli jakieś wyjątki; jak,
- Indikatiwus Środek *- vs. Subjunctive Środek-ā,
- Subjunctive 1 P. Sg. -Aj (i nie-ma).
Ogólnie, chociaż, dodający Średnich Głoskowych regularnych Drugorzędnych Zakończeń w MIE dosyć.
1. Bezwolny głos didn’t istnieją w zaświadczonym Proto-indoeuropejski język; to zdaje się niemniej użyteczne rozwinąć wspólną nowoczesną Indoeuropejską gramatyczną budowę, dokumentowaną na starych PASZTETOWYCH zakończeniach.
2. Przedzierający zwykłe pośrodku budowy jakichś rannych Indoeuropejskich dialektów, i to miało także specyficzna bezosobowa wartość. -r ma przeto dwa korzyści w Indoeuropejskim:
. -r Po Pniu miała zwykle w SROCE bezosobowa wartość, i to m także znajdowane podłużało jak-ro,-roi,-renti,-ronti,-rontoi, itp.
NUTA. -r byłem używanego w 3rdp. Sg. & Pl., I to m rozciągane w-nt - kiedy potrzebny odróżnić mnogi, dając wstępnie bezosobowe kształty e.g. 3rdp. Sg. Déidiktor, “it czytuje wskazany, wy indicate”, i 3rdp. Pl. Dídkntor, “they czytują wskazany, oni indicate”, z bezosobowym zakończeniem-r który później byli uogólniani w jakichś dialektach, rozciągając jako Mediopassives w Hittite, Italika, Celtyckie, łacina i Tocharian. Także, kiedy Średni kształt potrzebował, Środek zakończenie-owas przydało się. Pierwotny markier ja byłem używanego snadź z tym samym celem.
B. -r Po Zakończeniu był zwykłego w kształtach związanych z tak zwaną SROKĄ Mediopassive Głos, zaświadczony w łacinie, Osco-umbrian, Celtycki i Tocharian, oraz w Germańskim, Indo-iranka i Anatolijskie dialekty. W Celtyckim, Osco-umbrian i łacina, oni doprawili Średnie Pierwotne Zakończenia, i nabyli Bezwolną wartość.
NUTA 1. Najbardziej stary znaczący traceable zakończeń w-r w Proto-indoeuropejski, biorąc Anatolijskie przykłady, pokazują widocznie ten sam wspólny początek: czy bezosobowa materia czy, przynajmniej, materia wyobcowała się od czynu, którego treść bardzo bacznie związana z dalszą dialektycznie ograniczoną korzyścią Bezwolnego Głosu.
NUTA 2. Są żaden honor Pierwotnych-drugorzędnych Bezwolnych Zakończeń, że Drugorzędne budowy nie m ten sam najbardziej stary Medioppasive-oendings. Nowszozlacneśóźłąćńę-
| Bezwolny | Atematyczny | Anegdotyczny | |
| Sg. | 1. | -Zepsujcie | -Ar,-omar |
|
| 2. | -Sor | -Esor |
|
| 3. | -Tor | -Etor |
| Pl. | 1. | -Mosr/-mor | -Omosr/-omor |
|
| 2. | -Dhuer | -Edhuer |
|
| 3. | -Ntor | -Ontor |
1. Bezokoliczniki indeclinable rzeczowniki z pozaosobistą ustną agendą, którą mogą być w jakichś dialektach tyleż inflection, głos, aspekt i nawet czas.
NUTA. Bezokoliczniki, tak, stare rzeczowniki reinterpreted jak formująca część ustnej koniugacji.
2. Starsze Bezokoliczniki Ustne Rzeczowniki, przypadkowe kształty odmienne jako rzeczowniki, czasem włączone w ustnym inflection. Ustny Rzeczownik declinable rzeczownik, derywowany od korzenia czasownika.
NUTA. Różnica w syntaksie fisza; ustny rzeczownik czytuje konstruowany jak rzeczownik, tak - dla przykładu - z obiektem w dopełniaczu; jak, wrī chénom, zabijający człowieka, przeciwstawionego do bezokolicznika z biernikiem; jak, chéntu wrom, żeby zabić człowieka, v.i.
3. Ustne Rzeczowniki, tak, normalna droga wyrazić ideę nowoczesnego Bezokolicznika w Proto-indoeuropejskiego. Oni zwykle byli formowani w SROCE z ustnym pniem i nominalnym przyrostkiem jeśli Atematyczny, i zwykle czytuje utworzeni w MIE z ustnym pniem plus nijakim-om jeśli Anegdotyczny; jak, bhér-om, nośny.
NUTA. Każdy Indoeuropejski dialekt wybrał między jakimś ograniczonym rzeczownikiem-wypadki dla Bezokolicznika budowa, ogólnie Acc., Loc., Abl.; Porównajcie Lat. -Os (sibilant nijaki), Gmc. -Na-om (anegdotyczny nijaki), itp. Generał IE bezokolicznikowe przyrostki włączają-tu jak Lat. (Czynne & bezwolne supinum)-tum (acc.) -Tū (dat.-Loc.) -Tui (dat.), Skr. -Tus,-tum (acc.), Av. -Tos (gen.), -Tave,-tavai (dat.), -Tum, Prus. -Twei (dat.) -Tun, tona (acc.), O. Sla. -Tŭ (supinum), Lith. -Tų, itp.; Dla-ti, cf. Ved. -Taye (dat), Bal.-Sla., Cel. -Ti (loc.), Lith. -Węzeł (dat.), Itp.; Także, w-m, cf. Skr. -Grzywa, O. Gk. -Mężczyźni (aj), itp. Także, wspólne zakończenie-dhuāi/-dhiāi (Haudry) dodawane do Podstawowego Ustnego Pnia, możliwie pierwotnie związanego z kształtami-tu,-ti, basic IE formują tył Ved. -Dhyai, Gk. Środek-σθαι, Toch. -Tsi, oraz łacińskie gerundia. Inne kształty włączają-u,-er/n, - (e) s, rozciągany-s -,-u -,-m -, także Gmc. -Nie (jako Got. Itan), Uzbrajają. -Lo, itp.
4. W Nowoczesnym Indoeuropejskim, dwoma ogólnym bezokoliczniku (nijakim) przyrostki mogą potrafić używane,-tuand-ti. Takie budowy przenoszą tę samą treść jak angielski bezokolicznik; jak, bhértu/bhérti, nośny.
1. Imiesłowy przymiotniki które były asymilowane do ustnego systemu, mając tak ustny inflection.
NUTA. Odbudowany Proto-indoeuropejskie pokazania intensywne zaufanie na imiesłowach, i tak pewnej liczbie imiesłowów grana własna ważna rola w języku.
2. Tamten w-nt starsze, i czytują ograniczone do Czynnego głosu i do Prezentu, Imperfektum i Przyszłego; jak, bheront -/bherent -, kto niesie.
3. Perfekt czynny ma przyrostek-ues,-uos (Ø-klasyfikują nas), albo-uet,-uot; jak, widuot, widuos, eduos, itp.
NUTA. Obaj Prezent i Doskonałe imiesłowy naprawdę sekundują alternowane następują deklinacji; jak, Nom. -Nts,-uos, Acc. -Ntm,-uosm, Gen. -Ntos,-usos, Nom. Pl. -Ntes,-uoses, itp.
4. Średnie Imiesłowy mają wspólny przyrostek-meno -/-mēno -/-mno - (pierwotnie prawdopodobnie odprzymiotnikowy) jak; álomnos79, “who pasze himself”, student, (jak Lat. Absolwent, od al), dhḗmnā, “who suckles”, kobieta, (jak Lat. Femina, od dhēi120).
5. Imiesłowy były także rozwinięte jako Passives w jakichś językach, i także używany w statycznych bezwolnych budowach w Nowoczesnym Indoeuropejskich. Oni zwykle czytują utworzeni z Basiciem albo Preterite Pniem z następującymi przyrostkami:
. -Tó -; jak, altós, dorośnięty; dhetós, sytuowany; kaptós, by; itp.
NUTA. Przymiotniki w żeby implikować odwołanie do Rzeczownika. Oni mieli zwykle zerowy-stopień korzeń pełnogłoska; jak liqtós, zostawy, pigtós, namalowałem, itp.
B. -Nó - i jego warianty; jak, bheidhnós, przedzielany, nadjadłem; wrgnós, pracowałem; delānós, majstrowałem.
NUTA. Porównajcie z przymiotnikami w-n, że w pl (e) nós (cf. Got. Pilśni, Eng. Pełny, Lat. Plenus), od pel.
C. -Mó -; jak, prwimós, pierwszy, pierwszy (cf. Toch. Parwät/parwe, Lith. Pirmas, O. C. S.pĭrvŭ, itp.), Zobaczcie ordinal “first”.
NUTA. Łacina prīmus zwykle czytuje odbudowana jak preismós, albo może być pristmós, w jakimś wypadku (jako reszta IE słówko dla ‘first’) od IE per; dla jego pochodzenia od IE prwimós, patrzą Adrados.
D. -Ló -; zobaczcie następną sekcję.
NUTA. Całe te Bezwolne imiesłowy pójdą za pierwszą deklinacją przymiotnika-typu, i.e. -Os,-ā,-om, i zwykle byłam akcentując na zakończeniu.
1. Ustne Przymiotniki nie czytują asymilowane do ustnego systemu Czasu trwania i Głosu. Tamten który wskażą potrzebę albo możliwość czytują nazwawszy Gerundives.
NUTA. Ustne Przymiotniki i Przymiotniki (jak Ustne Rzeczowniki i Rzeczowniki) nie mogą lekko odróżnione.
2. Zważywszy ten sam Bezwolny Imiesłów przyrostki występują, i.e. -Tó -,-nó -,-mó -, są dwa kształtu specjalnie utożsamionego z Gerundives w Późnych PASZTETOWYCH dialektach:
. -Ló - i-lí - występują w Armence, Tocharian i łacinie; jak, ṇbherelós, nieznośny, ghabhilís, zdolny (jak Lat.habilis., itp.
NUTA. Przyrostek-lo -, że już wyrażony, był prawdopodobnie pierwotnie przyrostkiem imiesłowa, cf. Russ. videlŭ, Lat. Credulus, bibulus, tremulus, itp.
B. -Ió - (wspólny podłużający żeby odróżnić przymiotniki) czasem gerundive obowiązku, oraz-tu -,-ti -,-ndho -, itp.; Jak, dhrsiós, widzialny; gnotinós, że musi być wiedząc; seqondhós, drugi, że musi pójść; gnaskendhós, że musi urodzić się; itp.
C. -Mn, z generałem treść ‘able’; jak, mnmōn, pomny.
NUTA. Dla “internal Derivation” (po niemieckich i austriackich szkołach) tego PASZTETOWEGO przyrostka-mn >-mon, cf. Gk. Mnẽma > mń-mn, “reminder”, MIE mnámn, do Gk. Mnḗmon > mnā-món, “who remembers”; porównajcie także Skr. Bráhman, “prayer”, Skr. Brahmán, “brahman”, itp.
3. Przysłówkowe, nie odmienne Ustne Przymiotniki czytują nazwane Absolutives albo Gerundia. Oni zwykle byli derywowani od starszych Gerundives.
NUTA. Mówiące Nowoczesnego Indoeuropejskie muszą użyć ustną peryfrazę albo inne zasoby wyrazić ideę nowoczesnego Gerundium, że to jest żadno wspólne reconstructable PASZTETOWE gerundium. Jak Ustne Rzeczowniki dla Bezokoliczników, Ustne Przymiotniki albo Gerundives mogą być dobrym początkowym punktem natłumaczyć nowoczesne IE Gerundium.
Wspólna Przyszłość albo Obowiązek Bezwolny Absolutive zakończenie,-téu (ij) os, może także będą używane w Nowoczesnym Indoeuropejski; jak, legtéu (ij) os, który musi być powiedziawszy, musi być czytając albo musi być zebrawszy.
NUTA. Dla tego SROKA zakończenie, cf. Gk. -τεος, O. Ind. -Tavya, O. Ir. -, itp.
Gwoli jego Bezwolnej korzyści, to może być używane tylko z przechodnimi czasownikami.
Lówom[176], opierunek
OBECNY PIEŃ nisko-o-
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | Imperatyw | |
| Sg. | Lówō | Lówōm | Lówoim | Lówe |
| Lówesi | Lówēs | Lówois | Lówetōd | |
| Lóweti | Lówēt | Lówoit | - | |
| Pl. | Lówomes | Lówōme | Lówoime | Lówete |
| Lówete | Lówēte | Lówoite | Lówontōd | |
| Lówonti | Lówōnt | Lówoint | - |
ŚREDNI-BEZWOLNY
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | BEZWOLNY* |
| Sg. | Lówai | Low | Lówoia | Lówar |
|
| Lówesoi | Lowḗso | Lówoiso | Lówesor |
|
| Lówetoi | Lowḗto | Lówoito | Lówetor |
| Pl. | Lówomesdha | Lowṓmedhā | Lówoimedha | Lówomor |
|
| Lówedhe | Lowḗdhue | Lówoidhue | Lówedhuer |
|
| Lówontoi | Lowṓnto | Lówojnto | Lówontor |
IMPERFEKTUM
|
| CZYNNY | ŚRODEK | BEZWOLNY* |
| Sg. | Lowóm | Lowá | Lowár |
|
| Lowés | Lowéso | Lowésor |
|
| Lowét | Lowéto | Lowétor |
| Pl. | Lowóme | Lowómedha | Lowómor |
|
| Lowéte | Lowédhue | Lowédhuer |
|
| Lowónt | Lowónto | Lowóntor |
Déikom, pokaz
OBECNY PIEŃ deik-o-
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | Imperatyw | |
| Sg. | Déikō | Déikōm | Déikoim | Déike |
| Déikesi | Déikēs | Déikois | Déiketōd | |
| Déiketi | Déikēt | Déikoit | - | |
| Pl. | Déikomes | Déikōme | Déikoime | Déikete |
| Déikete | Déikēte | Déikoite | Déikontōd | |
| Déikonti | Déikōnt | Déikoint | - |
ŚREDNI-BEZWOLNY
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | BEZWOLNY* |
| Sg. | Déikai | Déikā | Déikoia | Déikar |
|
| Déikesoi | Déikēso | Déikoiso | Déikesor |
|
| Déiketoi | Déikēto | Déikoito | Déiketor |
| Pl. | Déikomesdha | Déikōmedhā | Déikoimedha | Déikomor |
|
| Déikedhe | Déikēdhue | Déikoidhue | Déikedhuer |
|
| Déikontoi | Déikōnto | Déikojnto | Déikontor |
IMPERFEKTUM
|
| CZYNNY | ŚRODEK | BEZWOLNY* |
| Sg. | Deikóm | Deiká | Deikár |
|
| Deikés | Deikéso | Deikésor |
|
| Deikét | Deikéto | Deikétor |
| Pl. | Deikóme | Deikómedha | Deikómor |
|
| Deikéte | Deikédhue | Deikédhuer |
|
| Deikónt | Deikónto | Deikóntor |
Wéidom, widząc, porozumienie
OBECNY PIEŃ w (e) id-ḗ-io- (Verba Vocalia)
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | Imperatyw | |
| Sg. | Weidḗiō | Weidḗiōm | Weidḗioim | Weidḗie |
| Weidḗiesi | Weidḗiēs | Weidḗiois | Weidḗietōd | |
| Weidḗieti | Weidḗiēt | Weidḗioit | - | |
| Pl. | Weidḗiomes | Weidḗiōme | Weidḗioime | Weidḗiete |
| Weidḗiete | Weidḗiēte | Weidḗioite | Weidḗiontōd | |
| Weidḗionti | Weidḗiōnt | Weidḗioint | - |
ŚRODEK
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | BEZWOLNY* |
| Sg. | Weidḗiai | Weidḗiā | Weidḗioia | Weidḗiar |
|
| Weidḗiesoi | Weidḗiēso | Weidḗioiso | Weidḗiesor |
|
| Weidḗietoi | Weidḗiēto | Weidḗioito | Weidḗietor |
| Pl. | Weidḗiomesdha | Weidḗiōmedhā | Weidḗioimedha | Weidḗiomor |
|
| Weidḗiedhe | Weidḗiēdhue | Weidḗioidhue | Weidḗiedhuer |
|
| Weidḗiontoi | Weidḗiōnto | Weidḗiojnto | Weidḗiontor |
IMPERFEKTUM
|
| CZYNNY | ŚRODEK | BEZWOLNY* |
| Sg. | Weidēióm | Weidēiá | Weidēiár |
|
| Weidēiés | Weidēiéso | Weidēiésor |
|
| Weidēiét | Weidēiéto | Weidēiétor |
| Pl. | Weidēióme | Weidēiómedha | Weidēiómor |
|
| Weidēiéte | Weidēiédhue | Weidēiédhuer |
|
| Weidēiónt | Weidēiónto | Weidēióntor |
NUTA. Verba Vocalia w-ḗjō, jeśli oni nie Causatives, mają zwykle zerowy-stopień, że w tym przykładzie widḗiō; cf.Lat. vĭdĕō, stŭpĕō, stŭdĕō, itp., Jak w derywatach w-n - albo-jo. Jakkolwiek, bez tego wyczuwają oni mają zwykle pełny-stopień, cf. Gk. ειδω, Rus. vižu, itp.
Lówom, opierunek
PIEŃ AORYSTU lou-s - (Sygmatyczny Aoryst)
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | |
| Sg. | Lóusm | Lousóm | Lousíjēm |
| Lóus (s) | Lousés | Lousíjēs | |
| Lóust | Lousét | Lousíjēt | |
| Pl. | Lóusme | Lousóme | Lousme |
| Lóuste | Louséte | Louste | |
| Lóusnt | Lousónt | Lousíjnt |
ŚRODEK
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative |
| Sg. | Lóusma | Lóusa | Lousíjā |
|
| Lóus (s) o | Lóuseso | Lousso |
|
| Lóusto | Lóuseto | Lousto |
| Pl. | Lóusmedha | Lóusomedhā | Lousmedha |
|
| Lóusdhue | Lóusedhue | Lousdhue |
|
| Lóusnto | Lóusonto | Lousíjnto |
Déikom, pokaz
PIEŃ AORYSTU dik-ó - (zero-stopień)
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | |
| Sg. | Dikóm | Dikṓ | Dikóim |
| Dikés | Dikḗs | Dikóis | |
| Dikét | Dikḗt | Dikóit | |
| Pl. | Dikóme | Dikṓme | Dikóime |
| Dikéte | Dikḗte | Dikóite | |
| Dikónt | Dikṓnt | Dikóint |
ŚRODEK
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative |
| Sg. | Diká | Dik | Dikóia |
|
| Dikéso | Dikḗso | Dikóiso |
|
| Dikéto | Dikḗto | Dikoito |
| Pl. | Dikómedha | Dikṓmedhā | Dikóimedha |
|
| Dikédhue | Dikḗdhue | Dikóidhue |
|
| Dikónto | Dikṓnto | Dikójnto |
Wéidom, widząc, porozumienie
PIEŃ AORYSTU wid-ó - (zero-stopień)
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | |
| Sg. | Widóm | Widṓ | Widóim |
| Widés | Widḗs | Widóis | |
| Widét | Widḗt | Widóit | |
| Pl. | Widóme | Widṓme | Widóime |
| Widéte | Widḗte | Widóite | |
| Widónt | Widṓnt | Widóint |
ŚRODEK
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative |
| Sg. | Widá | Wid | Widóia |
|
| Widéso | Widḗso | Widóiso |
|
| Widéto | Widḗto | Widoito |
| Pl. | Widómedha | Widṓmedhā | Widóimedha |
|
| Widédhue | Widḗdhue | Widóidhue |
|
| Widónto | Widṓnto | Widójnto |
Lówom, opierunek
DOSKONAŁY PIEŃ lōw -/lou-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | OBOK* | ŚRODEK* | |
| Sg | Lṓwa | Lṓwō | Lōwóim | Lōwóm | Lṓwā |
| Lṓuta | Lṓwes | Lōwóis | Lōwés | Lṓweso | |
| Lṓwe | Lṓwet | Lōwóit | Lōwét | Lṓweto | |
| Pl | Loumé | Lṓwome | Lōwóime | Lōwóme | Lṓwomedha |
| Louté | Lṓwete | Lōwóite | Lōwéte | Lṓwedhue | |
| Lowŕ | Lṓwont | Lōwóint | Lōwónt | Lṓwonto |
Déikom, pokaz
DOSKONAŁY PIEŃ doik -/dik-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | OBOK* | ŚRODEK* | |
| Sg | Dóika | Dóikō | Doikóim | Doikóm | Dóikā |
| Dóikta | Dóikes | Doikóis | Doikés | Dóikeso | |
| Dóike | Dóiket | Doikóit | Doikét | Dóiketo | |
| Pl | Dikmé | Dóikome | Doikóime | Doikóme | Dóikomedha |
| Dikté | Dóikete | Doikóite | Doikéte | Dóikedhue | |
| Dikḗr | Dóikont | Doikóint | Doikónt | Dóikonto |
Wéidom, widząc, porozumienie
DOSKONAŁY PIEŃ woid -/wid-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | OBOK* | ŚRODEK* | |
| Sg | Wóida | Wóidō | Woidóim | Woidóm | Wóidā |
| Wóistai | Wóides | Woidóis | Woidés | Wóideso | |
| Wóide | Wóidet | Woidóit | Woidét | Wóideto | |
| Pl | Widmé | Wóidome | Woidóime | Woidóme | Wóidomedha |
| Wistéii | Wóidete | Woidóite | Woidéte | Wóidedhue | |
| Widḗr | Wóidont | Woidóint | Woidónt | Wóidonto |
I Od *wóidta.ii Od *widté.
Lówom, opierunek
PRZYSZŁY PIEŃ lou-s-io-
| Przyszły | Warunkowy* | |
| Sg | Lóusiō | Lóusiom |
| Lóusiesi | Lóusies | |
| Lóusieti | Lóusiet | |
| Pl | Lóusiomes | Lóusiome |
| Lóusiete | Lóusiete | |
| Lóusionti | Lóusiont |
Déikom, pokaz
PRZYSZŁY PIEŃ deik-tak-
| Przyszły | Warunkowy* | |
| Sg | Déiksō | Déiksom |
| Déiksesi | Déikses | |
| Déikseti | Déikset | |
| Pl | Déiksomes | Déiksome |
| Déiksete | Déiksete | |
| Déiksonti | Déiksont |
Wéidom, widząc, porozumienie
PRZYSZŁY PIEŃ weid-tak-
| Indikatiwus | Warunkowy* | |
| Sg | Wéidsō | Wéidsom |
| Wéidsesi | Wéidses | |
| Wéidseti | Wéidset | |
| Pl | Wéidsomes | Wéidsome |
| Wéidsete | Wéidsete | |
| Wéidsonti | Wéidsont |
Es, istota
OBECNY PIEŃ es -/s-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | Imperatyw | IMPERFEKTUM | |
| Sg. | ésmi | ésō | Síēm | - | ésm |
| éssi | éses | Síēs | Es (sdhi) | és (s) | |
| ésti | éset | Síēt | éstōd | ést | |
| Pl. | Smés | ésome | Sme | - | ésme |
| Sté | ésete | Ste | ( E) sté | éste | |
| Sénti | ésont | Síjent | Séntōd | ésent | |
| Imiesłów: sonts, sontia, sont |
| ||||
NUTA. Proto-indoeuropejski czasownik es,, spójka i rzeczownik czasownika; to pierwotnie zbudowało tylko durative aspekt prezentu, i przeto podtrzymywanego w jakichś dialektach (jak Gmc., Sla., Lat.) Przez korzeń bhew,, istnieją, który posłużyłem zbudować jakiś przyszły i obok budów.
Dla pokrewnych wyrazów pojedynczych kształtów i 3rd osoby mnogiej, bilansują Gmc. Ezmi, ezzi, esti, senti (cf. Got. Im,,, sind, O. N. Em, est, es, O. E. Eom, eart, ist, sind/sint, O. H. G. -,-, Ist, sind, Eng. , sztuka,,-), Lat. Suma (< ésomi), es (s), est, sunt (< sónti), Gk. ειμί, εῖ, εστί, εἰσί (Dor. ἐντί), O. Ind. ásmi, ási, ásti, sánti, Av. Ahmi (O. Pers. Amiy), -, asti, hanti, Uzbrajają. Em, es, ē, -, O. Pruss. Asmai, assai, est, Lith. Esmì, esì, ẽsti, O. C. S. Jesmь, jesi, jestъ, sǫtъ (< sónti), Russ. есмь, еси, есть, суть (< sónti), O. Ir. , na,, to (cf. O. walijska aluzja) Alba. Dżem, -, -, itp.
Klew38, słuch
OBECNY PIEŃ klneu -/klnu - (z Nosowym Infiksem)
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | Imperatyw | |
| Sg. | Klnéumi | Kléwō | Klnwíjēm | - |
| Klnéusi | Kléwes | Klnwíjēs | Klnéu (dhi) | |
| Klnéuti | Kléwet | Klnwíjēt | Klnéutōd | |
| Pl. | Klnúmes | Kléwome | Klnwme | - |
| Klnúte | Kléwete | Klnwte | Klnéute | |
| Klnúnti | Kléwont | Klnwíjnt | Klnéwntōd |
NUTA. Oznajmujące kształty mogą zwykle być czytane klnumés, klnuté, klnúnti, że w Vedic.
ŚREDNI-BEZWOLNY
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | BEZWOLNY* |
| Sg. | Klnéumai | Kléwā | Klnwma | Klnéwar |
|
| Klnéusoi | Kléweso | Klnwso | Klnéwesor |
|
| Klnéutoi | Kléweto | Klnwto | Klnéwetor |
| Pl. | Klnéumesdha | Kléwomedhā | Klnwmedha | Klnéwomor |
|
| Klnéudhe | Kléwedhue | Klnwdhue | Klnéwedhuer |
|
| Klnéwntoi | Kléwonto | Klnwíjnto | Klnéwontor |
NUTA. Atematyczne Optatives kształtują Prezent z zerem-stopień; cf. Lat. Siēm, duim, Gk. ισται03b, διδοι03b, τιθει03b, O. Ind. Syaam (asmi), dvisyām (dvesmi), iyām (emi), juhuyām (juhkomi), sunuykām (sunomi), rundhyām (runadhmi), kuryām (karomi), krīnīyām (krīnāmi), itp. Wyjątki Lat. Uelim (nie uulim), Got. (Wklęsły) wiljau, wileis, itp.
IMPERFEKTUM
|
| CZYNNY | ŚRODEK | BEZWOLNY* |
| Sg. | Klnéwm | Klew | Klnewár |
|
| Klnéus | Klewéso | Klnewésor |
|
| Klnéut | Klewéto | Klnewétor |
| Pl. | Klnéume | Klewómedhā | Klnewómor |
|
| Klnéute | Klewédhue | Klnewédhuer |
|
| Klnéwnt | Klewónto | Klnewóntor |
Stā62, stanie
OBECNY PIEŃ (si) stā -/(si) sta-
CZYNNY
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | Imperatyw | |
| Sg. | (Sí) stāmi | Stiō | (Si) staíjēm | - |
| (Sí) stāsi | Sties | (Si) staíjēs | (sí) stā (dhi) | |
| (Sí) stāti | Stiet | (Si) staíjēt | (Sí) stātōd | |
| Pl. | (Sí) stames | Stiome | (Si) stame | - |
| (Sí) państwowy | Stiete | (Si) state | (Sí) państwowy | |
| (Sí) stanti | Stiont | (Si) staíjnt | (Sí) stanti |
NUTA. Oznajmujące kształty mogą zwykle być czytane sistamés, sistaté, sistánti, że w Vedic.
ŚREDNI-BEZWOLNY
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | BEZWOLNY* |
| Sg. | (Sí) stāmai | Stiā | (Si) stama | (Sí) stāmar |
|
| (Sí) stāsoi | Stieso | (Si) staso | (Sí) stāsor |
|
| (Sí) stātoi | Stieto | (Si) stato | (Sí) stātor |
| Pl. | (Sí) stāmesdha | Stiomedha | (Si) stamedha | (Sí) stāmor |
|
| (Sí) stādhe | Stiedhue | (Si) stadhue | (Sí) stāsdhuer |
|
| (Sí) stāntoi | Stionto | (Si) staíjnto | (Sí) stāntor |
IMPERFEKTUM
|
| CZYNNY | ŚRODEK | BEZWOLNY* |
| Sg. | (Si) stm | (Si) stma | (Si) stmar |
|
| (Si) sts | (Si) stso | (Si) stsor |
|
| (Si) stt | (Si) stto | (Si) sttor |
| Pl. | (Si) stme | (Si) stmedha | (Si) stmor |
|
| (Si) stte | (Si) stdhue | (Si) stdhuer |
|
| (Si) stnt | (Si) stnto | (Si) stntor |
Es, istota (jedyna Czynna)
PIEŃ AORYSTU es -/s - (ēs -/es -)
| Sg. | Indikatiwus | Subjunctive | Optative |
|
| ésm/ēsm | sóm | (é) síēm |
|
| és (s)/ēs (s) | sés | (é) síēs |
|
| ést/ēst | sét | (é) síēt |
| Pl. | ésme/ḗsme | sóme | (é) sme |
|
| éste/ḗste | séte | (é) ste |
|
| ésnt/ḗsnt | sónt | (é) síjent |
NUTA. Aoryst pobudował z regularnym Pniem Aorystu i dialektycznym Augmentem, viz. ēs - (> é+es -), dodając Drugorzędne Zakończenia. Porównajcie Starego indianina Sg. ā́sam, ās, ās, Pl. ā́sma, ā́sta, ā́san, Gk. Hom. 1. Sg. ἦα, 2. Sg hom. Att. ἦσθα, 3. Sg. Dor. Itp. ἦς, Pl. Hom. ἦμεν, ἦτε, ἦσαν, cf. Także Lat. Erat, Hitt. E-eš-ta (ēsta), Alba. Isha.
Bhew, istota, zastana
PIEŃ AORYSTU bhū - albo bhuw-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | |
| Sg. | Bhūm | Bhuwóm | Bhuwíjēm |
| Bhūs | Bhuwés | Bhuwíjēs | |
| Bhūt | Bhuwét | Bhuwíjēt | |
| Pl. | Bhū́me | Bhuwóme | Bhuwme |
| Bhū́te | Bhuwéte | Bhuwte | |
| Bhū́nt/bhúwnt | Bhuwónt | Bhuwíjent | |
| Pres. Część. Bhwonts, bhuwntia, bhuwont | |||
NUTA. Czasownik es,, czasem był zastępowany albo był mieszany w jego koniugacji (specjalnie w obok i przyszłe kształty) przez IE bhew,, istnieją, bilansują Gmc. Bu -, “dwell” (cf. Got. Bauan, “live”, O. E., O. H. G. Būan, O. E. Bēon, w bēo, bist, biþ, pl. Bēoþ, albo Ger. Skrzynia, bist, Eng. ), Lat. Fui, “i was”, i futurus, “future”, Gk. φύομα03b, O. Ind. Bhávati, bhū́tíṣ, bhūtíṣ, Lith. Bū́ti, O. C. S. бъіти, Russ. быть, был, Pol. Być, O. Ir. Buith.[177]
Klew, słuch
PIEŃ AORYSTU klū -/kluw-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | |
| Sg. | Klwóm | Klwṓm | Klwíjēm |
| Klwés | Klwḗs | Klwíjēs | |
| Klwét | Klwḗt | Klwíjēt | |
| Pl. | Klwóme | Klwṓme | Klwme |
| Klwéte | Klwḗte | Klwte | |
| Klwónt | Klwṓnt | Klwíjent |
ŚRODEK
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative |
| Sg. | Klwómā | Klwṓma | Klwíjā |
|
| Klwéso | Klwḗso | Klwso |
|
| Klwéto | Klwḗto | Klwto |
| Pl. | Klwómesdha | Klwṓmedha | Klwmedha |
|
| Klwédhue | Klwḗdhuer | Klwdhue |
|
| Klwónto | Klwṓnto | Klwíjnto |
Stā, istota, zastana
PIEŃ AORYSTU (é) stā-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | |
| Sg. | Stām | Stāiṓ | Stāíjēm |
| Stās | Stāiés | Stāíjēs | |
| Stāt | Stāiét | Stāíjēt | |
| Pl. | Stamé | Stāióme | Stāme |
| Staté | Stāiéte | Stāte | |
| Stánt | Stāiónt | Stāíjnt |
ŚRODEK
|
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative |
| Sg. | Stma | Stāi | Stāíjā |
|
| Stso | Stāiéso | Stāso |
|
| Stto | Stāiéto | Stāto |
| Pl. | Stmedha | Stāiómedha | Stāmedha |
|
| Stdhue | Stāiédhue | Stādhue |
|
| Stnto | Stāiónto | Stāíjnto |
Bhew, istota, zastana
DOSKONAŁY PIEŃ bhū I- (Pres. - Jasanoff 2003)
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | OBOK* | ŚRODEK* | |
| Sg | Bhū́ia | Bhū́iō | Bhūjíjēm | Bhūióm | Bhū́iā |
| Bhū́ita | Bhū́iowes | Bhūjíjēs | Bhūiés | Bhū́ieso | |
| Bhū́ie | Bhū́iowet | Bhūjíjēt | Bhūiét | Bhū́ieto | |
| Pl | Bhūimé | Bhū́iowome | Bhūjme | Bhūióme | Bhū́iomedha |
| Bhūité | Bhū́iowete | Bhūjte | Bhūiéte | Bhū́iedhue | |
| Bhūiḗr | Bhū́iowont | Bhūjíjnt | Bhūiónt | Bhū́ionto |
Klew, słuch
DOSKONAŁY PIEŃ kéklou-
| Indikatiwus | Subjunctive | Optative | OBOK* | ŚRODEK* | |
| Sg | Kéklowa | Kéklowō | Keklowíjēm | Keklowóm | Kéklowā |
| Kéklouta | Kéklowes | Keklowíjēs | Keklowés | Kékloweso | |
| Kéklowe | Kéklowet | Keklowíjēt | Keklowét | Kékloweto | |
| Pl | Keklumé | Kéklowome | Keklowme | Keklowóme | Kéklowomedha |
| Kekluté | Kéklowete | Keklowte | Keklowéte | Kéklowedhue | |
| Keklwḗr | Kéklowont | Keklowíjnt | Keklowónt | Kéklowonto |
Bhew, istota, zastana
PRZYSZŁY PIEŃ bheu-tak-
| Przyszły | Warunkowy* | |
| Sg | Bhéusō | Bhéusom |
| Bhéusesi | Bhéuses | |
| Bhéuseti | Bhéuset | |
| Pl | Bhéusomes | Bhéusome |
| Bhéusete | Bhéusete | |
| Bhéusonti | Bhéusont |
Klew, słuch
PRZYSZŁY PIEŃ kleu-tak-
| Przyszły | Warunkowy* | |
| Sg | Kléusō | Kléusom |
| Kléusesi | Kléuses | |
| Kléuseti | Kléuset | |
| Pl | Kléusomes | Kléusome |
| Kléusete | Kléusete | |
| Kléusonti | Kléusont |
O Obecny lówō, ja myję, Imperfektum lowóm, Aoryst (é) lousm.
O Obecny sérpō, ja pełzam, Imperfektum serpóm, Aoryst (é) srpom.
O Obecny bhérō, ja niosę, Imperfektum bheróm., Aoryst (é) bherom.
O Obecny bhéugō, ja uciekam, Imperfektum bheugóm, Aoryst (é) bhugom.
O Obecny bhéidhō, ja wierzę, przekonuję, Imperfektum bheidhóm, Aoryst (é) bhidhom.
O Obecny wéqō, ja rozmawiam, Imperfektum weqóm, Aoryst (I. Redupl.) (é) wewiqom
O Obecny trémō, ja trzęsę się, Imperfektum tremóm, Aoryst (é) trmom.
NUTA. Szczególna podklasa Anegdotycznych Prezentów bez przyrostka tipe Skr. Tudati, który mają Obecne Pnie z zerem-stopień korzeń-pełnogłoska, że glubhō/gleubhō, skóra.
Są dużo reduplicatd anegdotyczne pnie, analogiczne do atematycznych:
O Obecny gígnō, ja rodzę, (od gen), Imperfektum gignóm, Aoryst (é) genom, (é) gnom, Perfekt gégona, P. Część. Gn (a) tós (cf. O. Ind. Jatá, Lat. Nātus).
O Obecny píbō, ja piję (od *pípō, od pō) Imperfektum pibóm.
O Obecny mímnō, ja pamiętam, (od mężczyzn[178]), Imperfektum mimnóm.
Nieco ich causatives.
O Obecny spékiō, ja oglądam, Imperfektum spekióm, Aoryst (é) speksm, P. Część. Spektós.
O Obecny téniō, ja napinam, Imperfektum tenjóm, Aoryst (é) tnom/(é) tenóm, Perfekt tétona, P. Część. Tntós.
O Obecny bhorḗiō, ja robię naniesienie, od bher, naniesienie.
O Obecny w (e) idḗiō, ja patrzę, ja wiem, Imperfektum w (e) idēióm, Aoryst (é) widóm, Perfekt wóida P. Część. Wistós (< *widtós).
O Obecny monḗiō, ja marka myślę, pamiętam, że Lat. Moneo, od mężczyzn, myślą.
O Obecny tromḗiō, ja marka trzęsę się, od trem, trzęsę się.
Czasowniki budowane z tym przyrostkiem mają zwykle dwa magistralnego agendy w zaświadczonych Proto-indoeuropejskich czasownikach:
§ Durative czyn, Intensywny albo Powtórkowy (i.e., Intensywny-iteratywny), jak zaświadczcie w greku;
§ Incompleted czyn, z wartością Inchoative, wskazując iż czyn rozpoczyna.
Wspólne przykłady włączają:
O Obecny prkskṓ, ja zapytuję, żądanie, dowiem się (cf. Lat. Posco, Ger. Forschen, v.i.) Od prek, zapytanie.
O Obecny gnńskai/gnáskai, ja urodzę się (cf. Lat. Gnascor) od zera-stopień gnn-sko -, zapalił się. “i poczynanie urodzić myself”, w obrocie od reduplicated czasownik gignō, rodzą.
O Obecny gnóskō, gígnōskō, ja rozpoczynam wiedzieć, ja uczę się, od gnō, wiem.
O Obecne jungo, połączenie (od jeug), Imperfektum jungóm, Aoryst jēugsm.
NUTA. Porównajcie O. H. G. [untar -] jauhta (jak Lat. Sub-jugaui), Lat. Jungō,-ere,-nxi,-nctus, Gk. ζεύγν03c, ζεῦξα03b ζυγην03b; O. Ind. Yunákti (3. Pl. Yuñjánti=Lat. Jungunt), yuñjati, pełny-stopień yōjayati (< jeugejeti); Av. Yaoj -, yuj -; Zapalany. Jùngiu, jùngti, itp. Dla Obok Imiesłowów (z i bez Obecnego infiksu-n -), bilansują O. E. Geoht, iukt, Lat. Junctus, Gk. δεπθη1f7, O. Ind. Yuktá -, Av. Yuxta -, Zapaliłem się. Jùngtas, itp.
Oni najbardziej archaiczne PASZTETOWE czasowniki, i ich Obecna koniugacja starego typu Pojedyncza okopowa pełnogłoska w pełnym-stopniu, Mnogiej okopowej pełnogłosce w zerze-stopień.
O Obecny ésmi, ja, vs. Imperfektum ésm, ja/byłem.O Ob
ecny eími, ja chodzę, vs. Imperfektum eím, ja wstąpiłem/wstąpiłem.
O Obecny bhmi, ja rozmawiam, vs. Imperfektum bhām, ja rozmawiałem/rozmawiałem.
O Obecny mi, ja mówię, vs. Imperfektum ām, ja porozmawiałem/porozmawiałem.
NUTA. Rozmowa czasownika czasem czytuje odbudowana jak SROKĘ *āmi; dla jawności autentyku *ag (h)-jō, bilansują Lat. Aiō, Gk. ην, Umb. Aiu, Ręka. Asem. Tak, ten paradygmat by raczej będą Anegdotyczny, i.e. Obecny ag (h) iō, ja mówię, vs. Imperfektum ag (h) ióm, ja porozmawiałem/porozmawiałem.
O Obecny édmi, ja jem, vs. Imperfektum édm, ja zjadłem/zjadłem.
NUTA. Nuta iż jego Obecny Imiesłów dōnts/wygięcia, “eating”, mogą być używane jako rzeczownik, treść “tooth”.
O Obecny wélmi, ja chcę, vs. Imperfektum wélm, ja potrzebny/mam potrzebny.
O Obecny sístāmi (od stā, stoją), Imperfektum (si) stām, Aoryst (é) stām, P. Część. Statós.
O Obecny déidikmi (od deik, pokazują), Imperfektum deidíkm, Aoryst (é) dēiksm, Perfekt dédoika, P. Część. Diktós.
O Obecny dhídhēmi (od dhē, robią, marka), Imperfektum dhidhḗm, Aoryst (é) dhēm, P. Część. Dhatós.
O Obecny dídōmi (od dō, dają), Imperfektum didṓm, Aoryst (é) dōm, P. Część. Datós.
O Obecny jíjēmi, obrzucenie, Imperfektum jijḗm, Aoryst (é) jem.
NUTA. Dla jawności na autentyku SROKA jíjēmi, i nie *jíjāmi jak zwykle odbudowała, cf. Lat. Pret. Iēcī, kształt należny do jego dwóch nieprzerwanych laryngeals, póki Lat. Iaciō prezent remade (Julián González Fernández, 1981).
O klnéumi, usłyszenie (od kleu), Imperfektum klnéwm, Aoryst (é) klwom, Perfekt kéklowa, P. Część. Klutós, treść “heard” i także “famous”.
O punémi, gnicie (od ławeczki), Imperfektum puném, Aoryst (é) pēwsm.
8.1.1. Przysłówki, Prepozycje, Połączenia i Interiekcje czytują nazwane Cząstki. Oni nie mogą zawsze dobitnie sklasyfikowani, dla wielu przysłówków używani także jako prepozycje i dużo jako połączenia.
8.1.2. Rygorystycznie mówiące, Cząstki zwykle czytują określone jak autonomiczne elementy, zwykle clitics, który robią modyfikacje w czasowniku albo frazie, ale której nie mają dokładnej treści, i której ani przysłówki ani preverbs też nie połączenia.
8.1.3. Indoeuropejski ma jakieś cząstki (w najściślejszym zmyśle) którym poznaczą pewną kategorię syntaksy:
. Emphatics albo Generalizers: oni mogą udać całokształt fraza albo niezamężna słowo, zwykle zaimek, ale także rzeczownik albo czasownik. Cząstka ge/gi, ghe/ghi, zwykle wzmacnia przeczenie, i podkreśla różne zaimki.
NUTA 1. Początek tej cząstki prawdopodobnie występować w SROCE-qe, nabywając jego wartość współrzędnej od starszej korzyści jak słowo-wtyk, z czego ten Intensywny/Dobitna korzyść była derywowana. Porównajcie O. Ind. Gha, ha, hí, Av. Zi, Gk. Ge,-gí,-χí, Lith. Gu, gi, O. Sla. -Pójdźcie, že, ži, Także, bilansują, e.g. Dla intensywnej odmowy neghi, O. E. Nek, O. Ind. Nahí, Balt. Negi.
NUTA 2. Także, jeśli porównany z Gk. Dé, O. Ind. Ha, O. Sla. že, wspólna PASZTETOWA cząstka che może być odbudowana.
B. Modyfikatory czasownika:
I. Stary-ti miałem wartość Środka, i.e. Odruchowy.
NUTA. To odrobineczka stara wartość, zaświadczona w Anatolijskim, cf. Hitt. Za, Kumpel. -Ti, Luw. -Ti, Lyd. -( I) t, Lyc. -T/di.
II. Modalny człowiek, obcował z Indikatiwem, wyraża Potentiality (kiedy używany w Prezencie) i Irrealizm (w Obok).
NUTA. To prawdopodobnie ten sam jako człowiek połączenia, jeśli, i bacznie związany z-ma, ale.
III. Przecząca cząstka mē, obcowała z Indikatiwem albo formuje obojętna do Trybów.
C. Fraza categorizers: oni wskazują Klasę Frazy, li odmowy albo pytającej.
I. Absolutne Interrogatives były wprowadzane w europejskich dialektach przez szczególne cząstki, ogólnie (a) n.
NUTA. Początek mógł być “non-declarative Sense” frazy, tak że to mogło było derywowane pierwotnie od odmowy ne/n.
II. Przeczenie ma zwykle dwa cząstki, etymologicznie krewnej:
- Naturalne przeczenie czytuje robione przez cząstkę ne, podłużany w jakichś dialektach z ja,-n,-d, itp.
- Trybowe przeczenie albo prohibicyjne cząstka mē (także nē).
NUTA. Dla SROKI mē, bilansują Gk. μή, O. Ind.,Av., O. Pers. Mā, Toch. Zepsujcie/mā, Ręka. Mi, Alba. Mos, i prawdopodobnie od Indoeuropejs do Altaic (cf. Turkic-ma -, Tungus mn, koreańczyk mō-t, Japonka-ma -), i bilansują także Arabszczyzna ma. W innych IE dialektach, to było zastępowane przez nē, cf. Got. Ne, Lat. Nē, Ira. Ni. To nie jasne li Hitt. Lē ostatecznie czytuje derywując od mē albo nē.
D. Fraza Connectives: oni wprowadzają niezależne frazy albo zjednują różne frazy, albo nawet znaczą główną frazę wśród podkomendnych.
I. Tak i do, który w początku anaforycznego zaimka my zbadaliśmy w § 6.5
II. Nu, który ma przysłówkową, czastarską-nieprzerwaną treść.
III. Wstępny albo łączny r, który możliwie początek jakichś równorzędnych połączeń.
8.2.1. To jest klasa niezmiennego słówka, zdolnego zmienić rzeczowniki i czasowniki, dodając specyficzną treść, li semantical albo deiktyczny. Oni mogą być niezależnym słówkiem (Przysłówki), przedrostki ustnych pni (Preverbs) – pierwotnie niezależnych ale zwykle złączyły z tym – i także nexus między rzeczownikiem i czasownikiem (Appositions), wyrażając agramatyczny związek, normalnie kładą tył, ale czasem przyszły przed słowem.
NUTA. W najbardziej starej SROCE trzy kategorii była prawdopodobnie jedynymi różnymi korzyściami tego samego słowa klasa, ostatecznie grupowała i przewłaszczony do jedynej jednej funkcji i treści. Faktycznie, Przysłówki ogólnie celują od innej dwóch kategorii w historii Indoeuropejskich języków, tak że oni zmieniają należną do innowacji, póki Preverbs i Appositions pozostają ten sam i normalnie wmarzają ich najbardziej stare położenia.
8.2.2. Przysłówki przychodzą zwykle od starych cząstek których otrzymały specyficzną deiktyczną treść. Tradycyjnie, Przysłówki uważały być wynikiem skośnych wypadków starych rzeczowników albo ustnej okopowizny której wmarzły IE dialekty, tak loosing inflection.
8.3.1. Przysłówki jednostajnie były formowane w SROCE od Rzeczowników, Zaimków i Przymiotników następująco:
Od Zaimków:
I. Z nosowy podłużającym, przydał się planowo do zera-stopień kształty, które daje przysłówki w; jak, tam, qam (od łaciny), albo peram (jak Gk. Peran)
NUTA. Oni zwykle czytują interpretowani jak bein pierwotnie Acc. Sg. Fem. Niezależnych kształtów.
II. -s podłużający, przydał się do przysłówka i nie do basica kształt, dając czasem kolejne przysłówki; jak, ap/aps, ek/eks, ambhi/ambhis, itp.
III. -r podłużający; jak, qor, tor, kir, itp. Który czytuje dodając także do innych pochodnych przysłówków. To mniej zwykłe niż inny dwa.
NUTA. Porównajcie dla takiej Got lengthenings. Hwar, j, (O. E. Gdzie, hier), Lat. Cur, O. Ind. Kár-cześć, tár-cześć, Lith. Kur, Hitt. Kuwari. Także, IE qor I, tor I, cir I, itp. Może pokazać zwieńczenie circumstancial I, prawdopodobnie toż który ukazuje się w Skośnych wypadkach i w Pierwotnych Ustnych Zakończeniach, i których pierwotnie znaczył ‘here i now’.
Jakieś starsze przysłówki, pochodne jak ponad, były w obrocie specjalizowały się jako przyrostki dla pochodzenia przysłówka, dopomagając żeby stworzyć mieszane przysłówki od dwóch zaimka pnie:
I. Od zaimka de, unosawiane de-mgives przysłówki w-dem, otamowują; jak, ídem, qídam, itp.
Ii. Od korzenia dhē, układają się, miejsce, są dwa przysłówka którego dadzą przyrostki z miejscową treścią, od pni Zaimków, Rzeczowników, Przysłówków i Prepozycji:
. Przysłówek w-m, dhem/dhm; jak, endhem, prosdhm, itp.
B. Przysłówek w ja, dhi, że w podhi, autodhi, itp.
NUTA. Porównajcie od IE de, Lat. Idem, quidam, O. Ind. Idān-im; od dh (e) m, dhi, Gk. -Wtedy,-tha,-thi.
Iii. Od SROKI korzeń te, są jakieś przysłówkowe przyrostki z trybem wyczuwają – nieco z czastarskim zmysłem, derywowanym od starszym modalnym. Tak ta; jak, ita albo itadem, ut (a), prota, auta, itp; i t (e) m, utm, pozycja, eitm, itp.
NUTA. Porównajcie od IE ta (SROKA *th2), Lat. Iti-dem, ut (i), ita, Gk. Protí, au-ti, O. Ind. Iti, práti; od t (e) m, Lat. Pozycja, Gk. Ei-ta, epei-ta, O. Ind. U-tá.
B. Od Rzeczowników i Przymiotników (zwykle Nijakie Bierniki), namarzły jako przysłówki już w Późnej SROCE. Starsze zakończenia utworzyć Przysłówki ten sam jako tamten ponad, i.e. Ogólnie I,-u i - (e) m, który w obrocie pierwotnie Przysłówki. Takie Przysłówki mają normalnie dokładne, Miejscowe treści, nie po prostu Abstrakcyjnym albo Deiktyczne, i wysnucie wtedy zwykle jako Temporals. Zakończenia-r, nosowy-n i także-s, że w budowie Zaimków, występują także.
NUTA 1. To nie niebywałe odnaleźć przysłówki derywowane od nominalnych pni które niedoczekanie nie miało inflection, tak (prawdopodobnie) ranny marzło jako przysłówki w jego bezgrzesznym pniu.
NUTA 2. Od tamtych przysłówków byłam derywując Połączeniami, obaj z Czastarską-nieprzerwaną treścią (cf. Eng. Wtedy, tak) albo Kontrastowy (cf. Eng. Owszem, zamiast).
Przysłówki mogą także kończą się:
W-d: cf. Lat. Probee, Osc. Prufēd; O. Ind. Pascāt, adharāt, purastāt.
W-nim: cf. Osc. Enim ‘and’, O. Ind. Tūsnim ‘silently’, może być także idānim *idā-nim, nie *idān-im.
W-tos: cf. Lat. Funditus, diuinitus, publicitus, penitus; O. Ind. vistarataḥ ‘in detail’, samkṣepataḥ, prasangataḥ ‘occasionally’, nāmattaḥ ‘namely’, vastutaḥ ‘actually’, mata ‘by/dla me’
W-ks: cf. Lat. Uix, Gk. περιξ, O. Ind. Samyak ‘well’, prthak ‘separately’, Hitt. Hudak ‘directly’.
8.4.1. Prepozycje nie celowały pierwotnie od Przysłówków w kształcie albo treści, ale zostały ograniczone w korzyści.
Oni wyrastali relatywnie późno w historii językowej. W młodoś Proto-indoeuropejski język wypadki sam wystarczył prawdopodobnie żeby wskazać zmysł, ale, że siła szafkowych-zakończeń osłabione, przysłówki były używanej dla większej precyzji. Te przysłówki, od ich wspólnego połączenia z szczególnymi wypadkami, zostały Prepozycjami; ale dużo trzymany także ich independent działają jako przysłówki.
8.4.2. Najbardziej prepozycje naprawdę szafkowe-kształty: jak stopnie wyższe ekstrós (cf. Zewnętrzny), ndhrós (cf. Niższy), suprós, i bierniki kikrom, koram, itp.
8.4.3. Prepozycje jednostajnie używane czy z Biernikiem czy z Obliques.
8.4.4. Jakieś przykłady wspólnych PASZTETOWYCH przysłówków/prepozycje:
ámbhi, ḿbhi, obustronnie, dokoła; cf. O. H. G. Umbi (jak Eng. Przez, Ger. Bei), Lat. , amb -, Gk. Amphi, amphis, O. Ind. Abhí.
ána, na, nad, wyżej; cf. Got. Ana, Gk. ánō, aná, O. Ind. ána, O. C. S. Na.
ánti, przeciwległy, wobec; cf. Got. I, Lat. Ante, Gk. Antí, O. Ind. ánti, átha, Lith. Ańt; Hitt. ḫanti.
ápo, po, na zewnątrz,; cf. Got. Af, lat. Ab, abs, Gk. Apo, aps, apothen, O. Ind. ápa.
Au/my, na zewnątrz, dalekie; cf. Lat. Au -, uē -, Gk. Au, authi, autár, O. Ind. áva, vi -, Toc. -/Ot -, O. C. S. U.
ébhi, óbhi, bhi, dokoła, od, do, itp.; Cf. Lat. Ob, “towards, to”, O. Ind. Abhi, Av. Aiwi, Got. Bi,
én (i)/n,; cf. Got. W, Lat. W, Gk. En, ení, O. Ind. Ni, nis, Lith. W, O. C. S. Na, vŭ.
épi, ópi, pi, ku oto, dokoła, circa; cf. Gmc. Ap -, ep -, Lat. Ob, op -,-pe, Osc. úp -, Gk. ἐπί, ἔπι, ὄπι, πι, O. Ind. ápi, Av. áipi, Uzbrajają. Ev, Lith. Ap -, O. Ir. Iar, ía -, ei -, Alba. épërë, itp.
ét (i), óti, także, nawet; áti, poza, obok; nad, z drugiej strony; cf. Got. Iþ, Lat. Et, Gk. Eti, O. Ind. áti, átaḥ, na, O. C. S. Otu.
Ndhí, bardziej, nad, ndher (í), na dół; cf. Gmc. Pod-, Lat. Infra, Gk. éntha, O. Ind. ádhi, ádhaḥ.
Per, pr, infront, przeciwległy, dokoła; cf. Got. Fra, faúr, faúra, Lat. Pro, prae, per, Gk. Perí, pará, pros, O. Ind. Pári, práti, pra, Lith. Per, Ltv. Prett’, O. C. S. Prĕ.
qu, od pytającego-indefinites qi/qo;
Ter, tr, przez, cf. Gmc. Thurkh (cf. Got. þairh, O. S. Thuru, O. E. þurh, O. Fris. Thruch, O. H. G. Thuruh, M. Du. Dore, Ger. Durch), Lat. Trans, O. Ind. Tiraḥ, Av. Taro, O. Ir. Tre, walijski tra.
Upo, pod, na dół; uper (í), do góry; cf. Got. Uf, ufar (jak Eng. Do góry, nad, Ger. Auf, über), Lat. Sub, wspaniały, Gk. Upó, upér, O. Ind. úpa, upári.
Ad do, bliski, perti przez, inaczej
Aneu bez pos/posti/pósteri tył
Apóteri tył poti toward
Dē/dō do pósteri/postrōd tył
Ek/eksí na zewnątrz prāi wobec, na przodzie
Ektós wykluczą priteri wzdłuż (bok)
Entós nawet, także pr (d) na przodzieKamta downward próteri wobecKom bliski prota
przeciw
Nī na dół rādí ponieważ ()
Obhi na, nad ani/santeri osobno
Ólteri poza úperi/upsí na, na drugą
Para obok ut/utsí do góry, na zewnątrzParos na przodzie wī osobno8.5. Połączenia8.5.1. Połączenia,
lubią prepozycje, bacznie związane z przysłówkami, i kamienieją obaj wypadki rzeczowników, zaimki i przymiotniki, albo zaciemniły wyrażenia: jak, qod, stary biernik. Najbardziej połączenia czytują zjednywane z zaimkowymi przysłówkami, którymi nie mogą zawsze być wiązane do ich autentyku wypadek-kształty.
8.5.2. Połączenia zjednują słówko, wyrażenia albo frazy. Oni czytują rozdwajani magistralne klasy, Współrzędna i Podporządkowują:
. Współrzędne najbardziej stare, które spokrewniają się uzgadniane albo podobne zbudowania. Większość ich zwykle była kładziona tyłem i była normalnie używanej jako niezależne słówko. Oni:
I. Kopulacyjny albo dysjunktywny, implikując połączenie albo rozdział domyślanego oraz słówka: jak, qe, i; my, albo; neqe, też nie.
NUTA. Dla SROKI neqe, bilansują Lat. Ne-que, Gk. οὕτε, Ręka. Oc, O. Ir. Nó, nú, walijski ne-u, O. Bret. Nie-u, Alba. Jak, Lyc. Ne-u, Luw. Napa-wa, i dla SROKI mēqe, w greku i Indo-irance, ale także w Toch. Ma-k i Alba. Mo-s. Paralela newē foun w Anatolijskim, Indo-iranka, Italika i Celtyckie dialekty.
II. Adversative, implikując połączenie słówka, ale przeciwstawności w domyślanej: jak, ma, ale.
NUTA. Adversative połączenia pewnej starożytności na (i) (cf. Got. Adh -, Lat. Na, Gk. Atár), (s) ma/(s) mn (cf. Hitt.,Kumpel. Ma, Lyd. -M, Lyc. Mn, Gk. Má, mé, Messap. Min), auti (cf. Lat. Autem, aut, Gk. Aute, authis, autis, autár), ōd, “and, but” (cf. O. Ind. ād, Av. (ā) na, Lith. O, Sla. A), itp. W generale, najbardziej stare IE zaświadczone języki używają te same Kopulacyjne pospositive połączenia jako Adversatives, ich semantyczna wartość stwierdzona przez kontekst.
III. Przyczynowy, wprowadzając powód albo rozumują: jak, nam, dla.
IV. Illative, oznaczając wniosek: jak, igitur, przeto.
NUTA. Nowsze cząstki zwykle zwykle czytują kładzione przed, i nieco ich generał, że Kopulacyjny eti, i (jak Lat. Et, Gk. Eti, unosowiła nti w Germańskim, że Got. I), i Illative ōd, oczywiście (cf. O. Ind. d, Lith. O, O. Sla. A), albo ōdqe w łacinie. Inny nie była uogólniana zanim pierwsza SROKA biorą na szynę, ale mogła niemniej być używana w Nowoczesnym Indoeuropejski.
B. Podkomendni zjednują podkomendnego albo niezależny warunek z iż na które to zależy. Oni:
I. Jo, który ma generała podporządkowują wartość, zwykle Względną, Zwieńczenie albo Warunkowe.
NUTA. Dla wspólnych derywatów SROKI jo, prawdopodobnie związanej z zaimkiem względnym, bilansują Hitt. -/-ya, Toch. -/Yo, i możliwie Got. -Ei, Gk. Eí, Gaul. -Io. To prawdopodobnie m doprawiane przez-qe.
II. Warunkowy, oznaczając warunek albo hipotezę; jak, obsadzają, azali; neman, jeżeli nie.
III. Stopień wyższe, implikujące porównanie oraz kondycjonują; jak, obsadzają, niby.
IV. Concessive, oznaczając koncesję albo wstęp; jak, qamqam, chociaż (Zapalałem się. Jakkolwiek wiel to może być naprawdę że, itp.).
V. Czastarski: jak, postqam,.VI
. Nieprzerwany, wyrażający wynik; jak, ut (ei), tak że.
VII. Zwieńczenie, wyrażający cel; jak, ut (ei), w rzędzie że; ne, że nie.
VIII. Przyczynowy, wyrażający powód; jak, qja, gdyżby.
Połączenia liczniejsze i bardziej akuratnie odróżnione w MIE niż w angielskim.