4.1.1. Deklinacja czytuje robiona dodając końce do różnych zakończeń pnia, pełnogłoski albo spółgłoski. Różne fonetyczne zmiany w języku dały wschód do różnych deklinacji. Większość szafkowych-zakończeń, jak pokazujcie w tej Nowoczesnej Indoeuropejskiej gramatyce, zawierają także ostateczna litera pnia.
Przymiotniki ogólnie czytują opasione lubią rzeczowniki, i etymologicznie być sklasyfikowane z nimi, ale oni mają jakieś osobliwości inflection którego dalszego będą objaśniani.
4.1.2. Rzeczowniki i przymiotniki czytują alternowane w czterech regularnych Deklinacjach, odróżnionych przez ich ostateczne fonemy – cecha charakterystyczna Pnia –, i przez przeciwstawność różnych kształtów w nieregularnych rzeczownikach. Oni czytują liczbowani następującą Graeco-łacińską tradycję: Pierwsza albo-deklinacja, Druga albo o-deklinacja, Tercja albo I/u-deklinacja, kwarta albo Consonantdeclension, i zmienne rzeczowniki.
NUTA. Secondor o-deklinacja także Anegdotyczna Deklinacja, przeciwstawna do reszty – i prawdopodobnie starszej w rozwoju PASZTETOWEGO nominalnego inflection –, którego utworzą razem Atematyczną Deklinację.
| Decl. | Tamować zakończenie | Nom. | Dopełniacz |
| 1. | ā, ia/ī/iā (ē, ō) | -Ø | -S |
| 2. | E/o (Anegdotyczny) | -S | -Os,-os (i) o, (-ī) |
| 3. | I, u i Dwugłoska | M., F.-S, n.-Ø | -E/ois,-e/ous, - (t) ios, - (t) uos |
| 4. | Sonanty & Spółgłoski | -S,-Ø | -(E/o) s |
| (5) | Heteroclites | -Ø,-r | -( E) n |
Pień rzeczownika może występować, jeśli spółgłoska pień, opuszczając wypadek-zakończenie; jeśli pień pełnogłoski, zastępując dla wypadku-zakończenie charakterystyczna pełnogłoska.
NUTA. Najbardziej Indoeuropeiści zmierzają odróżnić przynajmniej dwa większego typu deklinacji, Anegdotycznej i Atematycznej. Anegdotyczne nominalne pnie czytują utworzone z przyrostkiem-o - (w wołaczu-e), i pień nie przechodzi ablaut. Atematyczne pnie bardziej archaiczne, i oni czytują sklasyfikowani dalej przez ich ablaut odniesienie: acro-dynamiczny, protero-dynamiczny, hystero-dynamicand holo-dynamiczny, po ustawiającym rannego PASZTETOWEGO akcentu (dynamis) w paradygmacie.
4.1.3. Następujący Generał Panuje Deklinacji:
. Mianownikowy pojedynczy dla ożywia końce w-s kiedy zakończenia pnia I, u, ī, ū, Dwugłoska, Occlusive i Anegdotyczny (-os), albo-Ø w ā,, Sonant i s; póki w mnogi-es generał,-s dla tamtych w ā, i-os dla Anegdotycznych.
B. Biernik liczba pojedyncza wszystko masculines i feminines końce w-m; Biernik mnogi w-ms.
C. Wołaczowy pojedynczy dla ożywieni m zawsze-Ø, i w mnogim to jest bliźni do Mianownikowy.
D. Dopełniacz liczba pojedyncza obopólnie ożywia i inanimates, to czytuje utworzone z-s:-s,-es,-os. Własna stara alternatywna możliwość czytuje rozciągana-os - (i) o. Dopełniacz mnogi czytuje utworzony w-ōm (także-ēm), i w-ām w-pniach.
E. Obliques pojedynczy koniec zwykle w ja: to może potrafić I,-ei,-ēi,-oi,-ōior-āi. W mnogi, są dwa serii deklinacji, z-bh - (generał) i-m - (jedyny Gmc. I Sla.), Ogólnie-bhi,-bhis,-bhios,-bhos, i (Gmc., Bal.-Sla.) -Mis,-mos, i także jakieś kształty w-si (mnoga oznaka-s - plus skośna oznaka I), znajdowana głównie w Graeco-aryjskie dialekty.
F. Inanimates mają synkretyczny kształt dla Nom.-Ac.-Voc. W-Ø w Atematycznym, albo-m w Anegdotycznym. Mnogi koniec kształtów w albo-ā.
G. Całe Ożywieni mają ten sam kształt w mnogi dla Nom.-Voc., W-es.
4.1.4. Tak zwane Skośne wypadki – przeciwstawiły do Prostych, Nom.-Acc.-Voc –, Dopełniacz i Obliques, i.e. Celownik, Miejscownik, Instrumentalny i Ablatiwus. Jakkolwiek, Ablatiwus zdaje się nigdy independentem, ale dla anegdotycznych pni w jakichś dialektycznych terenach. Innego trzy wypadku byliśmy zwykle właśnie jednym miejscowym wypadkiem w różnych kontekstach (co my krucz Skośny), chociaż Późna SROKA jasno pokazuje nieregularną Skośną deklinację system.
NUTA 1. Są jakieś ślady – w Indoeuropejskich proto-językach których pokazują dzielone Skośne wypadki – że mogli wskazać możliwe pierwsze dzielenie – od hipotetycznego pięciu-wypadku-ie II– między Dat. I Loc.-Ins., I wtedy inny, świeższy między Loc. I Ins (patrzą Adrados). Języki lubią Sanskryt albo Avestan pokazują 8 wypadków, póki jakieś dialekty Italików zjawiają się do 8 (cf. Osc. Loc. Aasai ‘in ārā’, albo Ins. Cadeis amnud, ‘inimicitiae causae’, preiuatud‘prīuāt, itp.), Póki pokazania łaciny sześć i semisystematic Lokatywne pojęcie; Slawistyczne i Bałtyckie dialekty pokazują siedmiu, Mycenaean greka pokazuje przynajmniej sześć wypadków, póki Koiné greckie pokazania pięciu, jak Germańskie dialekty.
NUTA 2. My wiemy że biorące na szynę i łączące procesy te oddziałały Obliques nie wypasły jednolicia wśród różnych pni, i to nie zdarzyło się jednocześnie w mnogiej i liczbie pojedynczej. Przeto, tam był żado homogene i określony system deklinacji w IE III, też nie w dialektach i językach tych poszedł. Od języka do języka, od pnia tamować, różnice nad liczbą wypadków i jego budowy wyrastały. Po pierwsze synkretyzmie zaciemnione wypadki, i od tego czasu cały system zapadł: po czasie kiedy wypadki pokawałkowały w innym, że w najbardziej nowoczesnych slawistycznych językach, inny czas przyszedł kiedy całe wypadki połączone albo dokumentnie utonęły: tak dzisiaj w Romańskich językach, w Germańskim podobnych angielskich, albo w slawistycznym podobnych bułgarskich. Jakkolwiek, Nowoczesne Indoeuropejskie wymaganie usystematyzować do niejako tej rozmaitości, dokumentowanej dalejże oczywistej underlying stary system, który zwykle wynika w 6-wypadek paradygmaty (normalnie z Dat.-Abl. I Loc.-Ins.) W najbardziej odmiennych kształtach.
Nominalne Desinences (Streszczenie)
| Pojedynczy | Mnogi | |
| NOM. | -S,-Ø, (n. I-m) | M., F. -Es, n. - |
| ACC. | -M/-m̥ | M., F. -Ms/-m̥s; n. - |
| VOC. | -Ø | M., F. -Es, n. - |
| GEN. | -(E/o) s; - (e/o) s (i) o | -m (tarcza-ēm) |
| OBL. | -I- (generał Obl. Oznaka) | -Bh I-, (dialektyczny-m I-);-s I/u |
| DAT. | -Ei | -Bh (i) os, (tarcza. -Mos) |
| LOC. | -I | -Su/I |
| INS. | -E,-bhi | -Bhis, (tarcza. -Mis);-ōis (I.) |
| ABL. | -(E/o) s;-ēd/-ōd/-ād | -Bh (i) os, (tarcza. -Mos) |
1. Oni zwykle Ożywiają rzeczowniki i koniec w ā, i ia/ī/iā, i także rzadko w ē, ō. Tamten w ā bardzo obopólnie, ogólnie kobiecy w rzeczownikach i zawsze w przymiotnikach. Tamten w ia/ī/iāare zawsze kobiecy i zwykną także marka feminines w odprzymiotnikowym Ruchu. Tamten w ō i ē kobiece tylko w mniejszym używanym słówku. Tamten w etymologicznie bliźni do Nijaki mnogi w Nom.-Acc.-Voc.
-deklinacja Paradygmat
|
| Ożywcie | Nieożywiony |
| NOM. | -Ø |
-Ø
|
| ACC. | -M | |
| VOC. | -Ø | |
| GEN. | -S | |
| DAT. | -I [< *ei] | |
| LOC. | -I | |
| INS. | -Ø,-bhi, (-mi) | |
| ABL. | -ād, (-s) | |
MIE Pierwsza Deklinacja odpowiada luźno do łacińskiej Pierwszej Deklinacji (cf. Lat. Rosa, rosae, albo puella, puellae), i do Starożytnej greckiej Alfy Deklinacja (cf. Gk. χώρᾱ, χώρᾱς, albo τῑμή, τῑμῆς).
NUTA. Cały pień mógł był redukowany do IE, ponieważ to początek całokształtu tamują system przed IE III, z autentykiem zakończenie - (e) h2.
3. To przeto identyczny do tamtych rzeczowników w r, n, s Czwartej Deklinacji, ale dla jakichś szczegółów w wokalistyce: Gen. Miejcie-s i nie-es/-os; różnica między Nom. I Voc. M że-ā i. Zero-stopień Nom.-Acc.-Voc. W ia/īstems różny od Gen. W-iā.
1. Mianownikowa Liczba pojedyncza w-Ø; jak, ékwā73, klacz, sénā79, stara.
Przykład ia/ī pnie pótni/pótnī44, dama, wĺqi/wĺqī, wilczyca, djéwi/djéwī, bogini (może być także Lat. Gallīin dalszy rozciągany gallīna, rēgī w regīna, itp.), Oraz Pres.Część. Feminines, że príjonti/príjontī, “who loves”, przyjaciel, wésnti/wésntī, “who drives”, kierowca, itp.
Tamten w ē, ō, który nie występują bardzo często, może przedstawić-sas dobrze; jak w łacinie bhídhēs (Lat. Fides, ale także O. Lat. Fidis), ufają, spékiēs, gatunek, itp.
Rzeczowniki w ācan także rzadko obecne kształty w; jak w Gk. Lesb. Dika.
2. Biernik Liczba pojedyncza w-m; jak, ékwām, pótnim/pótnīm, bhídhēm.
3. Wołaczowa Liczba pojedyncza w-Ø. To jest normalnie bliźni do Mianownikowy, ale disambiguation mógł zdarzyć się z dobitną pełnogłoską stopnie, i.e. Nom. W-ā, Voc. W.4.
Dopełniacz Liczba pojedyncza w-s; jak, ékwās, sénās.
Temat w ia/ī/iā stwarza Dopełniacz Liczba pojedyncza w-ās; jak, pótniās.
5. Celownik-ablatiwus Liczba pojedyncza w-āi, prawdopodobnie od autentyku Dat. -Eiending.
Tam m także kształt-ei dla tematów w ē i w iā.
6. Miejscownik w-āi, Instrumentalny w-ā,-ā-bhi,-ā-mi.
|
| F. Ekwā | F. Potnia/potnī | F. Spekiē- | Adj. F. Cowijā |
| NOM. | ékwā | Pótni/pótnī | Spékiēs | Cowij |
| ACC. | ékwām | Pótnim/pótnīm | Spékiēm | Cowijm |
| VOC. | ékw | Pótni/pótnī | Spékiē | Cowij |
| GEN. | ékwās | Pótniās | Spékiēs | Cowijs |
| DAT. | ékwāi | Pótniāi | Spékiei | Cowiji |
| LOC. | ékwāi | Pótniāi | Spékiei | Cowiji |
| INS. | ékwā | Pótniā | Spékiē | Cowij |
| ABL. | ékwād | Pótniās | Spékiēd | Cowijd |
1. Następujący stół przedstawia mnogi paradygmat-deklinacji.
| NOM. | -S [<-es] |
| ACC. | -Ms |
| VOC. | -S |
| GEN. | -M |
| DAT.-ABL. | -Bh (i) os (-mos) |
| LOC. | -Su/I |
| INS. | -Bhis (-mis) |
2. Mianownikowy-wołacz Mnogi w-s: ékwās, néwās, cowijs.
Ten kształt mógł oczywisto spłosz z Dopełniaczem Liczba pojedyncza. W dwuznacznych kontekstach my zmieniamy raczej akcent (ekws, ekwms, ekwm).
3. Biernik Mnogi w-ms: ékwāms, néwāms.
4. Dopełniacz Mnogi w-m: ékwām, newm.
5. Celownik i Ablatiwus Mnogi w-bhos,-bhios (tarcza. -Mos); jak, ékwābh (i) os, ékwāmos.
6. Miejscownik Mnogi w-su (także-si,-se); jak, ékwāsi, ékwāsu.
6. Instrumentalny Mnogi w-bhis (tarcza. -Mis); jak, ékwābhis, ékwāmis.
Obliques mają także szczególne kształty Gk. -āisi,-ais, Lat. -Ais; jak, Lat. Rosis < *rosais.
|
| F. ékwā | F. Potnia/potnī |
| NOM. | ékwās | Pótnias/pótnīs |
| ACC. | ékwāms | Pótniams/pótnīms |
| VOC. | ékwās | Pótnias/pótnīs |
| GEN. | Ekwm | Potnim |
| DAT. | ékwābhios | Pótniabhios |
| LOC. | ékwāsi | Pótniasu |
| INS. | ékwābhis | Pótniabhis |
| ABL. | ékwābhios | Pótniabhios |
1. Pień rzeczowników Drugich końców Deklinacji w e/o, i oni zwykle czytują nazwani Anegdotyczny. Oni mogą być ożywieni i inanimates, oraz przymiotniki. Inanimates mają zakończenie-m tylko w Nom.-Acc.-Voc. Ożywieni, z Mianownikowe w-s, ogólnie męskie w rzeczownikach i przymiotnikach, ale są także kobiece rzeczowniki i ożywiają przymiotniki w-os, prawdopodobnie pozostaje starej mętności deklinacji.
2. MIE Druga Deklinacja sekunduje równowartość do Deklinacji w łacinie (cf. Lat. Dominus, dominī, albo uinum, uinī), i do Omicron Deklinacji w greku (cf. Gk. λόγος, λόγου, albo δῶρον, δῶρου).
O-deklinacja Paradygmat
|
| Ożywcie | Nieożywiony |
| NOM. | -Os | -Om |
| ACC. | -Om | |
| VOC. | -E | |
| GEN. | -Os,-os (i) o, (-ī) | |
| DAT. | -ōi [< *oei] | |
| LOC. | -Ei/-oi | |
| INS. | -ē/-ō | |
| ABL. | -ēd/-ōd | |
NUTA. Ten wzór mógł naprawdę był pisany bez początkowej pełnogłoski-o -, day iż prawdopodobny początek tej pełnogłoski zakończająca pełnogłoska jakichś anegdotycznych pni, póki inne, prymitywne atematyczne pnie reinterpreted od tego czasu i ta pełnogłoska była dodawana żeby tamować przez drogę analogii. Tak, dla anegdotycznych pni, że wlqo -, ten paradygmat mógł być przeczytany Nom. -S, Acc. -M, Voc. -E, Gen. -S,-sio, tak,-ī, itp.
3. Mianownikowy i Dopełniacz w-os może być pomieszany. To może tylko być rozwiązane z lengthenings, że w Gen. -Os-io albo os-o.
1. Mianownikowe Pojedyncze Ożywienie w-os; jak w wĺqos, wilk, dómūnos, pan, adj. Cwós, żywy.
2. Biernik Pojedyncze Ożywienie w-om; jak w wĺqom, dómūnom, cwóm.
3. Wołaczowe Pojedyncze Ożywienie w-e; jak w wĺqe, dómūne, cwé.
5. Nom.-Acc.-Voc. Sg. Nieożywiony w-om; jak w jugóm5, wyśmiewają, adj. Néwom, nowy, mrwóm, zmarły.
4. Dopełniacz Liczba pojedyncza w-os,-osio,-e/oso (także-ī); jak w wĺqosio, mrwós, dómūnī.
NUTA. Pierwotny kształt-os rzadki, że Dopełniacz musiał być odróżniony od Mianownikowy. To disambiguation zachodzeni, że już powiedziały, przez alternatywnie podłużające zakończenie albo zmieniające to zupełnie. O-deklinacja prawdopodobnie świeża w IE III – nawet chociaż to zdarzyło się już w Anatolijskim – i to dlaczego to jednorodno w najbardziej IE dialektach, bez zmian w wokalistyce albo akcencie.
6. Celownik Liczba pojedyncza w-ōi,-ō: wĺqōi, dómūnōi, néwōi, mrwṓ.
7. Lokatywna Liczba pojedyncza w-oi,-ei: wĺqoi, dómūnoi, néwoi, mrwói.
8. Instrumentalna Liczba pojedyncza w-ō: wĺqō, cwṓ, néwō, mrwṓ.
9. Ablatiwus Liczba pojedyncza czytuje utworzona w-ōd, i czasem w-ēd: wĺqōd, cwṓd, néwōd.
|
| M. Wlqo | N. Jugo |
| NOM. | Wĺqos | Jugóm |
| ACC. | Wĺqom | Jugóm |
| VOC. | Wĺqe | Jugóm |
| GEN. | Wĺqosio | Jugós |
| DAT. | Wĺqōi | Jugṓi |
| LOC. | Wĺqoi | Jugói |
| INS. | Wĺqō | Jugṓ |
| ABL. | Wĺqōd | Jugṓd |
1. Anegdotyczny Mnogi system zwykle czytuje opisywany następująco:
|
| Ożywcie | Nieożywiony |
| NOM. | -ōs [<-oes], (-oi) |
- |
| ACC. | -Oms | |
| VOC. | -ōs, (-oi) | |
| GEN. | -m, (-ēm) | |
| DAT.-ABL. | -Obh (i) os, (-omos) | |
| LOC. | -Oisu/I | |
| INS. | -is | |
NUTA. Zakończenie-ōs zwykle czytuje rozważone jak derywujcie od mnogiego zakończenia-es, i.e. *-O - (s)-es >-ōs.
2. Mianownikowe Ożywienie-wołacza Mnogiego w-ōs; jak, wĺqōs, dómūnōs, wrōs.
3. Ożywienie Biernika Mnogiego w-oms; jak, wĺqoms, dómūnoms, mrtóms.
4. Nom.-Voc.-Acc. Nieożywiony Mnogi w-ā,; jak, jug/jugá, néwa, mrwá.
5. Dopełniacz Mnogi w-ōm/-om (i-ēm); jak, wĺqōm, dómūnōm, ceiwṓm, jugṓm.
6. Instrumentalny-miejscownik Mnogi w-ois/-oisi;-ōis/-ōisi, i także, że w innych deklinacjach, Obliques w-bhis,-bhos,-bhios (-mis,-mos); jak, wĺqisi, wrōis, néwoisu, mrwṓis.
|
| M. Wlqo- | N. Jugo- |
| NOM. | Wĺqōs | Jugá |
| ACC. | Wĺqōms | Jugá |
| VOC. | Wĺqōs | Jugá |
| GEN. | Wĺqōm | Jugṓm |
| DAT. | Wĺqobhios | Jugóbhios |
| LOC. | Wĺqōisi | Jugóisu |
| INS. | Wĺqōis | Jugóis |
| ABL. | Wĺqobhios | Jugóbhios |
1. Trzeci koniec rzeczowników Deklinacji w ja, u (także ī, ū) i Dwugłoska. Mianownikowe zakończenie m-s.
2. Ta deklinacja zwykle odpowiada do łacińskich rzeczowników Trzeciej Deklinacji w ja (cf. Lat. Ciuis, ciuis, albo pars, partis), i Czwartej Deklinacji w-u (cf. Lat. Cornū, cornūs, albo portus, portūs).
I/u-deklinacja Paradygmat
|
| Ożywcie | Nieożywiony |
| NOM. | -S |
-Ø |
| ACC. | -M | |
| VOC. | -Ø | |
| GEN. | -S | |
| DAT. | -Ei | |
| LOC. | -Ø, I | |
| INS. | -ī/-ū, (-bhi) | |
| ABL. | -S | |
NUTA. Redundancja albo kombinacja z kolejnymi zakończeniami I,-ei/-oi i-u,-eu/-ou, była wspólnym uciekaniem się w zaświadczonych dialektach że znakomitych Dat. I Loc. W tej deklinacji, że w-ja-ei,-ei-ei,-eu-ei, itp, żeby odróżnić podobne kształty. Wspólna różnica Loc. -I, Dat. -Ei, był wiedziany do najbardziej dialektów Późnej SROKI, póki generał Instrumentalny w podłużanym-ī,-ū (od Ins. Zakończenie-e-h1) było zwykle używanego; Ablatiwus, kiedy to postacie, pokazuje tę samą deklinację jak Dopełniacz.
3. Ożywieni w ja i u męski albo kobiecy (obojętny do różnicy w przymiotnikach); tamten w ī i ū, zawsze kobiecy.
4. Mają rytm ukazują się Mianownikowy i Dopełniacz: różnica czytuje robiona przez pełny-stopień pełnogłoski przed deklinacją, i.e. Gen. -Ei-sfor I,-ou-s dla u – ale dla tamtych w-ti,-tu (typ II), v.i.
NUTA. Wołacz ożywieni ten sam jako Nom.-Acc.-Voc. Inanimates. W rozróżnieniu rzeczowników isn’t potrzebny, ponieważ oni mają różne pełnogłoski pnia; w przymiotnikach, jakkolwiek, Wołacz liczba pojedyncze ożywienie ja mogę być homophone z Nom.-Acc.-Voc. Pojedynczy nijaki ja; jak e.g. M.Voc. Albhí, n.Acc. Albhí. To, chociaż, rzadki wypadek, w który kontekst ogólnie dosyć dla disambiguation.
1. Mianownikowe Pojedyncze Ożywienie w-s; jak w ówis[149], maciora, nóqtis124, noc, ghóstis26, goszczą, sū́nus130, syn (cf. Także Gk. Sújus), médhus, miód, egnís, ogień, mánus, ręka, adj. Swādús, słodki, itp.
2. Biernik Pojedyncze Ożywienie w-m; jak w ówim, nóqtim, ghóstim, sū́num, mánum, itp.
3. Wołaczowe Pojedyncze Ożywienie w-ei albo I,-euor-u; jak w ówei-ówi, sū́neu/sū́nou-sū́nu, czasem ten sam Mianownikowy kształt, że planowo w łacinie (cf. Lat. Hostis).
4. Nom.-Acc.-Voc. Liczba pojedynczy Nieożywiona w ja,-u; jak w móri, pék[150], médhu, swādú123.
5. Dopełniacz Liczba pojedyncza w-eis (-ois) albo - (t) ios,-eus (-ous), - (t) uos; jak w egnéis[151], sū́nous, owéis (także tarcza. Ówios), mánous, pékwos, adj. Swādéus.
6. Celownik Liczba pojedyncza w - (ej) ei, - (ew) ei,-ou, także z długą pełnogłoską,-ēi,-ōu, egnéi, nóqtei, owéi, itp.
7. Lokatywna Liczba pojedyncza w - (ē) I, - (ē) u, Instrumentalna w-ī,-ū albo tarcza. -Bhi; jak sū́n (ē) u, owí, ow, itp.
|
| Napisać na maszynie I | Napisać na maszynie II | Nijaki | |||
|
| M. Sūnu- | F. Owi- | F. Noq-ti- | M. Senā-tu- | N. Peku- | N. Mori- |
| NOM. | Sū́nus | Ówis | Nóqtis | Sentus | Péku | Móri |
| ACC. | Sū́num | Ówim | Nóqtim | Sentum | Péku | Móri |
| VOC. | Sū́nu | Ówi | Nóqti | Sentu | Péku | Móri |
| GEN. | Sū́nous | Owéis | Nóqtios | Sentuos | Pékeus | Mórois |
| DAT. | Sū́nou | Owéi | Nóqtei | Sentou | Pékou | Moréi |
| LOC. | Sūnú | Owí | Noqtí | Sentu | Pekú | Morí |
| INS. | Sū́nū | Ow | Nóqtī | Sentū | Pékū | Mórī |
| ABL. | Sū́nous | Owéis | Nóqtios | Sentuos | Pékeus | Mórois |
1. Jego inflection podobny do iż ja, u, ale oni nie mają kolejne pełnogłoski przed deklinacją, i ī i ū czytują zastąpieni przed pełnogłoską przez-ij,-uw. Oni zawsze kobiec, i oni nie mogą być inanimates też nie przymiotniki. Oni przeważnie PASZTETOWA okopowizna, i znajdowana głównie w Indo-iranka.
|
| F. Dnghū-3 | F. Swekrū-132 | F. Dhī- | |
| NOM. | Bhrūs | Dńghūs | Swekrū́s | Dhīs |
| ACC. | Bhrūm | Dńghūm | Swekrū́m | Dhíjm |
| VOC. | Bhrū | Dńghū | Swekrū́ | Dhī |
| GEN. | Bhruwés | Dnghuwós | Swekruwés | Dhijós |
| DAT. | Bhruwéi | Dnghuwóu | Swekruwéi | Dhijéi |
| LOC. | Bhruwí | Dnghuwí | Swekruwí | Dhijí |
| INS. | Bhrū́ (bhi) | Dnghū́ (bhi) | Swekrū́ (bhi) | Dhij (bhi) |
| ABL. | Bhruwés | Dnghuwós | Swekruwés | Dhijós |
1. Są długie dwugłoski āu, ēu, ōu, ēi, które czasem przedstawią krótkie pełnogłoski, oraz inne zakończenia bez dwugłoski, i.e., ā, ē, ō.
NUTA. Kopytko prawdopodobnie pozostaje starszych dwugłosek, od IE II. Przeto, nawet chociaż pod względem Późnego Proto-indoeuropejski są jedyne pnie z wariantami āu, ēu, ē, itp, ten mogą wszystko będą sklasyfikowane jako zakończenia Dwugłoski, ponieważ pierwotne pnie były formowane jako dwugłoski w historii języka. To niby nierówność zwykła w dzisiejszych językach, że to było już czterech millennia temu.
W Dopełniaczach stopnia zera są kształty z-ja- albo-ij - albo-u - albo-uw -, zależąc dwugłoski.
|
| M. Cōu-117 | M. Djēu-63 |
| NOM. | Cṓus | Djḗus |
| ACC. | Cōm | Djēm/dijḗm |
| VOC. | Cóu | Djéu |
| GEN. | Cóus | Diwós |
| DAT. | Cowéi | Diwéi |
| LOC. | Cowí | Djéwi/diwí |
| INS. | Cóū | Djéū |
| ABL. | Cóus | Diwós |
NUTA. Ten nieco IE słówko, zwykle drugorzędne budowy – specjalnie znajdowany w greku – w-eus,-euos, że w Av. Bāzāus, Ręka, Gk. Bazyleus, który także tak opadł.
1. Następujący stół opisuje ogólny mnogi system, obopólnie do Czwartej Deklinacji.
|
| Ożywcie | Nieożywiony |
| NOM. | -Es |
- |
| ACC. | -Ms | |
| VOC. | -Es | |
| GEN. | -m, (-ēm) | |
| DAT.-ABL. | -Bh (i) os, (-mos) | |
| LOC. | -Su/I | |
| INS. | -Bhis, (-mis) | |
NUTA. Nieożywione mnogie kształty, i-ā, odpowiadają do starszej pełnogłoski pnia bardziej rannego rusztowania języka, mianowicie-h2 i-eh2, następując Laryngeals Teoria.
2. Różnoimienny w Pojedynczy, w które jedyne jakieś Nominatives mają-s, w Nom.-Voc. Mnogi-s generał, i tam zawsze jeden dylemat-stopień pełnogłoska, e. Tak, przeciwrządowa Liczba Pojedyncza-mnoga w-s/-esis faktycznie Ø/e różnica. Ta przeciwstawność ma także czasem inna oznaka, pełnogłoska przed zakończeniem (patrzą § 4.7.
3. Nom.-Voc. Mnogie Ożywienie m normalnie w-es; jak w cówes, ówes, sū́nes, itp.
Są kształty w-ei-es dla I pni, że w owéjes; w-eu-es dla u pnie, że w sūnéwes; w ijes,-uwes dla ī, ū; jak w bhrúwes; itp.
4. Biernik Mnogie Ożywienie m w-ms: ówims, sū́nums, cōms/cóums.
NUTA. Jacyś uczniowie odbudowują dla IE III biernik mnogie zakończenie-ns, ponieważ większość zaświadczonych proto-języków pokazują obaj-ns (jak jakieś zakończenia w Sanskrycie albo Germańskim) albo długa pełnogłoska, czasem z-s. Większość ich także przyjmują autentyk, starszy-msform (logiczny biernik liczba pojedyncza-m - plus mnoga oznaka-s), ale oni wolą odbudować zaświadczone-ns, tak (domyślnie) sugestia pośrednia faza wspólna do wszystko proto-języki, i.e. IE II-ms > IE III-ns > proto-języki - [n] s. My nie wiemy jeśli taka pośrednia faza zdarzyła się, i jeśli to robiło, jeśli to było wspólno do całych języków, albo jeśli to było wspólnego jedyny do tamtych języków których przedstawimy w jakichś deklinacjach-ns, i w innych deklinacjach inne zakończenia. Co my wiedzieć z jakimś pewniakiem m że kształt-msexisted, i przynajmniej od IE II, że Anatolijskie dialekty pokazują.
5. Nom.-Voc. Acc. Mnogi Nieożywiony w-ā,: pékwā, mórja, médhwā, swādwá, itp.
6. Dopełniacz Mnogie Ożywienie w-om/-ōm (i Gmc. -ēm): ówjom, nóqtjom, sū́nuwēm/sū́nuwom, cówōm, itp.
NUTA. -m Acc. Sg. Ożywcie, Nom.-Acc.-Voc. Sg. Nieożywiony i ten wypadek mógł czasem spłosz. To disambiguated z sylabotwórczym stopniem Dopełniacza, pełnego albo podłużanego, że liczba pojedyncza zawsze Ø.
|
| F. Owi- | M. Sūnu- | F. Bhrū- | M. Cou- |
| NOM. | Ówes | Sū́nes | Bhrúwes | Cówes |
| ACC. | Ówims | Sū́nums | Bhrūms | Cóums |
| VOC. | Ówes | Sū́nes | Bhrúwes | Cówes |
| GEN. | Ówjom | Sū́nuwēm | Bhrúwōm | Cówōm |
| DAT. | Ówibhios | Sū́numos | Bhrū́bhos | Cóubhios |
| LOC. | Ówisi | Sū́nusu | Bhrū́se | Cóusi |
| INS. | Ówibhis | Sū́numis | Bhrū́bhis | Cóubhis |
| ABL. | Ówibhios | Sū́numos | Bhrū́bhos | Cóubhios |
7. Obliques ogólnie czytują dzieląc do dwóch grup, w-bh - (że Lat., Gk., I.- I., Ręka., I Cel.) I w-m - (że Gmc. I Bal.-Sla.). Są, tak,-bhis,-bhos,-bhios,-bhi, i-mis,-mos; jak, sū́nubhis, sū́nubhos, sū́nubhios, sū́numis, sū́numos.
Tam także inne zakończenie możliwe, że w-s I,-s-u, s-e, ogólnie Lokatywny (w ja.- I. I Bal.-Sla.), Ale także możliwie ogólny Dat.-Loc.-Ins. (Jak w greku); jak, sū́nusi, sū́nusu, sū́nuse.
W Skośnym Mnogim ograniczonym systemie, którym wspólny rys Proto-bałtosłowiańskie i Proto-indo-irańskie dialekty, (i, do niejako, Proto-greka i Proto-armenki), Instrumentalnej prawdopodobnie były formowane dodają mnogą oznakę-sto Instrumentalna Liczba pojedyncza Drugiej Deklinacji,-bhi,-mi. Dat.-Abl. Wtedy byłem przeciwstawiwszy w pniu pełnogłoski do Instrumentalnej:-bhosor-mos przeciw-bhis albo-mis. Miejscownik był robiony z-s znaczeniem mnogim, i-iwhich Loc. Oznaka.
NUTA. Jego początek m prawdopodobnie mnoga oznaka-s -, do który miejscowy wypadek zakończający ja czytuje dodawany. To ogólne skośne zakończenie w anegdotycznej deklinacji.
1. Pień Rzeczowników Drugich końców Deklinacji w Spółgłosce albo Sonancie, i.e. -N,-r,-s, Occlusive (specjalnie-t), i rzadko-l,-m. Inflection ożywieni esencjonalnie ten sam jako że Sekundy albo Anegdotycznej Deklinacji.
2. Rzeczowniki Czwartej Deklinacji w MIE odpowiadają do łacińskich rzeczowników Pierwszej Deklinacji w-r (cf. Lat. Magister, magistrī), i Trzecia Deklinacja w spółgłosce (cf. Lat. Prīnceps, prīncipis, phoenīx, phoenīcis, cōnāmen, cōnāminis, itp.), I do Starożytnego greka Labilna i Miękkopodniebienna deklinacja (cf. Gk. Ἄραψ, Ἄραβο03c, albo Φρύξ, Φρυγό03c).
Mianownikowe zakończenie m-s (z Occlusive,-m,-l), ale tam także Mianownikowy Sg. Z bezgrzeszną pełnogłoską pnia (desinence-Ø i podłużane zakończenie pełnogłoska), tak że pełny Wołacz-stopnia czytuje odróżniony. I to jest żadno zamieszanie w Nom./Gen., Jak-shas różny stopień pełnogłoski (Nom. -S, Gen. -Es albo-os).
Konsonansowy Paradygmat-deklinacji
| Occlusive,-m,-l | -R,-n,-s | |
| NOM. | -S | -Ø (długa pełnogłoska) |
| ACC. | -M [m̥] | |
| VOC. | -Ø | -Ø (pełny stopień) |
| GEN.-ABL. | -E/os | |
| DAT. | -Ei | |
| LOC. | -I | |
| INS. | -Bhi, (-mi) | |
NUTA. Te ograniczone Skośne zakończenia prawdopodobnie już pękały w Późnej SROCE, przynajmniej w dialektalnej-do-dialektalnej bazy. Porównajcie Indo-iranka Dat. -Ei, Loc. -I; Italika Dat. -Ei, Loc.-Inst.-Abl. -I; Grek Inst. -Bhi; w Bałtosłowiańskim Inst. -Mi, itp. Tam żaden ścisły autentyk nie modelujemy iż włącza każdy dialekt, ale my możemy solidnie implikować pierwotną Skośną deklinację I, którą wzięliśmy na szynę do ja (Loc.) I-ei (Dat.) Już w Późnej SROCE.
3. Inanimates mają bezgrzeszne pnie pełnogłoski z różnymi sylabotwórczymi stopniami. W rzeczownikach tam muszą być żadnym zamieszaniem w ogóle, że oni różne słówko, ale nijakie przymiotniki mogli błądzić w Mianownikowym albo Wołaczu Ożywiają. Różnica tak czytuje otrzymywana z wokalistyką, że w Ożywieniu-ōn vs. Nieożywiony na, Ożywiają-ēs vs. Nieożywiony-es (nijakie rzeczowniki w-s m w-os).
1. Mianownikowy Sg.Ożywieni w-s; jak, dṓms, dom, pṓds37, stopa, bhŕghs128, zagrzebują się, dṓnts173, ząb.
2. Biernik Pojedyncze Ożywienie w-m [m̥]; jak, dṓmm, pṓdm, bhŕghm, dṓntm.
3. Wołaczowe Pojedyncze Ożywienie w-Ø; grzech pōd, bhrgh, dōnt.
4. Nom.-Acc.-Voc. Liczba pojedynczy Nieożywiona w-Ø, z różnymi wokalisty; jak w krd[153]
5. Dopełniacz Liczba pojedyncza w-es/-os; jak w péd (e) s/pedés, dént (e) s/dentés, dém (e) s/demés.
6. Celownik Liczba pojedyncza w-ei: pedéi, dontéi, bhrghéi, itp.
7. Lokatywna Liczba pojedyncza w ja: pedí/pédi, dṓnti, bhrghí, itp.
|
| M. Ped- | M. Dōnt- | N. Krd- |
| NOM. | Pōds | Dōnts | Krd |
| ACC. | Pṓdm | Dṓntm | Krd |
| VOC. | Pōd | Dōnt | Krd |
| GEN. | Pedés | Dentós | Krdós |
| DAT. | Pedéi | Dentéi | Krdéi |
| LOC. | Pedí | Dentí | Krdí |
| INS. | Pedbhí | Dentmí | Krdbhí |
| ABL. | Pedós | Dentós | Krdós |
1. Mianownikowe Pojedyncze Ożywienie w-Ø z podłużaną pełnogłoską; jak w mātḗr/mtēr14, macierz, kwōn[154], pies, ghésōr, ręka (cf. Hitt. Kiššar, Gk. Kheirí), órōn139, orzeł.
Pnie w s, ndher-genḗs, degenerat, génōs32, ród, áusōs69, brzask ranny, nébhōs31, chmura.
2. Biernik Sg. Ożywcie w-m; jak w mātérm, kwónm, ndheregenésm, áusosm, ghesérm.
3. Wołaczowe Pojedyncze Ożywienie w-Ø z pełną pełnogłoską; jak w mātér, kúon, áusos.
4. Nom.-Acc.-Voc. Liczba pojedynczy Nieożywiona w-Ø; jak w nómn, génos.
Przymiotniki w-s mają nijaki w-es: (a) sugenés (cf. Gk. Eugeniuszowie, O. Ind. Suganaḥ)
5. Dopełniacz Liczba pojedyncza w-es/-os; jak w mātrés/mātrós (także mātŕs, patŕs, bhrtrs, itp.), Kunés/kunós, nomnés/nomnós, ornés.
Rzeczowniki i przymiotniki w-s mają e, nie o, że zwieńczenie tamują pełnogłoskę: genesés, ausosés.
6. Celownik Liczba pojedyncza w-ei, Lokatywnej Liczbie pojedynczej w ja: mātérei, mātéri, kwónei, ausoséi, ghésri itp.
8. Instrumentalna Liczba pojedyncza w-bhi (dialektyczna-mi): mātrbhí, kunbhí, ausosbhí, itp.
|
| M. Kwon | F. Māter | N. Genos | N. Nomn | Adj. M. Ndhergenes |
| NOM. | Kwōn | Mātḗr | Génōs | Nómn | Ndhergenḗs |
| ACC. | Kwónm | Mātérm | Génōs | Nómn | Ndhergenésm |
| VOC. | Kwon | Mātér | Génōs | Nómn | Ndhergenés |
| GEN. | Kunés | Mātrós | Genesós | Nomnós | Ndhergenéses |
| DAT. | Kunéi | Mātréi | Geneséi | Nomnéi | Ndhergenḗsei |
| LOC. | Kwóni/kuní | Māt (é) rí | Genesí | Nomní | Ndhergenḗsi |
| INS. | Kunmí | Mātrbhí | Genesmí | Nomnbhí | Ndhergenḗsmi |
| ABL. | Kunós | Mātrós | Genesós | Nomnós | Ndhergenḗsos |
Z paradygmatem obopólnie do Trzeciej Deklinacji, tutaj jakieś odmienne przykłady.
|
| M. Kwon | F. Māter | N. Genos | M. Dōnt- | N. Nomn- |
| NOM. | Kwónes | Mātéres | Génesa | Dṓntes | Nṓmna |
| ACC. | Kwónms | Mātŕms | Génesa | Dṓntms | Nṓmna |
| VOC. | Kwónes | Mātéres | Génesa | Dṓntes | Nṓmna |
| GEN. | Kunóm | Mātrṓm | Genesṓm | Dōntóm | Nōmnóm |
| DAT. | Kunmós | Mātrbhiós | Genesbhós | Dōntbhiós | Nōmnbhiós |
| LOC. | Kunsú | Mātrsú | Genessí | Dōntsí | Nōmnsí |
| INS. | Kunmí | Mātrbhís | Genesbhís | Dōntbhís | Nōmnbhís |
| ABL. | Kunmós | Mātrbhiós | Genesbhiós | Dōntbhiós | Nōmnbhiós |
4.6.1. Wielu rzeczowniki zmieniają w Deklinacji, i oni czytują nazwani Heteroclites.
Nuta. I.e., “nouns różnego inflections” (ἕτερο03c, “another”, κλινω, “to inflect”)
4.6.2. Heteroclitic kształty czytują odizolowane i archaiczny, dae tylko w Inanimates, że pozostaje starszego systemu, dobrze zaświadczyły w Anatolijskim.
4.6.3. Oni składają się jednego kształtu poznaczyć Nom.-Acc.-Voc, i inny dla Obliques, że e.g.
. Przeciwstawność Ø-n: dḗrus, drunós54, drzewo; ōs, ōsónos, usta.
B. Przeciwstawność r - (e) n: ághōr, aghnós60, dzień; bhḗmōr, bhēm (e) nés udo, jqr (t), jqn (t) ós, wątroba, wódōr, wodonós (cf. Dostay. Wato/watins), údōr, udn (t) ós (cf. Gk. údōr, údatos), polewają, itp.
NUTA. Dla PASZTETOWEGO korzenia bhed (h), cf. Slav.bedro, Lat. Femur, feminis/femoris; dla SROKI jēqṛ, cf. Gk. Hēpar, Lat. Iecur, Av. Yākarə, dla jeqṛ cf. Ved. Yákṛt, i bilansują jego Obl. Skr. Yakn-ás, Gk. Hḗpat-os < *hēpn̥ (t).
4.6.4. Theheteroclites pójdą za kształtem Dopełniacza Liczba pojedyncza formując Obliques. Iż tak w podłużającym przed deklinacją, wokalistyką, i w akcencie też.
4.7.1. Predeclensional pełnogłoska że który poprzedza zakończenie, nawet Ø zakończenie; i.e., My wyjęzyczamy się że Nom. Patḗr57 (< starszy *patér-s) ma długą predeclensional pełnogłoskę; iż Wołacz patérhas pełny, i że patŕs ma to Ø. Inne przykłady trzech możliwości m pōd, strąk i-pd -.
NUTA. Sylabotwórcze zmiany w tembrze i stopniu nie meaningful przez siebie, oni multifunctional: oni mogą tylko mieć treść w specyficznej deklinacji, i to niekoniecznie zawsze ten sam. Oni tak disambiguating elementy, która pomoc odróżniają homophones (i.e., Słówko tamten głos alike).
4.7.2. Dwa rodzaju nominalnego inflection nie mają kolejną pełnogłoskę: iż w ja, u, i że imiesłowów Reduplicates.
4.7.3. Pnie w r i n mają dwa możliwości, obu z Nom. Sg. W-Ø i naddałem pełnogłoskę.
1. Nom. Z podłużaną pełnogłoską, Acc., Voc. Z pełną pełnogłoską, i Gen. -Ø. Tembr może być e albo o, zależąc słówko.
. W r, że w Nom. Mātḗr (< starszy *mātér-s), Acc. Mātérm, Voc. Mātér, Gen. Mātrós.
B. W n, w SROCE korzeń pnie, że w psie: Nom. Kwōn/kuwṓn (< starszy *kwon-s), Acc. Kwónm/kuwónm, Voc. Kúon/kúwon, Gen. Kunós.
2. Czasem, Dopełniacz ma pełny stopień jak Biernik i Wołacz. Ten stopień nadmiarowy, nie potrzebny dla disambiguation Dopełniacza od Mianownikowego. Są, że ponad, różne tembr e i o, czasem o w Nom.-Acc.-Voc., I e w Gen., Czasem o w Acc.-Voc.-Gen. I e w Obl.
4.7.4. To jest zwykle ta sama wokalistyka w rzeczownikach zakończenie w Occlusive.
Wyjątek czytuje robiony w przymiotnikach i imiesłowach w-nt, których przedstawią długą pełnogłoskę w Mianownikowej, pełnej pełnogłosce w Bierniku i Wołaczu, i zero-gradein Dopełniacz; cf. Bherṓnts/bheróntm/bherntósor bherḗnts/bheréntm/bherntós.
NUTA. Są pozostaje co zdaje się być starszą kolejną wokalistyką w monosyllabics. Warianty ped/strąk, neqt/noqt, itp. Zaproponujcie autentyk (i.e. IE II) paradygmat Nom.pōd-s, Acc. Pōd-m, Gen. Ped-ós. To, znowu, przeważnie niewczesny dla Nowoczesnego Indoeuropejski, w których obaj kolejnego kształtów może ukazać się w mrożonym słowniku, czy z o czy e.
4.7.5. Pnie w s nie przedstawiają zera-stopień. Ożywieni, że już powiedziały, przeciwstawią podłużaną-pełnogłoskę Mianownikową do innych wypadków, których mają pełną pełnogłoskę, i.e., Nom. -ēs, odpoczynek-es, Nom. -ōs, odpoczynek-os.
4.7.6. My wiemy już co zachodzeni z pniami w ja, u, którym mam dwa generała modeluje:
1. Nom. -, Acc. -Ja-m, Voc. -Ei albo I, Gen. -Ja-os/Nom. -Na, Acc. -U-m, Voc. -Ei albo I, Gen. -U-os
2. Nom. -, Acc. -Ja-m, Voc. -Eu albo-u, Gen. -Ei-s/Nom. -Na, Acc. -U-m, Voc. -Eu albo-u, Gen. -Eu-s
NUTA. To odwrócenie normalnej sytuacji: Nom.-Acc.-Voc. Miejcie zero-stopień (ale dla jakiegoś Voc.), Gen. Ø albo pełny. Różnica czytuje otrzymywana przez kolejne kształty; jak w Voc., W które zakończenie-ei odróżnia to od Neuters w ja; albo z zmianami e/o.
4.7.7. Tamten w Długiej Dwugłosce zmieniają dwugłoskę (albo długa pełnogłoska) z jor w, która przedstawia Ø-stopień; jak w djḗus63, djēm, diwós; albo nu-s127, naw-ós. Jednolita wokalistyka (i.e., Żadna pełnogłoska zmiana) nie czytuje uogólniona, mimo.
NUTA. Te dwugłoski odbijają możliwie starszą sytuację, pełnogłoski plus krtaniowej (jak-eh2) i oni prawdopodobnie związan z rzeczownikami w, i także do tamtych w e ando.
4.7.8. Pnie w ā zwykle utrzymują jednolitą wokalistykę: Nom.-Voc. -ā, Acc. -ām, Gen. -ās. Ale tamten w i/ī może zmienić Nom.-Voc. -I/-ī, Gen. -Iās.
Są także pozostaje-ā w Voc. (I nawet Nom.), Oraz aj, cf. Gk. γυναι (gunai, przykład także spotkał się w Armence), Gk. Ευρωπ03b (Eurōpai) i inne kształty w aj w łacinie (jak rosae <-*rosai), Stary indianin i inny IE dialekty. -ē i-ō zakończenia mają także ślady kolejnych fonetycznych zmian.
NUTA. W O. Gk. Εὐρώπ03b (Eurōpē), Εὐρώπ03b (Eurōpā), Dopełniacz Eurōp-aj, który daje także anegdotyczny przymiotnik Eurōpai-ós, stąd Nowoczesny Indoeuropejski przymiotnik Eurōpaiós, Eurōpai, Eurōpaióm, i urzeczownikowiane kształty (z akcentem przesuwają miejsce) Eurōpáios/Eurṓpaios,-om,-ā. W łacińskim tym-aj-o - odpowiada do-ae-u -, otóż Europae-na,,-um. Zobaczcie także § 1.7.5.
4.7.9. Wreszcie, Nijakie pnie odróżniają Nom.-Acc.-Voc. Kształty przez mające predeclensional pełnogłoskę, normalnie Ø (zakończenie także Ø, ale dla anegdotycznych pni), że my zobaczyliśmy w rzeczownikach zakończenie w ja, u, r, n i Occlusive; jak mádhu, nmn, krd. Są wyjątki, mimo:
1. Rzeczowniki z podłużaną albo pełną pełnogłoską; jak, Gk. údōr61 (od údros, cf. Także O. Ind. áhar)
2. Rzeczowniki w s nie mogą mieć-Ø -, oni mają-o - w rzeczownikach,-e - w przymiotnikach; jak w génōs, prąd; adj. Eugenḗs, dobrego prądu.
3. Finalse/o mają jednolitą predeclensional pełnogłoskę, normalnie o, plus Nom.-Acc.-Voc zakończenie-m.
NUTA 1. W Skośnych wypadkach, neuters czytują opasłszy lubią ożywieni.
NUTA 2. Są żaden neuters w, ale dla tamten który nie stawały wspólne mnogie rzeczowniki, że e.g. N. Búbli, Biblia, lit.“the books”, od Gk. Búbliom, książka.
4.8.1. Wokalistyka w Mnoga ogólnie ten sam jako w Pojedynczy. W Mianownikowym-wołaczu i Bierniku, proste wypadki, pełny stopień pełnogłoski generał (tam żaden Mianownikowy z podłużaną pełnogłoską), i w Dopełniaczu zerowy-stopień generał. Ale są także jakieś szczególne sytuacje:
1. Są przykłady pełnej pełnogłoski w Nom.-Voc.; Pnie w-ei-es i-eu-es (w ja, u pniach); w-er-es,-rudy;-en-es,;-es-es.2. Czase
m, tembr pełnogłoski zmienia; jak, ákmōn/ákmenes, (szuler) kamień, który daje Lith. Akmuö/akmenes, O. C. S. Kamy/kamene, itp.
3. Są także jakieś zero-stopnie; cf Gk. Óies. Także jakieś analogiczne kształty, że Gk. Kúnes, Lat. Carnes.
4.8.2. Ø-cieniują, wyjątek w Nom.-Voc., Zwykły w Bierniku Mnogim w ja, u pnie; jak w derywatach z kształtami-ja-ns,-u-ns.
Jak generał panują, wtedy, Mnogi ma pełną pełnogłoskę: ákmenes, mātéres, itp.
4.8.3. Pnie w s Inanimates w Nom.-Acc.-Voc. Mnogi prezent-es,-es-ā: oni pójdą za tembrem pełnogłoski w całokształcie inflection, ale dla Nom.-Acc.-Voc. Liczba pojedynczy w-os. Reszta m w-Ø.
4.8.4. Ogólna wokalistyka Dopełniacza Mnogiego Ø. Ale pełny stopień czasem występuje, też; jak w ákmenom. Najbardziej wspólne pnie w który pełny stopień może występować n i czasem r; jak w mātrṓm, który mógł także mātérōm.
Żeby podsumować, Mianownikowy Mnogi zwykle czytuje przeciwstawiony do Mianownikowego Pojedynczy, póki Dopełniacz i Biernik zmierzają zasymilować Liczbę pojedynczą i Mnogą. Kiedy kopytko ta sama, pełna pełnogłoska występuje w Bierniku, i Ø w Dopełniaczu.
4.8.5. W Obliques, gdzie to jest różnica, kształt że Mianownikowej Liczby pojedyncze Ożywienie albo Nom.-Acc.-Voc. Pojedynczy Nieożywiony; i kiedy, w ladzie ich, to jest różnica między pełnym- i Ø-stopniem, oni biorą kopytko. Przykład Ożywieni strąk, który daje Nom. Pōds, Gen. Pedós, Obl. Mnogi podbhís. W Inanimates tym zachodzeni z sstems które mają-os w Nom.-Acc. I-es w innych wypadkach; jak w génōs, genesí, genesbhós. I w Heteroclites że przeciwstawią-n w wypadkach iż nie Nom.-Acc.-Voc. Z r, s albo Ø.
Zero-stopień w predeclensional sylabie bardzo obopólnie, li to ma wokalistykę Dopełniacza albo pełny; jak, kwōn/kunsí. To Ø-stopień występuje także w r pnie, że w patrós, patrbhiós. Otóż w ja, u, pnie też, w Nom. I Acc. Sg., Póki e inaczej występuje (w Nom. Pl., I czasem w Gen. Sg. I Pl.). Obliques Mnogi mają Ø; jak, egníbhios, egnísi, egníbhis; ghóstibhis, itp.
4.9.1. Jak i sylabotwórcze stopnie, akcent używany (normalnie nadmiarowo) żeby przeciwstawić Proste wypadki (Nom.-Acc.-Voc.) Do Skośnych.NUT
A. To jedno z najgorzej odbudowaną stronę Proto-indoeuropejską, że każdy język rozwinął jego własny akcentowy system. Jedyny Vedic Sanskryt, grek i Bałtosłowiańska postać dialektów mieć bardziej albo mniej trzymany najbardziej stary akcentowy system, i nawet ten mają undergone różne systematyzacj, które zaciemnią wciąż bardziej pierwotną sytuację w Proto-indoeuropejskie
4.9.2. W monosyllabics, kolejny system jasno czytuje obserwowany:
Nom. Pōds, Acc. Pṓdm, Gen. Pedés.
Nom. Kwōn, Acc. Kwónm, Gen. Kunós.
4.9.3. W polysyllabics, tam e.g. Dhúg (a) tēr131, dhug (a) trós, itp., Ale także bhrter, bhrtrs (cf. Skr. Bhartuḥ, O. N. Bróðor), albo mātŕs (cf.
O. Ind. Matúr), patŕs (cf. Dostay. Fadrs), itp.
1. Pnie w ja, u, miałem prawdopodobnie okopowy akcent w Nom.-Acc., I Dopełniacz z akcentem na deklinacji, że w reszcie przykładów.
2. Tamten w ā nie jasno odbudował, przeto kolejny system czytuje utrzymywany.
3. Wołacz mógł być odróżniony z akcentem. Generał panują, zachował się w Skr., Gk. I O. Sla., Że to bezprzyciskowe, ale dla początku frazy; w tym wypadek, odchodzeni akcentu w pierwszej sylabie, żeby odróżnić to od Mianownikowe z akcentem na deklinacji.
NUTA. Akcent w Wołaczu także związany z intonacją frazy.
4.9.4. W Mnogim systemie żaden generał akcent wzór nie może występować. Każdy Indoeuropejski dialekt rozwinął jego własny system odróżnić homophones w Pojedynczym i Mnogi. W Obliques, jakkolwiek, akcent że Dopełniacza, kiedy to czytuje przeciwstawione do Nom.-Acc; jak w patrbhiós, mātrbhís, itp.
NUTA. Więc-calledqetwóres-reguła była obserwowana przez bardziej rannych uczniów, ale tylko świeżo podpadła. To jest dźwiękowe prawo SROKI akcent, wyrażając iż w słowie trzech sylab é-o-x akcent będzie miękczony do penultimate, e-ó-x. Przykłady włączają qetwóres < qétwores, czterej, pojedyncze bierniki r-pnie (cf. Swesórm < swésorm, siostra), r/n-heteroclitica (cf. Ghesórm < ghésorm, ręka), s-pnie (cf. IE *h2ausósm < *h2éusosm, dni). Ta reguła fed przez przywdziane bardziej ranne dźwiękowe prawo że zmiany *eto IE o po akcentowanej sylabie, i.e. qetwóres < qétwores < *qétweres. Rix (1988) invokes ta reguła objaśnić dlaczego w PASZTETOWYM Perfekt o-klasyfikują korzeń czytuje akcentowana, e.g. Gegón -/gégn - < gégen -/gégn, formowałem, zrodzony.
4.10.1. Nominalny Compositum albo nominalny skład proces kładzenia dwóch albo bardziej słówka razem utworzyć inne słowo. Nowe słowo, nazwało Mieszane Słowo, czy Rzeczownik czy Przymiotnik, i to nie koniecznie ma tej samej znaczącej jak jego strony.
4.10.2. Drugi termin Mieszanego Słowa może być
A) Rzeczownik (Gk. Akró-polis, “high miasto, citadel”)
B) Przymiotnik (Gk. Theo-eíkelos, “similar do gods”) albo
C) Rzeczownik przystosowany do odprzymiotnikowego inflection (Gk. Arguró-tozos, “silver arc”)
NUTA. Czasem przyrostek czytuje dodawany (cf. Gk. En-neá-boios, “of dziewięć cows”), i Mieszany Rzeczownik może mieć różny rodzaj niż drugi termin (cf. Lat. Triuium, “cross roads”, od trēs i uia).
4.10.3. Pierwszy termin Bezgrzeszny Pień, bez różnicy słowa klasa, rodzaj albo liczba. To może być Przysłówkiem, Liczebnikiem (Gk. Trí-llistos, “supplicated trzy times”, polú-llistos, “very supplicated”) albo Zaimek (cf. O. Ind. Tatpuruṣa, “that man”), oraz Nominalny-ustny pień z Nominalnym (Gk. Andra-phónos, “who zabija man”), Adjetival (Gk. Akró-polis), albo Ustna funkcja (Gk. Arkhé-kakos, “who rozpoczyna evil”), i także Przymiotnik właściwy (Gk. Polú-tropos, “of dużo resources”).
4.10.4. Zwykle, pierwszy termin ma zero-stopień, cf. O. Ind. ṇr-hán, Gk. Polú-tropos, Lat. Aui - (birety), itp. Wspólne wyjątki pnie w-e/os, że Gk. Sakés-palos, “who chwieje się shield” (Gk. Sákos, “shield”), i jakieś przyrostki które czytują zastąpione przez podłużające w ja, cf. Gk. Kudi-áneira, “who gloryfikuje men” (Gk. Kudrós), Av. Bərəzi-čaxra -, “of wysoki wheels” (Av. Bərəzant -).
W Anegdotycznych pniach, jakkolwiek, anegdotyczny-e/o postacie zawsze, że oif Rzeczownik albo Przymiotnik (Gk. Akró-polis), że e jeśli Czasownik (Gk. Arkhé-kakos).
4.10.5. Pierwszy termin zwykle określa sekundę, przeciwieństwo rzadkie; magistralne Mieszane typy:
Utworzony przez Czasowniki, cf. O. Ind. ṇr-hán, Gk. Andra-phónos (Gk. Andro - nowszy) Lat. Auceps, O. Sla. Medv-ĕdĭ, “honey-eater”, miś, i także z drugim terminem określającym pierwszym, że Gk. Arkhé-kakos.
B. Nominalny Determiners (pierwszy termin określa sekundę), z pierwszym Rzeczownikiem terminu (cf. Gk. Mētro-pátōr, “mother’s father”, Got. þiudan-gardi, “kingdom”), Adective (cf. Gk. Akró-polis, O. Sla. Dobro-godŭ, “good time”, O. Ir. Odna-airgit, “white plant”, Lat. Angi-portus, “narrow pass”), albo Liczebnik (cf. Lat. Tri-uium, od uia, Gk. ámaza, “chariot frame”, od ázōn).
C. Odprzymiotnikowy Determiners (tatpuruṣa - dla indyjskich gramatyków), z pierwszym Rzeczownikiem terminu (cf. Gk. Theo-eíkelos, Got. Gasti-gods“good dla guests”), Przysłówek (cf. O. Ind. ájńātas, Gk. ágnotos, “unknown”, phroudos, “who na jego way”, od pró i odós).
D. Dzierżawczy Compounds (bahu-vrihi -, “which ma wiele rice”, dla indyjskich gramatyków), że w Eng. Boso, “ (kto jedzie) z gołym feet”, z pierwszym Rzeczownikiem terminu (cf. Gk. Arguró-tozos, O. Sla. črŭno-vladŭ, “of czarnoskóry hair”), Przymiotnik (cf. Lat. Magn-animus, “of wielki spirit”), Przysłówek (cf. O. Ind. Durmans, GK. Dus-menḗs, “wicked”).
Akcent mógł także odróżnią Determiners od Possessives, że w O. Ind. Rāja-putrás, “a king’s son”, od O. Ind. Rajá-putras, “who ma syna jako król, king’s father”.
5.1.1. W IE III, rzeczownik mógł być określony w trzech różnych drogach: z innym rzeczownikiem, że w “stone wall”; z rzeczownikiem w Dopełniaczu, że w “the ojcowym house”; albo z przymiotnikiem, że w “paternal love”. Ten całe możliwy w MIE też, ale przymiotnik odpowiada do trzeciej drogi, i.e., Do iż niby słówko – możliwie derywowany od starszych Dopełniaczy – że czytują opasione żeby zrobić to zgadzają się w wypadku, rodzaj i liczba z rzeczownikiem oni określają.
5.1.2. Przymiotnik od starszych jeleni lubią rzeczownik, i nawet dzisiaj Indoeuropejskie języki mają możliwość zrobić przymiotnik rzeczownik (jak angielski), albo rzeczownik przymiotnik (kamień ściana). Furthermore, jakieś słówko rzeczowniki i przymiotniki zbyt: wŕsēn79, samczyk, człowiek, może podpaść czasownika (i.e., Rzeczownik), i może określić rzeczownik.
Większość pni faktycznie obojętna do przeciwrządowego rzeczownika/przymiotnik, i równa większość przyrostków. Ich inflection obopólnie, też, i różnice normalnie drugorzędne. To powód dlaczego my już zbadaliśmy deklinacje przymiotnika; oni ten sam jako rzeczownik.
5.1.3. Jakkolwiek, od najbardziej stary IE język to byli rzeczowniki różne od przymiotników, że wĺqos albo pōds, i przymiotniki różne od rzeczowników, że rudhrós61, solwós, itp. Rzeczowniki mogli, w obrocie, będą używane jako przymiotniki, i przymiotniki będą urzeczownikowiane.
NUTA. Tam była już w IE II jakimiś kierunkami specjalizacji przymiotnika, z korzyścią przyrostków, wokalistyka, akcent, i czasem inflection, który zmieniał rzeczownik do przymiotnika i wice versa.
5.2.1. W zgodzie z ich korzyścią, przymiotniki odróżniają rodzaj przez różne kształty w tym samym słowie, i zgadzają się z rzeczownikami oni określają w rodzaju, liczbie i wypadku. To Ruch Przymiotnika.
5.2.2. My patrzeliśmy w § 3.4 Iż są jakieś rzadkie wypadki Ruchu w rzeczowniku. Czasem przeciwstawność czytuje robiona między rzeczownikami, i to zdaje się być starszą sytuacją; jak, patḗr-mātḗr, bhrtēr-swésōr.
Ale przymiotnik odróżnia między męskim, kobiecy i nijaki, albo przynajmniej między ożywieniem i nijakim (albo nieożywionym). Ta przeciwstawność dwóch różnogatunkowy:
. Ożywieni czytują przeciwstawione Inanimates przez deklinację, wokalistykę i akcent; jak,-os/-om,/I,-nts/-nt,-ēs/-es.
B. Męski czytuje przeciwstawione do kobiecy, kiedy to zachodzeni, przez pełnogłoskę pnia; jak,-os/-ā,-nts/-ntia (albo-ntī), na/-uī.
Ogólny system tak może być opisany:
|
| Ożywieni | Inanimates | |
|
| Maskuline | Kobiecy | Nijaki |
| 1. | -Os | -ā | -Om |
| 2. | - | - | -I |
| 3. | -Nts | -Nti/-ntī | -Nt |
| 4. | -ēs | -ēs | -Es |
| 5. | -Na | -Uī | -U |
NUTA. Męska-kobieca przeciwstawność możliwie nowa do Późnej SROKI, IE II –as Anatolijskie dialekty pokazują – miały prawdopodobnie tylko Ożywienie-nieożywiona przeciwstawność. Istnienie tego niby przymiotniki bardzo fisza dla łatwego zakomunikowania jak, dla przykładu, przymiotniki w-ā tylko kobiece (różnoimienne rzeczowniki, które mogą także będą męskie). Ostem poszedłem przez-s w Nom. Sg. Ożywiają albo męski, nigdy kobiecy jedyny, podczas gdy nie są wciąż pozostaje kobiecych rzeczowników w-os.
5.2.3. Porównajcie następujące przykłady:
1. Dla tak zwanych anegdotycznych przymiotników, w-ós,-,-óm, cf. Kaikós,-,-óm, ślepy (cf. Lat. Caecus, Gk. καικί03b, tramontana), akrós,-,-óm, kwaśna, newós,-ā,-om, nowy, rudhrós,-ā,-om, czerwony, koilós,-,-óm, opróżniają (cf. Gk. κοιλὸ03c, może być także Lat. Caelus, caelum), elnghrós,-,-óm, lekki (cf. Gk. ἐλαφρ1f7), itp.
2. Dla przymiotników w-ús,-u,-ú, cf. Swādús,-u,-ú, słodki, mreghús,-u,-ú, krótki, lchús,-u,-ú, lekki, tnús,-u,-ú, napięty, mldús,-u,-ú, miękki, ōkús,-u,-ú, znachorka. Inne wspólne przykłady włączają āsús, dobry, bhanghús, gęsty, gherús, mały, kiepski, wóz (āw) ús, ciężka, dalkús, słodka, dansús, gęsta, dhanghús, znachorka, laghús, lekki, maldús, miękki, pnghús, gruby, tegús, tłuszcz, gęsty, tanghús, tłuszcz, nalany, udhús, znachorka, bezpośrednia, itp.
5.3.1. Specjalizacja przymiotników od rzeczowników nie absolutna, ale pytanie stopnia, że e.g.
1. Pnie w-nt zwykle przymiotniki, ale oni także asymilowali do systemu czasownika i zostali (Obecny) Imiesłowy.
2. Słówko w-ter rzeczowniki, i przymiotniki czytują derywowane zwykle w-triósand inny.
3. Rzeczowniki w-ti mają przymiotniki w-tikós, który zwykle ma ethnic treść.
4. Czasem różnica czytuje robiona z kolejnymi pełnogłoskami: neuters w-om i przymiotniki w-ḗs,-és.
Akcent zwyknie normalnie odróżniają anegdotyczne rzeczowniki w-os z adj. W-ós (głównie-tós,-nós).
NUTA. Są czasem drugorzędne to procesów przesuwają akcent od przymiotnika stworzyć rzeczownik; cf. Gk. Leukós, “white”, léukos, “white spot”. Te korelacje rzeczownik-przymiotnik często był tworzony, ale od jakiegoś punktu naprzód pochodzenie przymiotników było robione z przyrostkami lubią-ment (-uent),-jo, do, nie,-iko, itp. Są, jakkolwiek, szczodry pozostaje starej identyczności między rzeczownikiem i przymiotnikiem w IE III i przeto w Nowoczesnym Indoeuropejski. Przykład akcentowego przesunięcia że Eurōp-aj-o -, który jako przymiotnik Eurōpaiós, Eurōpai, Eurōpaióm, póki że rzeczownik akcent czytuje przesunięty miejsce ku korzeniowi.
5.4.1. W Nowoczesnym Indoeuropejski, że w angielskim, są trzy stopnia porównania: Pozytyw, Stopień wyższy i Superlatyw.
NUTA. Tam weren’t stopnie w Anatolijskich dialektach, i przeto prawdopodobnie żaden w Średniej SROCE. To przeto innowacja IE III, dalszy rozwinęła przez każdy dialekt po wielkich IE wędrówkach.
5.4.2. Stopień wyższy ogólnie czytuje utworzony dodając-ió -, który ma warianty-ijó - i-ison; jak w sen-iós (Lat. Nestor), starszy, meg-iós, bardziej wielki (cf. “major”), itp.
5.4.3. Ten sam przyrostek baza dla Superlatywu-istó - (od-do-); jak w mreghwistós, najkrótszki, newistós, najnowszy, itp.
Inny dialektyczny Superlatyw przyrostki włączają: O. Ind. I Gk. -Tero -, Gk. -Tm-do- (Gk. Tato, cf. O. Sla., O. Ind. *Prījótm̥os) O. Ind. -Tmo -, Ita. I Cel. -Mo -,-smo -,-tmo -, i rozciągany-smo -,-uper-mo -, Lat. Summus < súp-mos; Skr. ádhamas, Lat. Infimus < ńdh-mos; lat. Maximus < mág-s-mos; lat. Intimus (cf. Intus) < én -/n-t-mos, innermost. To są całe derywaty przyrostka-mós, i.e., [mos] albo [m̥os]. Przyrostek także prezent w innych przymiotnikach, ale to wzięło zwykle stopień Superlatywu.
5.4.4. To ciekawe zaznaczyć iż obaj przyrostków,-io- (także-tero -) i-do-, miało prawdopodobnie autentyk nominalna treść. Tak, elongacje w-ioshad treść; jak w łacinie, gdzie junióses i senióseswere używany dla grup pełnoletnich; albo tamten w-teros, że mātérterā, ciotka na macierzyńskim boku, ekwteros, muł.
NUTA 1. Prawdopodobnie formuje podobny junióses nie najbardziej wspólny w IE, chociaż naprawdę zaświadczony w różnych dialektach; faktycznie odprzymiotnikowe przyrostki-iós,-istós czytują dodawane do korzenia (w e-stopniu) bez początkowych przyrostków, póki-teros i-tmós czytują dodawane z przyrostkami. Porównajcie e.g. O. Ir. Sír, cp. Sía < sēiós, ‘longus, longior’; lán (plēnus cf. Lín ‘numerus’), cp. Lia < plēiós (Lat ploios, Gk. Pléos); cf. Lat. Ploirume, zero-stopień Lat. Maios, O. Ir. Mía. Tak, dla júwenes my znajdujemy Umb. Cp. Jovie < *jowiē-s, O. Ir. Óac ‘iuuenis’, óa 'iunior'; óam 'iuuenissimus', O. Ind. Yúva (n) - (yū́naḥ), cp. Yávīyas -, sup. Yáviṣṭa-ḥ.
NUTA 2. W łacinie (i Germańskiej), że już powiedziało, interwizyjny-s - staje udźwięczniane, i tedy to czytuje wymawiane jak klaskało spółgłoska, co czytuje wiedziana z nazwiskiem rotacyzma. Stąd Lat. Iuniores andseniores.
Nowoczesne Indoeuropejskie Liczebniki mogą być sklasyfikowane następująco:
I. Liczbowe Przymiotniki:
1. Kardynał Liczbuje, odpowiadając pytanie il? Jak, óinos,; dwo, dwa, itp.
2. Ordinal Numeruje, przymiotniki pochodne (w najbardziej wypadkach) od Kardynałów, i odpowiadającego pytania którego w rzędzie? Jak, pr̥̄wos, pierwszy; álteros, drugi, itp.
3. Dystrybucyjne Liczebniki, odpowiadając pytanie il na czasie? Jak, sémni, na czasie; dwíni (także dwísnoi), dwa przez dwa, itp.
II. Liczbowe Przysłówki, odpowiadając pytanie jak często?Jak, smís, raz; dwis, dwa razy, itp.
1. Tego dwa serii następująco, od do dziesięciu: [155]
|
| Kardynał | Eng. | Ordinal | Eng. |
| Óinos, óinā, óinom |
| Pr̥̄wós | Pierwszy | |
| Dwó, dw, dwói | Dwa | Alterós (dwoterós) | Drugi | |
| Tréjes, tresrés/trisóres, trī | Trzy | Triós, trit (i) ós | Tercja | |
| qétwor (qetwóres, qetwesóres, qetwṓr) | Cztery | qturós, qetwrtós | Kwarta | |
| Pénqe | Pięć | Pnqós, penqtós | Kwinta | |
| S (w) eks (weks) | Sześć | (*Suksós), sekstós | Seksta | |
| Séptm/septḿ | Siedem | Septmós | Septyma | |
| Óktō (u) | Osiem | Oktōwós | Ósmy | |
| Néwn | Dziewięć | Nownós, neuntós | Nona | |
| Dékm/dekḿ | Dziesięć | Dekmós, dekmtós | Dziesiąty |
NUTA. Ordinals czytują utworzone przez znaczy anegdotycznego przyrostka-o, który powoduje sylabę przyszłą przed zakończeniem mieć stopień zera. To starszy kształt, który czytuje połączony z nowszym przyrostkiem aby. Dla siedmiu i osiem to jest żaden stopień zera, należnego prawdopodobnie do ich starej okopowizny.
2. Kształty od jedenastu aby dziewiętnastu zwykle były formowane przez kopulacyjny compounds z jednostką plus-dekm, dziesięciu. [156] Stąd Nowoczesne Indoeuropejskie korzyści następujący system:
|
| Kardynał | Ordinal |
| 11. | Óindekm | Oindekm (t) ós |
| 12. | Dwódekm | Dwodekm (t) ós |
| 13. | Trídekm | Tridekm (t) ós |
| 14. | qetwŕdekm | qeturdekm (t) ós |
| 15. | Penqédekm | Penqedekm (t) ós |
| 16. | Séksdekm | Seksdekm (t) ós |
| 17. | Septḿdekm | Septmdekm (t) ós |
| 18. | Oktṓdekm | Oktōdekm (t) ós |
| 19. | Newńdekm | Newndekm (t) ós |
3. Tens normalnie był formowany z jednostkami z podłużaną pełnogłoską/sonant i generał-kmtā/-komt (a)[157], “group ten”, chociaż jakieś dialektyczne różnice istniały. [158]
|
| Kardynał | Ordinal |
| ( D) wīkḿtī | ( D) wīkmt (m) ós | |
| 30. | Trīkómt () | Trīkomtós |
| 40. | qetwr̥̄kómt () | qetwr̥̄komtós |
| 50. | Penqḗkómt () | Penqēkomtós |
| 60. | S (w) ekskómt () | Sekskomtós |
| 70. | Septkómt () | Septkomtós |
| 80. | Oktōkómt () | Oktōkomtós |
| 90. | Newnkómt () | Newnkomtós |
| (Sm) kmtóm | Kmtom (t) ós | |
| 1000. | Tusntitós |
4. Setki czytują robione jak compounds dwóch liczebników, lubią tens, ale bez podłużanej pełnogłoski. Thousands czytują robiony liczebników plus indeclinable túsntī:
|
| Kardynał | Ordinal |
| 200. | Dwokḿtī | Dwokmtós |
| 300. | Trikḿtī | Trikmtós |
| 400. | qetwrkḿtī | qetwrkmtós |
| 500. | Penqekḿtī | Penqekmtós |
| 600. | Sekskḿtī | Sekskmtós |
| 700. | Septmkḿtī | Septmkmtós |
| 800. | Oktōkḿtī | Oktōkmtós |
| 900. | Newnkḿtom | Newnkmtós |
| 2000. | Dwo/dwéi/dwō túsntī | Dwo tusntitói, dwéi tusntits, dwō tusntitóm |
| 3000. | Tréjes/trisóres/trī túsntī | Tréjes tusntitói, trisóres tusntits, trī tusntitóm |
NUTA 1. Ten MIE bezkońcówkowe kardynały równorzędne do najbardziej europejskich kształtów; jak, dla dwustu, Lat. quingenti, Gk. πεντα03b, i także Eng. Pięć setki, Ger. Fünfhundert, Russ. пятьс043, Pol.pięćset, walijski pum żargon, Bret. Pemp-kant. Odmienne kształty, takie jak nowoczesne Indoeuropejskie dialektyczne Da. Fem hundrede, Fr. Cinq centy, To. Cinquecento, Kąpielisko. quinientos, Pt. quinhentos, Sr.-Cr. Petsto (f. Pieszczocha stotina), itp. Zostawajcie dla ordinals w tym Nowoczesnym Indoeuropejskim systemie.
NUTA 2. W Germańskich setkach compounds robiony rzeczownika “hundred”, MIE kḿt (m)-radhom, Gmc. Khund (a)-ratham, v.s., Ale my wybraliśmy to – dla nas prostszstych – europejski kształt, znajdowany w Italikach, Bałtosłowiańskim i greku.
5. Mieszane liczebniki czytują robione z jednostkami w sekundzie miejsce, zwykle czytują śledzone przez kopulacyjny-qe:
F. ( D) wīkḿtī óinā (-qe), dwudziestka (i); m. Trikómta qétwor (-qe), trzydzieścioro (i) cztery; itp.
NUTA. Alternatywne kształty z jednostką w pierwszym miejscu także możliwy w Nowoczesnym Indoeuropejski, nawet chociaż najbardziej nowoczesne europejskie języki myślą o numeric compounds z jednostkami na końcu. Faktycznie, taka mniejsza używana budowa możliwie najbardziej archaiczny, może być autentyk PASZTETOWY kształt. Porównajcie e.g. Dla “twenty-one” (m.):
MIE (d) wīkḿtī óinos (-qe), że Eng. Dwadzieścia-jeden, Swe. Tjugoett, Nor.tjueen, Lód. Tuttugu og einn, Lat. Uiginti unus (jak nowoczesna Romanca, cf. Fr. vingt-et-un, To ventuno, Kąpielisko. veintiuno, Pt. vinte e um, Rom. Douăzeci şi unu), Gk. είκοσ03b έν, Ltv. Divdesmit viens, Russ. двадц043 один, Pol. Dwadzieścia jeden, itp.
Dla óinos (d) wīkḿtīqe, może być najbardziej stary kształt, bilansują Gmc. (Jak Ger. Einundzwanzig, Du. Eenentwintig, Fris. Ienentweintich, Da. Enogtyve), i Lat. Unus et uiginti, Skr. ékaviṅśati, Bret. Unan-ostrzegają-ugent, itp.
6. W compounds my znajdujemy:
Sm -, -; du - (albo dw - poszedłem przez pełnogłoskę), dwi -, dwa-; tri -, trzy-; q (e) tur -, cztery-
Kardynałów jedynych óinos, dwo, tréjes (i dialektycznie qétwor), oraz (sm) gheslós, declinable.
. Deklinacja óinos,-ā,-om ma często treść tego samą albo jedyną. Mnogi używany w tym wyczuwają; ale także, że naturalny liczebnik, żeby zgodzić się z mnogim rzeczownikiem liczby pojedyncza treść. Mnogi zdarza także w wyrażeniach lubią óinoi alterói-qe, jedną partię i inną (i inne).
B. Deklinacja sem - (i o-stopień sōm -),, następująco:
| SROKA sem -/som -, | ||
| NOM. | Sems | Sōms |
| ACC. | Sémm | Sṓmm |
| GEN. | Smós | Somós |
| D.- | Sméi | Soméi |
| L.- I. | Smí, sémi | Somí/sṓmi |
C. Dwo, dwa, i tréjes, trzy, tak czytują opasłszy:
|
| Dwo | Trejes | ||||
|
| M. | N. | F. | M. | F. | N. |
| NOM. | Dwo | Dwói | Dwā | Tréjes | Trī | |
| ACC. | Dwom | Dwói | Dwām | Stany | Trī | |
| GEN. | Dwósio | Dwésās | Tríjom | |||
| D.- | Dwósmei | Dwésiāi (>-ei) | Tríbhios | |||
| LOC. | Dwósmi | Dwésiāi | Trísu | |||
| INS. | Dwósmō | Dwésiā | Tríbhis | |||
NOTE.áMBHO, oba, czasem czytuje opasłszy lubią dwo, że w łacinie.
D. Túsntī, thousand, działa jak indeclinable przymiotnik:
Túsntī módois, w thousand drogi. Kom túsntīwrōis, z thousand mężczyźni
E. Ordinals przymiotniki Kwarty i Trzecich Deklinacji, i jednostajnie czytują opasione.
6.3.2. Kardynały i Ordinals mają następujące korzyści:
. W liczbach poniżej 100, jeśli jednostki poprzedzają tens, liczba ogólnie czytuje napisana jak jedno słowo; jak w f. Dwā (d) wīkḿtīqe, dwadzieścia jeden; inaczej to czytuje rozdzielone: (d) wīkḿtī dwā (-qe).
B. W liczbach ponad 100 najwyższym denomination ogólnie stoi pierwsza, następna sekunda, itp., Jak w angielskim; jak, 1764, túsntī septmkḿtī sekskómta qétwor (-qe), albo túsntī septmkḿtīqétworsekskó.
NUTA. Spostrzeżcie następujące kombinacje liczebników z rzeczownikami:
Wīkḿtī óinos (-qe) wrōs, albo wīkḿtī wrōsóinosqe, 21 mężczyzn.
Dwotúsnti penqekḿtī trídekm cénās, 2513 kobiet.
C. Proto-indoeuropejski język nie miał szczególne słówko dla miliona, miliarda, tryliona, itp., I te liczby były wyrażane przez mnożenie. W Nowocześni Indoeuropejscy oni czytują utworzeni z IE wspólna pożyczka od Italików sṃghéslī (cf. Ita. *( S) míghēlī > O. Lat. Mīhīlī > Lat. Mille), derywat sm+ghéslos treść “a thousand”; jak, smghésliōn, milion, dwighésliōn, miliard, trighésliōn, trylion, itp. Dla miliarda słowa, thousand milion, smghesliárdos może także będą używany.
D. Ułamki czytują wyrażane, że w angielskim, przez kardynały w liczniku i ordinals w mianowniku. Kobiecy rodzaj zwyknie zgadzają się z pártis, część, obaj wyrażana (z przymiotnikiem) albo rozumianym (urzeczownikowiała): dwa-septymy, dw séptmāi (albo dw séptmi pártes); trzy-eighths, tréjes októwāi (albo tréjes oktowi pártes).
Jedna-połowa (dwi) medhj pártis albo (dwi) médhjom.
NUTA. Kiedy licznik, to może być opuszczone i pártismust wtedy będą wyrażane: jedna-tercja, tritpártis; jedna-kwarta, qetwrtpártis.
1. Dystrybucyjne Liczebniki zwykle czytują utworzone z zerem-stopień kształty i przyrostek-ni.
NUTA. Ta odpowiedź do pytająca qóteni?, Ile każdego? Albo ile na czasie?
| 1. | Sémni, przez | 20. | ( D) wikḿtīni |
| 2. | Dwí (s) ni, dwa przez dwa | 21. | (
D) wikḿtīni sémni-qe, itp. |
| 3. | Trí (s) ni, trzy przez trzy | 30. | Trīkḿtni |
| 4. | qtúrni | 40. | qetwrkḿtni |
| 5. | Pnqéni | 50. | Penqekḿtni |
| 6. | Sék (s) ni (starszy *suksni) | 60. | Sekskḿtni |
| 7. | Septḿni | 70. | Septmkḿtni |
| 8. | Oktṓni | 80. | Oktōkḿtni |
| 9. | Néwnni | 90. | Newnkḿtni |
| 10. | Dékmni | 100. | Kmtḿni |
| 11. | Sémni dékmni | 200. | Dukmtḿni |
| 12. | Dwíni dékmni | 1.000 | Túsntīni |
| 13. | Tríni dékmni | 2.000 | Dwíni túsntīni |
| 14. | qtúrni dékmni, itp. | 10.000 | Dékmni túsntīni |
NUTA 1. Słowo dla “one przez one” może także sémgoli,, jednostka, oddzielna, że Lat. Singuli, od semgolós, sam, jednorazowy, formowało z suffixed sem-odchodzenie-lo -, chociaż że Lat. -G - ogólnie uwierzyłem być dalszym dodatkiem, i.e. Właściwy MIE sémoli, od sem-o-lós.
NUTA 2. Suffixed trísni, trzy każdy, występuje w Lat. Trīni, Skr. Trī́ṇi, dając derywat trísnos, trine, że Lat. Trinus, oraz trísnitā, trinity.
2. Distributives używane głównie w zmyśle więc dużo za sztukę albo na każdym boku, i także w mnożeniach.
Liczbowe Przysłówki odpisują pytanie ile czas trwania? Jak często?, I zwykle czytuję utworzony z ja i czasem podłużającym w-s.
| 1. | Smís, raz | 20. | ( D) wīkḿtīs |
| 2. | Dwis, dwa razy | 21. | (
D) wīkḿtī sḿis-qe, itp. |
| 3. | Tris, parękroć | 30. | Trīkómti |
| 4. | qéturs, qétrus | 40. | qetwrkómti |
| 5. | Pénqei | 50. | Penqekómti |
| 6. | Sék (s) I | 60. | Sekskómti |
| 7. | Séptmi | 70. | Septmkómti |
| 8: | Óktōi | 80. | Oktōkómti |
| 9. | Néwni | 90. | Newnkómti |
| 10. | Dékmi | 100. | Kmtómi |
| 11. | Óindekmi | 200. | Dukmtómi |
| 12. | Dwódekmi | 1.000 | Túsntīs |
| 13. | Trídekmi | 2.000 | Dwis túsntīs |
| 14. | qetúrdekmi, itp. | 10.000 | Dékmi túsntīs |
1. Następujące przymiotniki czytują nazwane Multiplicatives, czytują utworzone w SROCE z wspólnym przyrostkiem io, i także dialektycznie w zmieszają z SROKĄ korzeń pel[159], że grek i łaciński zerowy-stopień suffixed z-plos, albo Germański pełny-stopień zmieszają z-póltos, fałd:
Semiós, sem (g) olós, jednorazowe, oinikós, jedyne; dwoiós, dwiplós/duplós, podwajają się, dwopóltos, podwójny; treijós, triplós potrójny; trejespóltos, potrójnie; qetworiós, qeturplós, quadruple, qetworpóltos, czworaki, itp.; Mltiplós, mltipléks, wieloraki, monoghopóltos[160], powielą, itp.
NUTA. Dla óinikos, lada, ktoś, jedyne, bilansują Gmc. Ainagas (cf. O. S.enig, O. N. Einigr, O. E. Ćnig, O. Fris. Enich, O. H. G. Einag, Du. Enig, Eng. Lada, Ger. Einig), Lat. Unicus. Porównajcie także O. Ir. Óen do Sco. Aon, od óinos, że walijski un.
2. Inne zwykłe liczebniki (od łaciny) czytują robiąc następująco:
. Temporals: dwimós, trimós, dwóch albo trzech lat wiek; dwiátnis, triátnis, trwałego dwa albo trzy lat (od átnos62); dwiménstris, triménstris, dwóch albo trzech miesięcy (od mēns61); dwiátniom, dwulatka, że Lat. Biennium, sṃgheslátniom, tysiąclecie.
B. Partitives: dwisnsios, trisnsios, dwóch albo trzech strony (cf. Eng. Dwójkowy).
C. Inne możliwe derywaty: óiniōn, jedność, zjednoczenie; dwísniōn, dwa (kości do gry); prwimanos, pierwszej legii; prwimāsiós, pierwszego rzędu; dwísnos (dystrybucyjny), podwajają się, dwisnāsiós, sekundy rząd, tritāsiós, tercji rozbrzmiał, itp.
NUTA 1. Angielskie oblezieni cebuli od O. Fr. Oignon (dawniej także oingnon), od Lat. Unionem (nom. Unio), potoczny wiejski Rzymianin dla niby cebula; wyczujcie połączenie kolejne warstwy cebuli, kontrastowo z czosnkiem albo goździkiem.
NUTA 2. Większość tych kształtów czytują brana od łaciny, że to wpłynęło całe inne europejskie języki dla stuleci, specjalnie w liczebnikach. Te kształty ani jedyne, ani oni woleli do innego w tym Nowoczesnym Indoeuropejskim systemie; oni głównie wskazania. Żeby odbudować każdy możliwy liczebnik używalny w Indoeuropejskim nie cel tej Gramatyki.
6.1.1. Zaimki używane jako Rzeczowniki albo jako Przymiotniki. Oni czytują dzieleni do następujących siedmiu klas:
1. Osobiste Zaimki: jak, eg (ṓ), I.
2. Odruchowe Zaimki: jak, s (w) e, się.
3. Dzierżawcze Zaimki: jak, mos, mój.
4. Ekspansywne Zaimki: jak, tak, to; I, że.
5. Zaimki Względny: jak, qis, kto.
6. Pytające Zaimki: jak, qis?, Kto?
7. Nieokreślone Zaimki: jak, áliqis, jakiś.6
.1.2. Zaimki mają szczególną deklinację.
6.2.1. Osobiste zaimki pierwszego człowieka eg (ṓ), I, wé (i), my; drugiej osoby, tu, kawałek oryou, ju (s), wy. Osobiste zaimki trzeciej osoby - on, ona, to, oni- chcą w Indoeuropejskim, anaforyczny (albo nawet ekspansywny) być używanym zamiast.
NUTA. IE III miałem żadne osobiste zaimki dla trzeciej osoby, nie lubią większość jego rannych dialektów. Dla tamtego celu, ekspansywnego używany zamiast; jak, od ki, id, cf. Anatolijski ki, Gmc. Khi -, Lat. Cis -, id, Gk. Ekeinos, Lith. Sis, O. C. S. Si, itp. To jest ten system jeden używany w Nowoczesnym Indoeuropejski; chociaż żaden jednostkowy kształt nie był wybierany w Późnym PASZTETOWYM czasie trwania, generał modelują (przynajmniej w europejczyku albo Northwestern dialekty) oczywiste.
6.2.3. Osobiste Zaimki (Non-odruchowe) czytują opasłszy następująco:
PIERWSZY CZŁOWIEK
|
| ||
| NOM. | Eg, egṓ, I | My, wéi, my |
| ACC. | Mn, mn | Nōs, nsmé, na |
| GEN. | Méne, méi, mnie | Ns (er) óm, nas |
| DAT. | Méghi (o), mói | Nsméi |
| LOC.-INS. | Moí | Nsmí |
| ABL. | Med | Nsméd |
DRUGA OSOBA
|
| ||
| NOM. | Tu, kawałek | Ju, jus, wy |
| ACC. | Te, thee | Wos, usmé, wy |
| GEN. | Téwe, téi, thee | Jus (er) óm, was |
| DAT. | Tébhi, tói | Usméi |
| LOC.-INS. | Toí | Usmí |
| ABL. | Twed | Usméd |
NUTA. Inne zaświadczone zaimki włączają 1 P. Nom. Eg (h) óm (cf. O. Ind. Ahám, Av. Azəm, Hom.Gk. εγων, Ven. Ehom); Dat. Sg. Méghei, tébhei, sébhei w Osco-umbrian i slawistyczny;-es zakończenia w Nom. Pl., Nsmés, jusmés, zaświadczyłem w Att.-Jon. Gk. I Gotyk. Także, Osco-umbrian i Stary indyjski pokazowy wariant (tonika albo akcentowana) seria Acc. Sg. W-m, że mēm (e), twēm, tewe, usóm, s (w) ēm. 1 kształt Celownika Osoby często występuje odbudowany jak mébhi/mébhei, że w 2 P. Sg. Kształt.
Dla Osobistych Zaimków trzeciej osoby liczba pojedyncza i mnoga, ekspansywna iis używana. Zobaczcie §6.5 dla bardziej wyszczególnia na jego korzyści i inflection.
. Mnogi wé (i) często używany dla liczby pojedynczej eg (ṓ); mnogi ju (s) może także tak używany dla pojedynczy tu. Obaj zachodzenia sytuacji zwykle w formalnych kontekstach.
B. Kształty nsóm, jusóm, itp., Może być używany partitively:
Óinosqisqe nsóm, każdy jeden z nas.
Jusóm ópniom, wszystko was.
C. Dopełniacze méi, téi, nsóm, jusóm, głównie używane obiektywnie:
Es mnmōn nsóm, będą pomny nas.
6.3.1. Odruchowe Zaimki używane w bierniku i skośnych wypadkach odnieść się do materii frazy albo warunku w którzy oni stoją; jak, s (w) elubhḗieti, on/ona kocha się/się; séwe bhmi, ja mówię o () mn, itp.
. W pierwszych i drugich osobach, skośne wypadki osobistych zaimków także zwykle używany jako Reflexives: jak, mn widḗiō (dla se widḗiō), ja patrzę się; nos perswādḗiomos (dla swe perswādḗiomos), my przekonujemy się, itp.
B. Odruchowy zaimek trzeciej osoby ma szczególny kształt używany tylko w tym wyczuwają, ten sam dla obu liczby pojedynczej i mnogiej. To tak czytuje opasione:
| ACC. | S (w) e, się, się, się/się/się, się, się, siebie. |
| GEN. | Séwe, się, się, się/się/się, się, się, siebie. |
| DAT. | Sébhi, s (w) ói, do się, się, się/się/się, się, itp. |
| LOC.-INS. | S (w) oí, w/z się, się, się/się/się, się, itp. |
| ABL. | Swed, przez/od/itp. Się, się, się/się/się, się, itp. |
6.4.1. Magistralne Dzierżawcze zaimki w Nowoczesnym Indoeuropejskie:
| 1 OSOBA | Mos, mój | Nsós, nasz |
| 2 OSOBA | Twos, thy, wasz | Usós, wasz |
| ODRUCHOWY | Swos, mój, wasz, jego/j/jego, nasza, wasza, ich Swos, ich | |
Ten doprawdy przymiotniki pierwszego typu (-ós,-,-óm), i tak czytują opasione.
NUTA 1. IESWOS używany jedyny jak odruchowy, wiążąc do materii. Dla dzierżawczego zaimka trzeciej osoby nie wiążącej do materii, dopełniacz ekspansywny musi być używany. Tak, (i) swompatérm chénti, (on) tłuczeni jego [własne] ojciec; ale (i) patérm éso chénti, (on) tłuczeni jego [ktoś (m.) Jeszcze] ojcują.
NUTA 2. Inne wspólne Proto-indoeuropejskie kształty méwijos/ménjos, téwijos, séwijos. Kształty dla pierwszych i drugich osób czasem czytują odbudowane jak emós, tewós.
Są starsze Skośne pojedyncze kształty które były asymilowane do anegdotycznego inflection przez jakieś Indoeuropejskie dialekty, że mói, tói, sói, i jego derywaty z-s,-os,-w -, itp
B. Kształty z odprzymiotnikowymi przyrostkami-teros, eros, nie generał w Późnej SROCE, chociaż kształty wspólne do wielu europejskich języków; jak, nserós/nsterós, userós/usterós, itp.
6.4.3. Inne kształty następujący:
. Dzierżawczy qosós,-,-óm, czyj, czytuje utworzona od dopełniacza liczba pojedyncza krewniaczki albo pytającego zaimka (qi/qo). To może działać czy pytający czy względny według jego pochodzenia, ale zwykle formierz.
B. Siebie odwrotnoś i każdych othermay będą wyrażany z SROKĄ meitós (cf. Got. Missō, O. Ind. Mithá -, Lat. Mūtuus, Gk. μοῖτο03c, Bal-sla. Meitu -, itp.) Albo inne wspólne wyrażenia, że Lat. énter s (w) eor álteros .. .álterom, Gmc. Óinos .. .álterom (cf. Eng. Siebie, Ger. Einander), itp.
álteros álterīáutoms déukonti[166] (albo óinos álterī áutoms déukonti), oni jadą każde inne wozy (... Inny);
énter se lubhḗionti (albo lubhḗionti álteros álterom), oni kochają siebie (oni kochają wśród siebie); itp.
6.5.1. Anafora przykład wyrażenia wiążącego do innej, słabej części deixis. W generale, anaforycznym czytuje przedstawiwszy przez pro-kształt albo jakiś niby deiktyczny. Oni zwykle nie mają odprzymiotnikowej korzyści, i tylko używani jako staw abbreviating zastępcy rzeczownika.
NUTA. Stary anaphorics zwykle czytują zastąpiony w nowoczesnych Indoeuropejskich dialektach przez demonstratives.
Oni zwykle czytują integrowani do systemu zaimka z rodzajem; tylko okolicznościowo nieco tego anaphorics byłam integrując do Osobistego systemu Zaimków w Indoeuropejskich językach.
6.5.2. Nowoczesny Indoeuropejski ma ogólny anaforyczny zaimek dokumentowany na SROCE korzeń I. To może także będą dodawane do starych e kształtów, stąd éi.
NUTA. To korzeń I także baza dla wspólnej IE krewniaczki jo.
6.5.3. Inny ekspansywny, tak/do, agenda jak anaforyczna też, ale zmierza ukazać się prowadzenie fraza, istota jego początek prawdopodobnie krewniaczka. Oni sekundują także używany dla terminowi w porównaniach.
NUTA. Nowoczesny IE języki czasem zmieszały obaj kształtów stworzyć jednorazowy system, póki inny utrzymują stare rozróżnienie.
6.6.1. Ekspansywne Zaimki tak, to, i I, że, zwykną zaznaczają albo mianują osobę albo rzecz dla szczególnej uwagi, obaj z rzeczownikami, że Przymiotniki, albo same, że Zaimki, i tak czytują opasione:
|
| Pojedynczy | Mnogi | ||||
| M. | N. | F. | M. | N. | F. | |
| NOM. | Tak | Tod | Sā | Tói | Tā | Tāi/sāi |
| ACC. | Tom | Tod | Tām | Toms | Tā | Tāms |
| GEN. | Tósio | Tésās | Tésom | Tésom | ||
| DAT. | Tósmōi | Tésiāi [>-ei] | Tóibh (i) os (-mos) | Tbh (i) os (-mos) | ||
| LOC. | Tósmi | Tésiāi | Tóisu | Tsu | ||
| INS. | Toi | Tóibhis (-mis) | Tbhis (-mis) | |||
| ABL. | Tósmōd | Tóios | ||||
NUTA. Różne warianty czytują obserwowane w zaświadczonych dialektach: 1) Nom. Tak występuje także jak sos w Starym indianinie, grek i Gotyk, i jak se w łacinie (cf. Lat. Ipse). 2) Nom. Sāis znajdowany jak sī w Gotyku i Celtyckim, także że sjā w Germańskim. 3) Nom. Pl. Tāi generał, póki sāi czytuje ograniczony do jakichś dialektów, że Poddasze-jonik grek. Jakkolwiek, lingwiści lubią Beekes albo Adrados odbudowują Mianownikowy kształt w s - jak autentyk Proto-indoeuropejski kształt. 4) Skośne kształty w-bh -/-m - czasem czytują odbudowane jak-m - jedyny (Beekes).
| Pojedynczy | Mnogi | |||||
| M. | N. | F. | M. | N. | F. | |
| NOM. | I | Id | I | éi | ī | es |
| ACC. | Im | Id | īm | Ims | ī | īms |
| GEN. | éso, éjos | ésās | ésom Esom | |||
| DAT. | ésmoi | ésiāi [>-ei] | éibh (i) os (-mos) | |||
| LOC. | ésmi | ésiāi | éisu,-si | |||
| INS. | Eí | éibhis (-mis) | ||||
| ABL. | ésmōd | éios | ||||
Deiktyczne cząstki które ukażą się często z ekspansywnymi zaimkami włączają ko, ki[169], tutaj; en, e/ono[170], tam; e/owo, precz, znowu.
1. Są dwa kształtu Pytającego-nieokreślonego Zaimka w Nowoczesnym Indoeuropejskiego, i każdy każdy odpowiada do jednej różnej klasy w naszym systemie, qi do Rzeczownika, i qo do zaimków Przymiotnika.
| RZECZOWNIK | PRZYMIOTNIK |
| qis bhéreti? Kto niesie? | qos wros bhéreti? Co człowiek niesie? |
| qim widḗiesi? Co/kto wy patrzycie? | qom áutom widḗiesi? Który wóz wy patrzycie? |
NUTA 1. W początku, qi/qo był możliwie rzeczownikiem którym znaczył “the unknown”, i jego pytający/nieokreślony zmysł zależał indywidualne frazy. Później oba zostały zaimkami z rodzajem, tak działającym jako interrogatives (akcentowały) albo jak indefinites (bezprzyciskowy).
NUTA 2. Kształt qi prawdopodobnie autentyk niezależny kształt (bilansują stopień specjalizacji ofqo, dalej rozciągany w IE dialekty), dla którego qocould był pierwotnie o-klasyfikują kształt (patrzą Beekes, Adrados) – stąd nasz wybór jasno dzielącego Rzeczownik-qifrom Przymiotnik-qo w tym Nowoczesnym Indoeuropejskim systemie. Jakieś Indoeuropejskie dialekty wybrały o-pień jedyny, że Germański, póki nieco inny zmieszały ich razem w jednorazowym paradygmacie, że Indo-iranka, Bałtosłowiańskie albo Italika. Porównajcie Gmc. Khwo - (cf. Got. Hwas, O. N. Hverr, O. S. Hwe, O. E. Hwā, Dan. Hvo, O. Fris. Hwa, O. H. G. Hwër), Lat. qui, quae, quod; quis, quid, Osc. Pisi, Umb. Púí, svepis, Gk. Tis, Sktr. Kaḥ, Av. Ko, O. Pers. čiy, Pers. Ki, Phryg. Kos, Toch. Kus/kŭse, Uzbrajają. Ov, inč', Lith. Kas, Ltv. Kas, O. C. S. Kuto, Rus. Kto, Pol. Kto, O. Ir. Ce, cid, walijska pwy, Alba. Kush, Kam. Kâča; w Anatolijskim, bilansują Hitt. Kuiš, Luw. Kui -, Lyd. qi -, Lyc. Tike, i Carian kuo.
2. Rzeczownik Pytający Zaimek qi -?Kto?, Co?, Opasłszy w Liczbie pojedynczej następująco:
|
| Pojedynczy | Mnogi | ||||
|
| M. | F. | N. | M. | F. | N. |
| NOM. | qis |
qid | qéi (es) |
qī | ||
| ACC. | qim | qims | ||||
| GEN. | qés (i) o, qéios | qéisom | ||||
| DAT. | qésmei, | qéibh (i) os (-mos) | ||||
| LOC. | qésmi | qéisu,-si | ||||
| INS. | q (esm) í | qéibhis (-mis) | ||||
| ABL. | qósmōd | qéibh (i) os (-mos) | ||||
3. Przymiotnik Pytający Zaimek, qo -?, Kto (ich)? Co niby? Co? Który? Opasłszy na wskroś lubią Krewniaczkę:
|
| Pojedynczy | Mnogi | ||||
|
| M. | F. | N. | M. | F. | N. |
| NOM. | qos | qā |
qod | qoi | qās |
qā |
| ACC. | qom | qām | qoms | qāms | ||
| GEN. | qóso, qósio | qósom | ||||
| DAT. | qósmōi | qóibh (i) os (-mos) | ||||
| LOC. | qósmi | qóisu,-si | ||||
| INS. | q (osm) í | qóibhis (-mis) | ||||
| ABL. | qósmōd | qóibh (i) os (-mos) | ||||
Qóteros?, Kto dwóch? Pochodny od pnia qo z przyrostkiem-tero.
4. Nieokreślone Zaimki qi/qo, jakiś, lada, czytują opasiona lubią odpowiednie Interrogatives.
| RZECZOWNIK | qis, jakiś; qid, coś |
| PRZYMIOTNIK | qos, qā, qod, lada |
5. Przysłówkowy kształt Nieokreślonego-pytającego zaimka qu.
1. Zaimki qi i qo postać w różnych kombinacjach.
. Kształty mogą być powtórzone, że w rzeczowniku qisqis, qidqid, albo przymiotnik qosqos, qāqā, qodqod; z zwykłym znaczącym czymkolwiek, whoever, który tylko, itp.
B. W jakichś kształtach kopulacyjne połączenie-qe czytuje dodawane żeby utworzyć nowe zaimki (obaj jako rzeczowniki i jako przymiotniki), zwykle uniwersalia; jak, qisqe, każdy: qoterqe, każdy z dwóch, albo oba.Qisqe czytuje opasłszy lubią pytający qi: rzeczownik, qisqe, qidqe, przymiotnik, qosqe, qāqe, qodqe
C. Inne kształty tamte z przedrostkami – uważały bardziej nowoczesne –, lubią aliqis (rzeczownik), jakiś, aliqod (przymiotnik), jakiś.
D. Kształty z liczebnikami oino -, sem -,, także często zaimki; jak w óinos, óinā, óinom, i sēms (gen. Semós), jakiś, ktoś, ktoś.
Óinosqisqe, każdy
C. Odmowy zwykle czytują komponowane z cząstkami przeczenia, że ne albo modalnego mē. Jak w néqis, néqos, mḗqis, n () óin (os) (cf. Eng. Nona, Ger. Nein, może być Lat. Nōn), nóin (o) los (Lat. Nullus).
W mieszany óinosqísqe, każdy, każdziuteńkich, obaj strony czytują opasiony (dopełniacz óinosoqéisoqe), i oni mogą być rozdzieleni przez inne słówko:
Ne en óinō qísqis qósqe, nie nawet w jednorazowym.
H. Krewniaczka i pytająca mają dzierżawczy przymiotnik qósos (-ā,-om), czyj.
I. Inne łacińskie kształty qmtos, jak wielki, i qlis, co rodzaj, obaj derywacyjnego przymiotników od pytających. Oni czy pytająca czy krewniaczka, odpowiadając respectively do demonstratives tmtos, tlis, od aby. Nieokreślony compounds qmtoskomqe i qliskomqe.
J. To występuje także jak w zmieszają z krewniaczką jo, że w jos qis, jod qid, ktoś, coś.
H. Pytający mo - także zaświadczony w Anatolijskim i Tocharian.
1. Wielu Zaimki, Zaimkowe Przymiotniki i Przysłówki mają odpowiednią ekspansywną, krewniaczkę, pytającą, i nieokreślone kształty w najbardziej Indoeuropejskich językach. Takie równoległe kształty czytują nazwane Correlatives. Nieco tamtych używalny w Nowoczesnym Indoeuropejski czytują pokazując w następującym stole:
| Ekspansywny | Krewniaczka | Pytający | Nieokreślona Krewniaczka | Nieokreślony |
| I | qis | qis? | qísqis | Aliqís |
| Tamten | Kto? Co? | Kto? Co? | Whoever, cokolwiek | Jakiś, coś |
| Tmtos | qmtos | qmtos? | qmtoskomqe | Aliqmtos |
| Tak wielki | Jak (jak) wielki | Jak wielki? | Jakkolwiek wielki | Jakiś/inny |
| Tlis/swo | qlis | qlis? | qliskomqe | - |
| Taki, tak, tędy | Jak | Co gatunkują? | Czegokolwiek rodzaj | - |
| Tom/tóeno | qom/qíeno | qmdō/qíeno? | qmdōkomqe/éneno | Aliqmdō |
| Wtedy ('to tam') | Kiedy | Kiedy? | Ilekroć | Na jakimś/inny czas |
| Tótrō (d) | qítro | qítro? | qítrqíter | Aliqíter |
| Thither | Przeznaczenie | Przeznaczenie? | Whithersoever | (Do) gdzieś |
| ī | qā | qā? | qqā | Aliq |
| Tamtędy | Kędy | Kędy? | Whithersoever | (Do) gdzie |
| Tóendes | qíendes | qíendes? | qíendekomqe | Aliqíende |
| Thence | Whence | Whence? | Whencesoever | Skądsiś |
| qídheii/tóko | qódhei/qísko | qódhei/qísko? | qódheiqisqe | Aliqídhei/aliqódhei |
| Tam ('to tutaj') | Dokąd | Dokąd? | Dokądkolwiek | Inne miejsce/gdzieś |
| Duduś | qot | qot? | qótqot | Aliqót |
| Tak dużo | Jak | Ile? | Jakkolwiek dużo | Inny, jakiś, kilka |
| Tótients | qótients | qótients? | qótientskomqe | Aliqótients |
| Tak często | Jak | Jak często? | Jakkolwiek często | Na kilkakrotnie |
| Tak | qos | qos | qósqos | Aliqós |
| To | Kto? Który? | Kto? Który? | Whoever, który tylko | Jakiś (ich) |
I łacina (c) ibī, (c) ubī często czytuje odbudowana jak wyobrażalną SROKĘ *qibhi, *qobhi, ale to nietrudne odnaleźć wspólny początek w SROCE qi-dhei, qo-dhei dla podobnych kształtów zaświadczonych w różnym IE dialekty; cf. Lat. Ubī, Osc. Puf, O. Ind. Kuha, O. Sla.kude, itp.
NUTA. Są także inna seria nie przedstawiona tutaj, że ‘all’ (cf. Lat. Omnes, passim, itp.), ‘each one’ (cf. Lat. quisque, itp.), ‘no one’ (cf. Lat. Nullus, itp.), Identyczność ‘certain’ typu (cf. Lat. quidam, itp.), Wzdłuż z ‘existence’ piszą na maszynie (cf. Lat. Aliquis, quispiam, itp.), I my mogliśmy wyobcowaliśmy się między ‘anyone’ (cf. Lat. quilibet, quivis, Ger. Jeder), i ‘whoever’ (cf. Lat. quicumque, Ger. Wer auch immer), itp. Od Hittite, łacina i Sanskryt najbardziej correspondances zostawe muszą być otrzymane bez zbyt wiel problematyka.
6.8.1. Są dwa ogólnego zaimkowego pnia używanego jako zaimki względne, jedne związane z anaphorics i do pytającym-indefinites.
6.8.2. Zaimek Względny jo, o-tamuję derywat od ja. To czytuje alternowane lubią tak/do i qo.
|
| Pojedynczy | Mnogi | ||||
|
| M. | N. | F. | M. | N. | F. |
| NOM. | Jos | Jod | Jā | Jói | Jā | Si |
| ACC. | Jom | Jod | Jām | Joms | Jā | Jāms |
| GEN. | Jósio | Jésās | Jésom Esom | |||
| DAT. | Jósmōi | Jésiāi [>-ei] | Jéibh (i) os (-mos) | |||
| LOC. | Jósmi | Jésiāi | Jéisu,-si | |||
| INS. | Jeí | Jéibhis (-mis) | ||||
| ABL. | Jésmōd | Jéios | ||||
6.8.3. qo/qi, kto, który, ma jego początek w pytających zaimkach, i czytują opasiony alike.
NUTA. Zaimek względny jo -, może być od starszy *h1jo -, występuje w Gk. Hós, Skr. Yá -, Av. Ya -, Phryg. Ios, Cel. Io. Italika i Germańska korzyść dialektów qo - jak krewniaczka, w zmieszają z-qe w Germańskim. W Bałtosłowiańskich, tych zaimkach suffixed w jakichś przymiotnikach stworzyć indefinites. To występuje także jak nieokreślony w zmieszają z qi/qo, że w jós qis, jód qid, ktoś, coś, że Gk. Hóstishótti, Skr. Yás cit, yác cit.
6.9.1. Z Legitymacyjnym zaimkiem my wiążemy do angielski jaźń, który czytuje utworzone inaczej w najbardziej Indoeuropejskich dialektach. Różne możliwości:
1. Tamten który przyjdą od Zaimka, którego tylko ważny dla trzeciej osoby, formowanej basically przez anaforyczny zaimek podłużany z inną cząstką:
. Grek autós, że Gk. αὑτός, od przysłówka áu, świeżo, i anaforyczny aby.
B. Łacińska identyczność ídem formowała przez id i zakończenie-em.
2. Tamten utworzony od Rzeczownika, z zmysłem równym, tak samo, zdolnym zmienić ekspansywne albo osobiste zaimki, i nawet mające autonomiczną zaimkową korzyść, z deklinacją zaimka:
Wspólny Indoeuropejski kształt czytuje derywowany od przymiotnika somós, tak samo, podobny.
NUTA. Wspólny przymiotnik somós, tak samo, i różne derywaty od SROKI korzeń sem, dają Gmc. Samaz (cf. O. S., O. H. G., Got. Sama, O. N. Sǿmr, O. E. Tak samo, O. H. G. Samant, Ger. Samt, Du. Zamelen), Lat.similis, (IE smilís) Gk. ὁμός, ὁμοῦ, ὁμαλό03c, Skr. Samaḥ, Av. Hama, O. C. S., O. Russ. самъ, Pol. Sam, sаmа, O. Ir. Som, sāim (od IE sōmi).
6.10.1. Są dwa kształtu wyrazić przeciwstawność dwóch deiktycznych albo anaforycznych zaimków.
6.10.2. Pierwszy typ przeciwstawności czytuje robiony z tym samym słowem, treść co różna. To ten sam jako angielski obaj .. .eithersentences.
6.10.3. Nowoczesny Indoeuropejski ma także terminy się oppositives, oprócz korelacji frazy:
. Derywowany od oppositive przyrostka-tero:
Sńteros, różny, z czego Gmc. Suntar, Ger. Sonder, Gk ατερ (cf. Gk. ἕτερο03c, “other, różny, uneven”), Lat. Sinus, “without”, O. Ind. Sanutar, O. Sla. Svene, O. Ir. Sain 'uariē'.
qóteros, obaj (dwóch), i qúteros (jak Lat. Uter), formowałem z przysłówkiem qu (od pytającego-nieokreślonym qi/qo). Dalsze postacie także w wspólnej Indoeuropejskiej pożyczce od Lat. Nijaki, MIE neqúteros, “neither też nie other”.
NUTA. Najbardziej stary pytający kształt prawdopodobnie qóteros?, Kto dwóch?, Zaświadczony w różnym IE dialekty.
álteros, inny, już zobaczony.
NUTA. Inny kształt że deiktyczny en -/eno - i-teros, że w enteros, także anteros (wpłynął przez alteros), znajdowany w Germańskich i Bałtosłowiańskich dialektach.
B. Pień al -, ali - bardzo obopólnie w Nowoczesnym Indoeuropejski,-ibeing cecha charakterystyczna podłużająca zaimków i nie odprzymiotnikowego. Jakieś zwykłe kształty álios, álidhei (zwykle odbudowały jak *álibhi), áliqis, itp.